ณ ห้องสมุด เดือนดวงจันทร์เต็มดวง

     คุณได้เลือกหนังสือเล่มนี้ออกมาจากชั้นวางหนังสือและทางร้านเราปรุงรสอาหารเมนูสุดพิเศษนี้เพื่อคุณคนเดียว และเมนูพิเศษประจำหนังสือเล่มนี้คือ “ข้าวหน้าไก่ทอดและซาลาเปาหมูแดง” 

     หลังจากนี้ ทางร้านเราขอเชิญคุณเข้าสู่บ้านเห็ดหลังกลางเพื่อเตรียมพร้อมรออาหารสุดพิเศษนี้ ชมสวนไปพรางๆและอ่านหนังสือไปก่อน เพื่อรออาหารมื้อพิเศษนี้

“แม่มด กินเด็ก มีจริงหรือ

เด็กคือ อาหาร อันโอชะ

แม่มด กินไป กลืนสัจจะ

ว่าต้อง ละสิ่ง ไม่จริงไป”

เรื่องราวของตำนานและความจริง

     ตำนาน คือ เรื่องราวที่เล่าสู่กันฟังมานานแสนนาน และความจริง คือ สิ่งที่ปรากฎให้เห็นผ่านปราสาทสัมผัส หลากหลายตำนานที่เมื่อค้นหาตามหลักฐานและพบว่า “ไม่มีอยู่จริง” แต่บางตำนานก็รอการพิสูจน์อยู่เช่นกัน

เรื่องราวของหนังสือเล่มนี้เริ่มต้น

{ตำนานแม่มดกินเด็กเป็นอาหาร}

     เมืองแห่งนี้ ต้องมีพิธีบูชายัน เพื่อให้เมืองสงบสุข โดยการส่งเด็กไปสังเวยชีวิตให้กับแม่มดผู้โหดร้าย ทารุณกรรมและกินเด็กเป็นอาหารอย่าง แม่มดแซนผู้ใจร้าย 

{แต่ความเป็นจริง คือ}

     แม่มดแซนได้ช่วยเหลือเด็กเหล่านั้น โดยการมอบพลังแห่งดวงดาวเพื่อช่วยเหลือเด็กเหล่านี้ และส่งไปให้ครอบครัวที่ดีดูแลต่อไป

     จนกระทั่งวันหนึ่ง มีหญิงคนหนึ่ง ผู้ไม่เคยคิดมาก่อนว่า บุตรสาวตัวเองจะถูกเลือกให้ไปบูชายัน เธอเสียใจ ตกใจและเศร้าใจจนเธอกลายเป็นวิปลาสไป และเธอประกาศว่า “จะตามหาลูกเธอจนเจอ” 

     ส่วนลูกเธอก็ถูกนำไปบูชายัน แม่มดแซนมาเจอ ก็ใช้เวทมนตร์แบบเดิม แต่บังเอิญครั้งนั้น เเม่มดดันเผลอนำดวงจันทร์ให้เด็กดื่ม จนเด็กกลายเป็นเด็กที่พลังเวทย์อันแปลกประหลาดและพิเศษเหนือใคร ดังนั้น เเม่มดกับเพื่อสนิทอย่างปีศาจที่กลับตัวใจเป็นคนดีก็ตัดสินใจดูแลเด็กคนนี้ และตั้งชื่อเด็กคนนี้ว่า “ลูน่า”

     ทั้งแม่มดและปีศาจพยายามช่วยเหลือเด็กหลายวิธี ไม่ว่า แม่มดจะตามหาพ่อมด ตามหาประตูและตามหาอีกหลายหลายเพื่อช่วยทำให้ลูน่าเป็นเด็กปกติ และวันหนึ่งก็เกือบจะสำเร็จ แต่เเม่มดก็เกือบเอาตัวไม่รอด จนกระทั่งลูน่าได้ใช้ความกล้าและกตัญญูมาช่วยเหลือแม่มด

     เรื่องราวดำเนินมาเรื่อยๆ จนกระทั่งวันหนึ่ง ลูน่าเจอกับผู้หญิงวิปลาสและทั้งคู่ก็พบว่าเป็นแม่และลูกกัน ดังนั้น ลูน่าไปหาแม่แท้จริงเป็นบางครั้งและลูน่ากกลับมาหาแม่มดอีกด้วยเช่นกัน

{เรื่องราวตำนานและความจริงนี้จะเป็นอย่างไรต่อไป

ก็โปรดติดตามในหนังสือ}

กวีจากใจในหนังสือ

{- ๑ -}

[ทุกอย่างจะย้อนกลับคืนไปสู่ห้วงแห่งความจริงอันนิรันดร์]

     จากเม็ดทราย

ก่อเกิดแสงสว่าง

ก่อเกิดช่องว่าง

ก่อเกิดกาลเวลานิรันดร

และสู่เม็ดทราย

ทุกสรรพสิ่งหวนกลับคืน

{- ๒ -}

[คำมั่นสัญญาต่อธรรมชาติที่สวยงาม]

     ในทุกสายลมอ่อนๆ

คือคำมั่นสัญญาถึงฤดูใบไม้ผลิ

ต้นไม้ที่หลับใหลทุกตน

ฝันถึงความฝันเขียวขจี

ภูผาที่แห้งแล้ง

พลันตื่นด้วยดอกไม้บาน

{- ๓ -}

[คนเขลาหรือบัณฑิต]

     คนเขลา เมื่อถูกโยกย้าย

ออกจากพื้นดิน จะกระโจน

จากยอดเขา สู่ดวงดาวสุกสกาว

สู่ช่องว่างมือดดำ

บัณฑิต

เมื่อสูญสิ้นม้วนกระดาษ

สูญเสียปากกาขนนก

สูญเสียหนังสือเล่มหนา

จะล้มลงและมิอาจพบเจอ

ความสำคัญต่อเเม่มด

     แม่มดเปรียบดั่ง “คุณธรรมและคุณงามความดี” ที่แม้กระทั่งมีถ้อยคำจากคนไม่ดีจำนวนมาก กล่าวหา ว่าร้ายเพียงใด แต่ของดีหรือคนดีก็ย่อมไม่ถูกฝุ่นเหล่านั้นจับ มีแต่ความสะอาดอยู่ให้ผู้คนได้พบและเห็น แถมยังส่งกลิ่นที่หอมสะอาดฟุ้งไปไกลอีกด้วย

[หนูอยากบอกแม่มดว่า “หนูเชื่อมั่นในความจริง”]

LOOK A BREATHE