การเลือกเก็บความทรงจำ

     ผมตัดสินใจนำพาชีวิตของผมที่เต็มไปด้วยความทรงจำที่ผมจำเป็นต้องเก็บเข้าไปในขวดแก้วนั้น และเก็บไว้ในที่ๆควรจะต้องเป็นความลับอย่างมาก ซึ่งเจ้าของร้านพาผมไปยังสถานที่หนึ่งในอดีต สถานที่ตอนพระนเรศวรสู้กับพระมหาอุปราช

ก่อนที่จะมีการต่อสู้เกิดขึ้น

ณ วันเดือนสวยสดศรี

     พระเจ้านันทบุเรงนองทรงทราบข่าวว่าพระมหาธรรมราชา อยุธยา เสด็จสวรรคต ดังนั้นท่านจึงตรัสให้พระมหาอุปราชบุตรชายไปตีอยุธยา แต่พระมหาอุปราชาไม่อยากไป เพราะเกรงจะถึงคราวตาย ท่านถึงถูกเปรียบเปรยจากพระบิดาให้ไปนุ่งกระโปรงของผู้หญิง ดังนั้น พระมหาอุปราชเลยตัดสินใจไป และท่านก็ต้องลาพระสนมทุกพระองค์ด้วยความอาลัย อาวรณ์ ก่อนที่ท่านจะฝันเป็นลางบอกเหตุว่า ตนต้องตายแล้วคราวนี้คงหนีไม่พ้น ซึ่งเมื่อท่านไปสู้รบ ท่านก็ตายตามฝันที่เป็นลางบอกเหตุ

[ขอบอกว่า โหรสมัยก่อนแม่นจริงๆ]

     พระเจ้านันทบุเรงนองประทานโอวาทแปดประการแก่พระมหาอุปราช บุตรชาย ได้แก่ อย่าหูเบา อย่าทำอะไรตามใจตนเอง ให้เอาใจทหาร อย่าไว้ใจคนเขลา รอบรู้กระบวนการจัดทัพ รู้หลักตำราพิชัยสงคราม ให้รางวัลทหารที่มีความสามารถ และจงพากเพียร 

     กรมพระปรามานุชิตชิโนรสยังมีกล่าวถึงทศพิธราชธรรมที่กษัตริย์สมควรจะมีไว้ดังนี้ ได้แก่ทาน ศีล บริจาคทรัพย์ ความซื่อตรง ความอ่อนโยน ความประพฤติตบะ ความไม่โกรธ ความไม่เบียดเบียน ความอดทน และความไม่ประพฤติผิด หากแม้นกษัตริย์พระองค์ใดดำรงตนอยู่ในทศพิธราชธรรมแล้วประชาชนย่อมพบเจอกับความสุขอย่างผาสุกแน่นอน

ยกตัวอย่างบางตอนในหนังสือ

     “จำใจจำจากเจ้า         จำจร

จำนิราศแรมสมร              แม่ร้าง

เพราะเพื่อจักไปรอน          อริราช แลแม่

จำทุกข์จำเทวษว้าง           สวาทว้าหวั่นถวิลฯ

จงแจ้งแห่งเหตุเบื้อง    โบราณ

เป็นประโยชน์ยุทธการ กล่าวไว้

เอาใจทหารหาญ        เริงรื่น   อยู่นา

อย่าระคนปนใกล้       เกลือกกลั้วขลาดเขลาฯ

ซ่อนกลิ่นกลิ่นแก้วซ่อน      นาสา เรียมฤา

ตาดว่าตาดพัสตรา          หนุ่มเหน้า

สลาลิงเล่ห์ซองสลา          นุชเทียบ ถวายฤา

สวาดดั่งเรียมสวาทเจ้า      จากแล้วหลงครวญ

สายหยุดหยุดกลิ่นฟุ้ง        ยามสาย

สายบ่หยุดเสน่ห์หาย         ห่างเศร้า

กี่คืนกี่วันวาย                  วางเทวษ ราแม่

ถวิลทุกขวบค่ำเช้า            หยุดได้ ฉันใดฯ

เถลิงการกุศลสร้าง           เบญจางค ศีลเฮย

เนืองนิวัทธฤาวาง             ว่างเว้น

บำเทิงหฤทัยทาง              บุญเบื่อ บาปนา

เเสวงสัคมัคโมกข์เร้น          รอดรื้อสงสารฯ”

[คนสมัยก่อนโรแมนติก

และคำพูดทุกอย่างเป็นธรรมมาก]

     คำว่า คำพูดที่เป็นธรรม คือ หมายถึงคำพูดที่ดีและมีคุณค่าแก่การดำเนินชีวิต โดยตระหนักรู้ในสิ่งที่ถูก เพราะคนสมัยก่อนได้แต่งกลอนเพื่อให้เราพบว่า คนเราเมื่อมียามเกิด ย่อมมียามจาก หามีสิ่งใดแน่นอนไหม มีเพียงสิ่งเดียวคือมรรคผลที่ทำให้หลุดพ้นจากวัฏสงสาร

“ศึกครั้งนี้ ใหญ่โต ใหญ่หลวงนัก

คงต้องพัก และพราก ศรีสมร

ทั้งกระผม เดินทาง สู้รบก่อน

คงไม่นอน นิ่งใจ ได้กลับมา”

     เรื่องราวเรื่องนี้เป็นเรื่องที่สมควรอ่านและศึกษาอย่างแท้จริง เพื่อความสุข สงบในการดำเนินชีวิต และเราจะพบว่า ทุกคำสอนของท่านั้น ทำให้เราสนุกไม่พอแต่ทำให้เราดำเนินชีวิตถูกอีกด้วย

[เสรีภาพเกิดจากใจที่อิสรภาพ]   

LOOK A BREATHE