คำถาม: คนที่เป็นคนเลวสามารถกลับเนื้อ กลับตัว กลับใจเป็นคนดีได้หรือไม่

คำตอบ:

๑.ไม่ได้ เพราะสันดาน

๒.ไม่ได้ เพราะเหลวแหลก

๓.ได้ เพราะเป็นแม่

๔.ได้ เพราะคิดได้

คำตอบที่ฉันเลือก ขอใช้ตัวช่วย

     คุณสามารถใช้ตัวช่วยได้เพียงแค่ครั้งเดียว คือ คำใบ้ที่เปิดออกมาและพบว่า “มารดา” และเมื่อคำใบ้เปิด คุณยังมีสิทธิ์ตอบผิดได้ถึงสองครั้ง คุณควรคิดคำตอบดีๆก่อนที่จะตอบทุกครั้ง

คำตอบที่ฉันเลือก ๓.ได้เพราะเป็นแม่

     เมื่อคุณตอบคำตอบนี้และคุณมั่นใจ ก็จะพบว่า “คำตอบนี้คือคำตอบที่ถูกต้อง” และคุณล่ะ พร้อมหรือยัง ที่จะเป็นแม่คนตามที่คุณปรารถนา

“จงเข้าสู่โหมดการเป็นแม่”

     หากกล่าวถึงความเป็นแม่แล้ว ฉันยอมรับว่า ฉันเป็นแม่ที่แย่เอามากๆ และฉันอยากไปขอโทษลูกฉันที่ฉันเป็นแม่ไม่ดี ไปขอบคุณลูกฉันที่ยอมรับความเป็นแม่ของฉันได้ แต่ทุกอย่างมันก็สายไปหมดแล้ว จนฉันแทบล้มทั้งยืนและทำอะไรไม่ได้เลยที่ช่วยเหลือลูกสาวฉัน

     สิงขารและบานชื่นไม่กล้าบอกกับสิตาความจริงว่า แม่ของสิตายังมีชีวิตอยู่ เพราะกลัวว่า สิตาจะอายที่มีแม่อยู่โรงพยาบาลสมเด็จเจ้าพระยา ดังนั้น ทั้งสิงขาร ผู้เป็นพ่อ และบานชื่น ผู้เป็นอา จึงปิดบังว่า แม่ของสิตาที่ชื่อ “กินรี” ตายจากโลกนี้ไปแล้ว วันหนึ่ง สิงขารรู้จากหมอสรคมว่า “กินรีสามารถออกมาใช้ชีวิตได้อย่างคนปกติแล้ว” ดังนั้น สิงขารจึงเช่าบ้านให้ และขอร้องให้กินรีอย่าเผยตัวว่า ตัวเธอคือ แม่ของสิตา ซึ่งกินรียินยอมจะทำตามเงื่อนไขนี้โดยปริยาย

“นั้นสินะ พอฉันเดินทางมาถึงตรงนี้

ฉันพบว่า “ชีวิตของฉันไม่ต่างจากกินรีเท่าไหร่”

เพราะอาชีพของฉัน 

ทำให้ฉันไม่กล้าที่จะบอกกับลูก”

     กินรีเคยแต่งงานกับสิงขาร และอยู่ด้วยกัน สามปีครึ่ง จนกระทั่ง เธอเบื่อสิงขาร และปฏิบัติตัวเป็นหญิงเหลวแหลก โดยผ่านผู้ชายมากมาย เธอทำงานทั้งพาร์ทเนอร์ และหลายอย่าง จนกระทั่ง เธอหลงรักนินนาทมาก และนินนาทก็ทิ้งเธอไปอเมริกา ทำให้เธอกลายเป็นคนเสียสติ วิกลจริตไปทันที แต่แล้ว เมื่อเธอได้สติกลับมาแล้ว เธอพบว่า “เธอจะกลับตัว กลับใจเป็นคนดี” ดังนั้น กินรีไปทำงานที่ร้านขายดอกไม้ของพี่สาวของคุณหมอสรคม

“โชคดีนักที่กินรียังได้ทำอาชีพสุจริต แต่ฉันนี้ล่ะ

ที่ไม่สามารถประกอบอาชีพสุจริตธรรมได้เลย

ลูกฉันเกิดมาในที่นี้และกลายเป็นแบบฉัน

ฉันตัดสินใจเดินต่อไป และพบบางคน”

     วันหนึ่ง กินรีพบกับนินนาท และพบว่า นินนาทบอกว่า “เขารักเธอมาก ส่วนเด็กหรือผู้หญิงคนอื่นก็แค่ทางผ่าน” แต่ด้วยความเจ็บปวดที่กินรีมีต่อนินนาท ก็เลยตัดสินใจไม่ยุ่งด้วย แต่แล้ว กินรีก็ต้องนำพาตัวเธอเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับนินนาทอีก เพราะ กินรีไปพบว่า สิตา ลูกสาวที่รักของเธอกำลังถูกนินนาทหลอก ครั้งแรก กินรีไปขอร้องให้สิงขารรีบไปช่วยสิตา ที่เกือบจะโดนนินนาทหลอกไปต่างจังหวัด หวังเคลมเธอ และสิงขารก็ช่วยได้ทัน

