ณ ห้องสมุด เดือนเบ่งบาน

     คุณตัดสินใจเดินทางเข้าไปที่บ้านเห็ด บ้านของห้องสมุดแห่งหนังสือแห่งนี้ คุณจึงตัดสินใจค่อยๆเดิน ค่อยๆดู และค่อยๆอ่าน ก่อนจะเลือกหนังสือเล่มนี้กลับบ้าน พร้อมของสมนาคุณพิเศษจากทางร้าน

“ทำไม ถึงเป็น พระอาทิตย์

ยามชิด เที่ยงคืน ใกล้รุ่ง

เส้นที่ ขนาน บรรจบคุ้ง

สายรุ้ง แค่นี้ ไม่บรรจบ”

ความเหมาะสมสำหรับใครอ่าน

     หนังสือเล่มนี้ห้ามให้เด็กและวัยรุ่นและคนเจ็บป่วยทางจิตอ่านเด็ดขาด เพราะเป็นเรื่องที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับทางเพศและความรุนแรงอย่างเห็นได้โดยชัดเจน และเนื้อหาออกมีแนววิปริตและดาร์ก ดำมืดถึงขีดสุด ดังนั้น หากใครมีคนเหล่านี้ในบ้าน โปรดเก็บหนังสือให้ห่างจากคนเหล่านั้น และผู้ใหญ่ที่ต้องมีวุฒิภาวะทางอารมณ์ที่ดี ที่แยกแยะผิดชอบชั่วดีได้อ่านเท่านั้น

เรื่องราวของหนังสือเล่มนี้เริ่มต้น

     ชีวิตของทั้งสองคนรู้จักกันผ่านหอสมุด และมีจุดพลิกผันบางจุดที่ทำให้ชีวิตทั้งสองคนเป็นเส้นขนานที่มาบรรจบกันในยามพระอาทิตย์เที่ยงคืน และชีวิตของทั้งสองเดินทางในทางที่แตกต่างกันไป และมีฆาตกรรมต่อเนื่องเกิดขึ้นจากเหตุผลที่ว่า สองคำคือ “รัก” และ “ปกป้อง” จึงทำให้บางคนเป็นฆาตกรต่อเนื่องตลอดไป

     เมื่อครอบครัวไม่สามารถเป็นที่พึ่งพิงของลูกได้ เพราะเมื่อทั้งหัวหน้าครอบครัวอย่างพ่อ และแม่ทำสิ่งที่ผิดเกินแก้ จนเมื่อลูกเห็นเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีเข้าก็ทำตามเป็นตัวอย่าง แถมแม่บางคนทำตัวเป็นแม่เล้าขายลูกกิน ยิ่งทำให้ลูกนั้นทุกข์เข้าไปใหญ่

{ความลับและความรักระหว่างเรียวจิ บุตรชายผู้พ่อถูกฆาตกรรมและยูกิโฮะ บุตรีผู้ต้องสงสัย 

นับตั้งแต่นี้จะเปิดเผยเนื้อหาสำคัญ 

เพื่อบางคนไม่อยากอ่าน}

     จากคดีฆาตกรรมเมื่อ ๑๙ ปีก่อน ที่คิริฮาระ โยซุเกะ เจ้าของโรงรับจำนำ ถูกฆาตกรรมอย่างไม่มีทางสู้ และไม่ได้ต่อสู้แต่ด้วยประการใด “ซาซางากิ” ตำรวจผู้ดูแลคดีนี้พยายามอย่างยิ่งที่จะปะติดปะต่อว่า “ใครคือฆาตกร” แต่ก็ดันตามหาฆาตกรไม่เจอ จนกระทั่งวันหนึ่ง เมื่อฆาตกรต่อเนื่องเกิดขึ้น และจับฆาตกรไม่ได้ ซาซางากิก็เริ่มคิดด้วยหลักฐานว่า “ฆาตกรคนนี้เกี่ยวข้องกันกับฆาตกรที่ฆ่าโยซุเกะ” หรือไม่

{นิชิโมโตะ ยูกิโฮะ}

     หลังจากคดีฆาตกรรมในโรงรับจำนำ แม่ของยูกิโฮะก็ฆ่าตัวตาย (หรือใครฆ่า) และยูกิโฮะไปอยู่กับน้าสาว และถีบชีวิตตัวเองจากยากจน และใช้สิ่งที่ตัวเองมีอย่างความสวย ในการถีบตัวเองจนเด่นและรวย แถมมีสามีที่ดี แต่ความจริงแล้ว สามีนั้นรู้สึกอย่างไรกับยูกิโฮะ ก็คงจะรู้ เมื่อหลังจากที่สามีตัดสินใจมีใหม่ และเรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป

{คิริฮาระ เรียวจิ}

     เมื่อแม่เป็นชู้กับคนงานในร้านของพ่อ สร้างความผิดหวังให้กับเรียวจิอย่างมาก และเรียวจิยังเหลือความเคารพในตัวพ่อ หลังพ่อตาย เรียวจิก็เปลี่ยนแปลงไปอย่างกะทันหัน กลายเป็นพระอาทิตย์ที่ส่องแสงในยามเที่ยงคืน ก็คือ เข้าสู่เส้นทางมืดมิด ไม่ว่าจะเป็นพ่อเล้าหาเด็กหนุ่มให้กับป้า ทำบัตรกดเงินปลอม และทำเลวอีกหลายอย่างจนนำมาสู่จุดจบที่กำลังจะถึงและเรื่องราวความลับกำลังเปิดเผย

{ทั้งสองเจอกันอย่างลับๆ}

     เรียวจิตัดสินใจฆ่าตัวตายหลังจากที่ทุกอย่างเปิดเผย และซาซางากิรอจะรวบตัว ส่วนยูกิโฮะมองเรียวจิและบอกว่า “ไม่รู้จัก” ก่อนที่จะไม่เหลียวหลังกลับมาแม้กระทั่งจะมองสภาพศพอันน่าสมเพชนั้น สภาพศพของผู้ชายที่ช่วยเหลือเธอมาตลอด ยอมแม้กระทั่งเป็นฆาตกร ยอมทำทุกอย่างเพราะรักเธอ แต่เพียงแค่เธอจะยอมรับว่า รู้จักกันก็ยังไม่มี สันดานเธอที่แท้จริงก็เผยออกมาในที่สุดว่า “เธอรักตัวเองแต่ไม่เคยรักเรียวจิเลยแม้สักครั้งเดียว เธอแค่หลอกใช้เรียวจิเท่านั้น”

{ความลับของทั้งสอง}

     แม่ของยูกิโฮะเป็นแม่เล้า ขายลูกให้กับพ่อของเรียวจิ เพราะพ่อของเรียวจิชอบกินเด็ก และพ่อของเรียวจิอยากจะรับยูกิโฮะมาเป็นลูกบุญธรรม เพื่อจะได้กินเด็กได้ง่ายในบ้าน (เรื่องนี้เราคิดได้ตั้งแต่ตอนที่สามีของยูกิโฮะมีเพศสัมพันธ์ เราคิดได้ทันที และคิดได้ในตอนนั้นล่ะว่า ใครฆ่าโยซุเกะ) เรียวจิผู้เห็นว่าพ่อของเขากำลังกระทำย่ำยียอดดวงใจของเขาอย่างยูกิโฮะอยู่ก็เลยตัดสินใจฆ่าพ่อเขาทิ้ง และเป็นฆาตกรต่อเนื่องฆ่าคนมากมาย เพื่อปกป้องยอดดวงใจที่ไม่เคยเหลียวแลเขาแท้จริง

ซีรีย์ญี่ปุ่น เรื่อง พระอาทิตย์เที่ยงคืน

     ซีรีย์เรื่องนี้ทำให้หนังสือในเรื่องที่มีแต่สืบสวน สอบสวนและดาร์กมากๆกลับกลายเป็นหนังรักโรแมนติก ดราม่า ที่บอกกล่าวถึงเหตุผลทุกอย่างให้ชัดเจนมากขึ้นว่า “ทำไมเรียวจิถึงเป็นแบบนี้” ซึ่งคนทั้งสองที่เล่นเป็นเรียวจิและยูกิโฮะก็เล่นได้สมบทบาทมาก

ภาพยนตร์ญี่ปุ่น เรื่อง พระอาทิตย์เที่ยงคืน

     หนังเรื่องนี้ต้องรวบรัดระดับหนึ่ง เพราะต้องใส่เนื้อหาของหนังสือหนาเกือบพันให้เหลือเพียงสองชั่วโมง ซึ่งครั้งนี้ ทุกคนจะได้เห็นมากิในบทบาทอีกบทหนึ่งที่เธอทำออกมาได้ดีมาก และเราเชื่อว่าเธอคือยูกิโฮะ

ความสำคัญต่อบาปและอาชญากรรมของญี่ปุ่น

     คำว่า “บาปกรรม” ในญี่ปุ่นอาจไม่มีและไม่เชื่อ เพราะญี่ปุ่นนั้นส่วนใหญ่นับถือชินโตและผีซะส่วนใหญ่ แต่ญี่ปุ่นก็ถือว่าเป็นประเทศที่มีอาชญากรรมน้อย ถึงแม้ว่าจะไม่เชื่อเรื่องบาปกรรมก็ตาม แต่เมื่ออาชญากรเกิดขึ้นที่ประเทศญี่ปุ่นที่ใด อาชญากรเหล่านั้นจะสุดโต้งและฆ่าคนจำนวนมาก คล้ายกับว่า “ทำไปเพราะสนุก” เป็นต้น สิ่งเหล่านี้เองที่เป็นเรื่องราวดำเนินหลักของเล่มนี้

[หนูขอบอกคนว่า

“ทุกคนจงดำรงตนอยู่ในศีลธรรมและชีวิตพบสว่าง”]

LOOK A BREATHE