เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Look a Breathe (Series 1 - 2)nimon
เล่าเรียน-ทำงานกันไป ชีวิตได้อะไร

  • คำถาม: คุณทำงานอย่างหนัก และผลลัพธ์คุณได้อะไร

    คำตอบ:

    .เงิน

    ๒.เกียรติ

    ๓.ความสงบสุข

    ๔.อิสรภาพ


    คำตอบที่ฉันเลือก ขอใช้ตัวช่วย


         คุณสามารถใช้ตัวช่วยได้เพียงแค่ครั้งเดียว คือ คำใบ้ที่เปิดออกมาและพบว่า “ทำตามที่รู้” และเมื่อคำใบ้เปิด คุณยังมีสิทธิ์ตอบผิดได้ถึงสองครั้ง คุณควรคิดคำตอบดีๆก่อนที่จะตอบทุกครั้ง


    คำตอบที่ฉันเลือก .เงิน


         เป็นคำตอบที่ผิด คุณลองๆค่อยๆคิดอย่างถี่ถ้วนดูว่า คำตอบที่ถูกคืออะไร ไม่งั้น คุณไม่สามารถเปิดประตูนี้ได้


    คำตอบที่ฉันเลือก .เกียรติ


         เป็นคำตอบที่ผิด คุณไม่มีโอกาสแล้วที่จะเลือกตอบผิดได้ ดังนั้น มีเพียงสิ่งเดียวคือ คุณต้องตอบคำถามนี้ให้ถูกเท่านั้น


    คำตอบที่ฉันเลือก .อิสรภาพ


         ถูกต้อง นี้คือ คำตอบที่คุณเลือกในสิ่งที่ถูก ดังนั้น คุณจงเตรียมตัว เพื่อจะเดินทางไปสู่ประตูแห่งอิสรภาพทั้งทางกายและทางใจเถิด และคุณจะรู้ว่า “สิ่งนี้สำคัญขนาดไหน”


    “จงเข้าสู่โหมดการฝึกฝน”



         คนไทยเรานักมักมีการงานสมัยก่อนที่เกี่ยวข้องกับความสนุกสนานและการทำบุญสร้างกุศล แต่เเล้วเมื่อไปรับการทำงานจากชาวตะวันตกเข้ามา จึงพบว่า คุณค่าของงานคือ การสร้างผลงานและเงินตรา ดังนั้น จึงทำให้คนที่ทำงานในปัจจุบันมีความเครียดเป็นอย่างมาก


    “ผมเดินมาจนถึงจุดนี้ ทำให้ผมคิดว่า

    ผมกำลังทำอะไรอยู่นะ”


         แต่การงานในทางพระพุทธศาสนานั้นย่อมหมายถึงการงานที่พัฒนาจิตของเราให้พ้นซึ่งความทุกข์นั้นย่อมเป็นการสร้างจุดมุ่งหมายในชีวิตให้ถึง “จุดหมายที่พ้นเหนือโลก” หรือจุดหมายที่เป็นอิสระ


    “ผมเดินทางมาถึงด่านที่เป็นด่านแห่งนำไปสู่

    ความเป็นอิสระอย่างที่ผมไม่เคยเป็นมาก่อน”


         เพราะตราบใดที่เรายังมีความติดในงานนั้น ยังยึดถือว่าเป็นตัวเรา เป็นของเรา ถึงแม้งานนั้นจะเป็นสิ่งดีงาม งานนั้นก็ทำให้เราทุกข์ได้  เพราะฉะนั้น เรามีหน้าที่เเต่เพียงทำเหตุปัจจัยให้ดีที่สุด ด้วยความรู้ที่ชัดเจนที่สุด มีแต่ตัว “รู้” แล้ว “ทำตามที่รู้” คือทำเหตุปัจจัยที่รู้ว่าทำให้เกิดผลเป็นผลที่ดีงามและถูกต้อง


    “เมื่อผมเดินมาถึงจุดนี้ ผมเข้าใจว่า

    อิสรภาพคืออะไร แต่ผมคงต้องฝึกฝนอีกมาก”



         นับตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป เมื่อผมเปิดประตูนี้มาแล้ว ผมพบว่า “ผมจะต้องฝึกฝนอีกมากมาย เพื่อไปสู่ความอิสรภาพทางใจ และผมจะไม่ขอยอมแพ้ที่จะสู้เพื่ออิสรภาพที่แท้จริง”


    “การงานนั้นเป็นสุขเมื่อไรหนอ

    ชีวิตรอก็ไม่พบทางแห่งสุข

    พบแต่ว่าเราล้มแล้วก็ลุก

    พบแต่ทุกข์เพราะเดินทางผิดไป”


         ผมภูมิใจที่ประตูแห่งสถานีแห่งฝันเลือกผม ถึงแม้ผมจะตอบคำถามผิดหลายครั้ง เปรียบดั่ง “ผมล้มเหลวและผิดพลาดหลายครั้ง” แต่ครั้งนี้ “ผมเลือกทางที่ดำเนินไปในทางที่ถูกสักที”


    LOOK A BREATHE



Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in