คำถาม: คุณรู้ไหมว่า “พระราชวังในรูปนี้” คือ พระราชวังไหน

คำตอบ:

๑.พระที่นั่งวิมานเมฆ

๒.พระราชวังสวนดุสิต

๓.พระราชวังพญาไท

๔.ไม่มีคำตอบถูกต้อง

คำตอบที่ถูกต้อง ๓.พระราชวังพญาไท

     ถูกต้องที่สุด เพราะสถานีแห่งฝันเลือกความทรงจำที่อยู่ลึกสุดในใจของคุณออกมาเป็นรูปภาพสถานที่นี้ ที่คุณไม่ได้ไปตั้งนาน และสถานีแห่งฝันนำภาพนั้นมาเล่าสู่กันฟัง

“จงเข้าสู่โหมดการเที่ยว”

ณ ที่นี้ เดือนสิงหาคม ๒๕๖๕

     ภายนอก พระราชวังพญาไทเต็มไปด้วยสถาปัตยกรรมเก่าแก่และสวยงาม ยอดของเสาที่โดมของพระราชวัง มีตราสัญลักษณ์ของในหลวงรัชกาลที่ ๖ และมีบ้านนก ซึ่งแสดงถึงพระเมตตาขององค์ในหลวงรัชกาลที่ ๖ มากว่า “ท่านทรงเมตตาทั้งคนและสัตว์” จนกระทั่ง มีเทวดาช่วยคุ้มครองท่านในการเที่ยวพระร่วง 

“ผมพบว่า ที่นี้คือ สถานที่ๆผมเคยไปมานานแล้ว

และผมไม่มีโอกาสได้ไปอีกเลย

เพราะผมย้ายบ้านไป ผมดีใจที่สถานีแห่งฝันเลือกสถานที่นี้ให้ผม”

     พระราชวังพญาไท สมัยก่อนเป็นพระราชวังของในหลวงรัชกาลที่ ๖ และในหลวงรัชกาลที่ ๖ ท่านคิดการณ์ไกลว่า หลังจาก สงครามโลกครั้งที่ ๑ ดังนั้น ท่านจึงคิดให้เปลี่ยนพระราชวังเป็นโรงแรม และได้เป็นโรงแรมในในหลวงรัชกาลที่ ๗ เพื่อหาเงินเข้าประเทศในช่วงเศรษฐกิจตกต่ำ หลังสงครามโลกครั้งที่ ๑ ดังนั้น เมื่อเดินทางมาถึงพระราชวัง จะพบว่า “บางห้องจะมีการเปิดให้ดูว่า ห้องพักสมัยก่อน หน้าตาเป็นอย่างไร” 

“ผมพบว่า ครั้งนี้สวยงามมาก

และมีการพาผมเดินทางไปพบ

ห้องบรรทมของในหลวงรัชกาลที่ ๖

พร้อมห้องน้ำที่ท่านทรงใช้”

     สถาปัตยกรรมภายในเป็นสถาปัตยกรรมที่สวยงาม โดยมีทั้งนักออกแบบชาวอิตาลี ชาวเยอรมันและชาวฝรั่งเศสช่วยออกแบบทั้งภายใน ภายนอก และรูปภาพทั้งหลายที่อยู่ในพระราชวังพญาไท หลังจากนั้น พร้อมที่จะไปชมสวนโรมัน และยังพาชมสถานที่ชมทิวทัศน์จากข้างบนด้วย

“ผมเดินขึ้น เดินลง 

และพบกับตำหนักเมขลารุจีต่อไป”

     เมื่อเดินทางเข้ามาพบตำหนักเมกขลารุจีก็พบว่า ในหลวงรัชกาลที่ ๖ ท่านทรงเป็นคนสมถะมาก โดยจัดห้องให้ดูเรียบง่าย สวยงาม แบบโทนสบายๆ และอาจารย์เคยบอกว่า “คนเราต้องมีการลงทุน เหมือนเรียนหนังสือก็ต้องลงทุน ส่วนท่านก็ลงทุนสอนราชบริพารที่ต้องนำความรู้ไปบอกประชาชน ถึงประชาธิปไตย ดังนั้น ท่านทำดุสิตธานี แต่แล้วก็ไม่สำเร็จ เนื่องจาก ข้าราชบริพารส่วนใหญ่ไม่เข้าใจประชาธิปไตย”

“ผมเข้าใจแล้ว และผมจะเดินเล่น 

ชมวังอีกหลายห้อง

ก่อนผมจะเดินทางออกไปจากประตูที่อยู่ข้างหน้า”

     เมื่อผมเดินทางกลับมายังโลกปัจจุบันแล้ว ผมพบว่า “ข้างหน้าผมคือ พระราชวังพญาไท” ผมตัดสินใจเดินทางไปตีตั๋วราคา ๔๐ บาท เพื่อไปชมวังกัน ก่อนที่ผมจะตัดสินใจออกมาทานอาหารที่ร้านกาแฟนรสิงห์

“ประวัติศาสตร์ในครั้งนี้

นำพามีย้อนไปในอดีตนี้

จนเข้าใจปัจจุบันดี

ว่าผมมีทางออกในใจ”

     ผมตัดสินใจซื้อตั๋วพระราชวังพญาไทและกาแฟจากร้านนรสิงห์ไปวางไว้ยังที่ๆผมเจอสถานีแห่งฝัน และผมนั่งเฝ้ามองอยู่ถึงชั่วโมงหนึ่ง ผมพบว่า “ของที่ผมนำมาฝากสถานีแห่งฝันหายไป” พร้อมกับมีจดหมายถึงผมว่า “ขอบคุณ” ผมดีใจเหลือเกินที่สถานีแห่งฝันได้รับของจากผม

LOOK A BREATHE