“ข้างหน้า หมอกหนาๆ เริ่มบางลง ฉันพบเห็นลูกฉัน

ลูกฉันเดินมาหาฉัน และบอกกับฉันว่า 

“แม่ หนูไม่เคยเสียใจที่เกิดมาเป็นลูกแม่

ไม่ใช่เพราะเเม่

ที่ทำให้หนูต้องเลือกเดินทางเดียวกับแม่

แต่เพราะตัวหนูเอง” ฉันร้องไห้หนักมาก

และฉันก็เข้าไปจับลูกฉันและกอดลูกฉันไว้ว่า

“นี่คือความจริง

ลูกฉันยังอยู่ ไม่ได้หนีไปไหน” และฉันถามลูกว่า

“ทำไมไม่กลับบ้านเรา ลูก” 

ลูกฉันได้แต่ยิ้ม และหมอกก็บัง

จนฉันต้องรีบเดินต่อไป เพื่อพบลูกฉัน”

     กินรีเลยต้องตัดสินใจช่วยลูกสาวตัวเอง โดยทำเป็นวางแผนกับนินนาทให้มาเคลมสิตาที่บ้านของเธอ และเธอจะได้ช่วยเหลือลูกเธอทัน แต่กลายเป็นว่า นินนาทมันหักหลังเธอ ใส่ร้ายเธอให้สิตาและสิงขารฟัง สิงขารก็เดินทางมาที่บ้านเธอ สิตาก็รู้สึกรังเกียจเธอ และเมื่อนินนาทบอกความจริงว่า “เธอกับเขาคือชู้รักกัน” เท่านั้นล่ะ กินรีก็เป็นลมและเสียสติอีกครั้ง และป้าของกินรีมาบอกความจริงให้ทุกคนรู้ว่า “กินรีรักลูกและจะช่วยลูก” ทำให้สิตาที่รู้สึกผิดอยู่แล้วก็รู้สึกผิดมากขึ้น แต่ก็หวังว่า “แม่ของเธอจะกลับมาเป็นแบบเดิม” ส่วน “ชีวิตของนินนาทนั้นก็ถูกฆ่าตายจากหญิงผู้ติดพันเขา”

“ฉันขอบอกได้เลยว่า ถ้ามีเปิดรับสมัครว่า

“ชายใดชั่ว เลวร้ายที่สุดในโลก”

นินนาทคงถือว่า เป็นชายที่ชนะเลิศรางวัลนี้เป็นแน่แท้”

     ขอบอกว่าผู้ชายแบบนี้มีมาก

และหลากหลายขึ้นทุกที่

เลวแบบคิดว่าตัวเองมี

เสน่หาดีมากล้นเหลือเกิน

ชีวิตของผู้หญิงต้องถูกทำลาย

ถูกทำร้ายจากชายชั่วจนกินกลืน

ชีวิตไม่เหลือแม่แต่คืน

วันระรื่นผ่านพ้นไปไม่รู้คืน

ชีวิตของผู้หญิงน่าสงสาร

บอกคืนวานผ่านไปไม่รู้ขืน

ผู้หญิงนั้นไม่รู้ก็ลืมคืน

หลงรักรื่นจิตเสน่หา

“และฉันก็พบว่า ประตูเปิดอยู่ และฉันพบว่า 

“ลูกสาวของฉันอยู่ตรงทางออกของประตู” 

ฉันตัดสินใจเปิดประตูทางออกนั้นออกไป”

     ฉันดีใจยิ่งนักที่ได้พบกับลูกสาวฉันหลังจากที่ฉันตามหาลูกสาวฉันมานานแล้ว ฉันเข้าใจว่า “ลูกสาวฉันตายไปแล้ว” แต่เปล่าเลย “ลูกสาวฉันยังมีชีวิตอยู่” และทั้งฉันและลูกสาวฉันก็เข้าใจกันในที่สุด

“นินนาทชายชั่วมีอยู่เกลื่อน

ทั้งขมขื่นชีวิตหญิงขนาดไหน

ใช้ลมปากคมคายอยู่ร่ำไป

บอกหญิงได้ว่าเป็นตัวจริง

แต่แล้วก็เป็นแค่ลมปาก

พร้อมมักมากกามคุณสิ่ง

พรากของสำคัญจากหญิง

ขยี้ของสำคัญยิ่งให้ไร้ราคา”

     ฉันพยายามที่อยากจะหาทางที่จะไปสถานีแห่งฝันอีกครั้ง เพราะฉันอยากจะบอกกับสถานีแห่งฝันว่า “ขอบคุณที่มอบสิ่งสำคัญคืนแก่ฉัน” ฉันพบว่า “วันพรุ่งนี้มีความหมายขึ้นมาทันที” และทั้งฉันกับลูกก็ตัดสินใจไปทำงานสุจริตธรรมอย่างขายอาหารด้วยกัน ซึ่งถือว่า “จะได้เงินน้อย แต่ก็ถือว่า ชีวิตมีคุณค่า”

LOOK A BREATHE