“เป็นหนังสือ ๑ ใน ๑๐๐ เล่มที่คนไทยควรอ่าน”

ณ ห้องสมุด เดือนชีวิต

     คุณได้เลือกหนังสือเล่มนี้ออกมาจากชั้นวางหนังสือและทางร้านเราปรุงรสอาหารเมนูสุดพิเศษนี้เพื่อคุณคนเดียว และปรุงเมนูสุดพิเศษประจำหนังสือเล่มนี้คือ “คุกกี้ โดนัท และนม รสชาติ ช็อกโกแลต” 

     หลังจากนี้ ทางร้านเราขอเชิญคุณเข้าสู่บ้านเห็ดหลังขวาเพื่อเตรียมพร้อมรออาหารสุดพิเศษนี้ ชมสวนไปพรางๆและอ่านหนังสือไปก่อน เพื่อรออาหารมื้อพิเศษนี้

“ละคร ชีวิต ในครั้งนี้

หมุนเวียน ดีร้าย เสมอศรี

ละทุกข์ หรือสุข ปานใดดี

มีต่าง หมุนเวียน ตลอดไป”

เรื่องราวของละคร (ชีวิต)

     ชีวิตของทุกคนดุจดั่งละครเรื่องหนึ่ง ละครที่พบเรื่องทุกข์ เรื่องสุข เรื่องที่เป็นไปตามหวัง เรื่องที่ไม่เป็นไปตามหวัง เรื่องที่ทำอะไรก็สำเร็จ เรื่องที่ทำอะไรก็ไม่สำเร็จ เรื่องของเสียเวลา และเรื่องราวอีกมากมายที่ประกอบเป็นหนึ่งในการแสดงของชีวิต ไม่ว่า เล่นเป็นตัวหลัก ตัวประกอบ หรือตัวร้าย เป็นต้น การแสดงเหล่านี้ล้วนเป็นของจริงและเปรียบดั่ง “ละครแห่งชีวิต”

          “ดูหนังดูละคร           แล้วย้อนดูตัว

ยิ้มเยาะเล่นหวัว                   เต้นยั่วเหมือนฝัน”

     เรื่องราวของหนังสือเล่มนี้ เป็นเรื่องราวจริงผสมแต่งของหม่อมเจ้าอากาศดำเกิง รพีพัฒน์ ท่านทรงแทนตัวเองเป็นชื่อว่า “วิสูตร” และเริ่มต้นเล่าเรื่องละครชีวิตที่มีขึ้นและลง มีรักมีชัง ตามแต่โลกธรรมแปดจะนำพาและหมุนเวียนในชีวิตต่อไปอย่างต่อเนื่อง จนแทบที่จะคาดไม่ถึงว่า “ละครเรื่องนี้จะเริ่มต้นและจบลงอย่างไร”

เรื่องราวของหนังสือเล่มนี้เริ่มต้น

     วิสูตรเกิดในครอบครัวตระกูลผู้ดี และพ่อของวิสูตรเป็นชายไทยแท้ที่มีภรรยามาก และไม่ใคร่รัก เอ็นดูหรือให้ความยุติธรรมกับวิสูตรเท่าไหร่ แม่นั้นก็เช่นเดียวกับพ่อที่รักพ่อมากกว่าลูกชาติ แต่แล้วเหตุการณ์วันหนึ่งก็เปลี่ยนแปลงชีวิตวิสูตรไป คือ พ่อของวิสูตรถึงแก่กรรม และไม่ยกสมบัติอะไรให้กับวิสูตรและแม่

     ตอนสมัยเด็ก วิสูตรอยู่กับยาย และตอนมาอยู่กับพ่อแม่ พ่อแม่ก็ไม่ได้เลี้ยงแต่ให้พี่เลี้ยงคือ ยายพร้อมเลี้ยงอีก ในขณะที่วิสูตรเรียนอยู่เทพศิรินทร์ ก็เจอเพื่อนสนิทอย่างประดิษฐ์ (คาดคะเนว่า คือ ศรีบูรพา เพราะทั้งสองสนิทกัน) และลำจวน (น้องสาวของประดิษฐ์) วันหนึ่ง ลำจวนแต่งงานกับชายที่ดีไปอย่างกมล และประดิษฐ์ก็ไปเรียนต่อต่างประเทศ

     หลังจากนั้น วิสูตรก็เดินทางไปอังกฤษตามประดิษฐ์ แต่อยู่กับครอบครัวของประดิษฐ์ได้ไม่นาน ก็ขอย้ายไปอยู่ที่ครอบครัวอื่น ซึ่งดีกับวิสูตรมาก และวิสูตรได้เจอกับมาเรีย ที่เป็นรักแรกของเขา แต่เขาทั้งสองไม่ได้ไปไกลกันเท่าไหร่ เพราะวิสูตรเลิกเรียนและหันมาสนใจเกี่ยวกับหนังสือพิมพ์ และวันหนึ่ง วิสูตรดันป่วย

     และต่อจากนั้น ในหลวงรัชกาลที่ ๗ ท่านทรงพระราชทุนให้กับวิสูตรไปเรียนต่อที่อเมริกา วิสูตรได้ไปเรียนต่ออเมริกาอย่างกะทันหัน แต่แล้ว วิสูตรก็ป่วยอีกครั้งและกลับเมืองไทย ส่วนเรื่องราวละครแห่งชีวิตของวิสูตรกับคนอื่นๆจะจบลงแบบไหน โปรดอ่านหนังสือที่คนไทยควรอ่านเล่มนี้ก่อนตายสักครั้งหนึ่งในชีวิตเถิดค่ะ

ความสำคัญต่อละคร (ชีวิต)

“ชีวิตมี ขึ้นและลง เสมอไฉน

ไม่มีใคร ลงอย่างเดียว ไม่ขึ้นเสมอ

ชีวิตคือ ละครแห่ง ความลวงจริงลือ

ว่าดีชั่ว อยู่ตัวทำ อย่าไปโทษใคร”

     ทุกคนย่อมเล่นบทบาทในละครของตนเองและย่อมมีหน้าที่ต่อบทบาทนั้นด้วย อย่างเช่น วันนี้เรารับบทละครเป็น “ลูก” เราต้องรู้หน้าที่ว่าลูกควรมีหน้าที่อย่างไรต่อบิดาและมารดา และเราก็เริ่มปฏิบัติตามหน้าที่นั้นให้ดีที่สุด เป็นต้น ดังนั้น หากแม้นบุคคลใดในโลกนี้กำลังเล่นบทบาทใดในละครแห่งชีวิตนี้อยู่ จงทำบทบาทชีวิตนี้ให้ดีที่สุดด้วยสติและสัมปชัญญะ พร้อมกับหิริและโอตัปปะ

[หนูอยากบอกละครว่า

“หนูมั่นใจว่าเป็นละครเรื่องที่ต้องจดจำตลอดไป”]

LOOK A BREATHE