คำถาม: หากเลือกได้ คุณอยากเดินไปในนิทานแบบใด

คำตอบ:

๑.นิทานธรรมะ

๒.นิทานชีวิต

๓.นิทานเพ้อฝัน

๔. นิทานที่ไม่มีอยู่จริง

คำตอบที่ฉันเลือก ๑.นิทานธรรมะ

     เพราะประตูเลือกคุณแล้ว เลือกแล้วว่า ตอนนี้ใจของคุณเหมาะกับการพักผ่อนอย่างแท้จริง พักผ่อนเพื่อเรียนรู้ชีวิตใหม่ที่ดีขึ้นกว่าเดิม และเมื่อคุณเดินทางถึงทางออก คุณจะพบว่า คุณนั้นมีชีวิตที่ดีอย่างไร

“จงเข้าสู่โหมดทางออกชีวิต”

     มีคนที่มีชื่อเสียงมาสอบถามท่านอาจารย์เซ็นท่านหนึ่ง อาจารย์เซ็นท่านนั้นตัดสินใจรินชาจนล้นถ้วย แต่คนมีชื่อเสียงคนนั้นก็โกรธ แต่หารู้ไหมว่า นี้คือสิ่งที่ท่านเตือนว่า “อาจารย์ผู้มีชื่อเสียงคนนั้น มีกิเลสมากกมาย ดุจดั่งชาที่ล้นถ้วยออกมา เพราะยังมีความยึดติดในตัว ในตน ของตัวเองอย่างมาก”

“ผมยอมรับเมื่อผมเดินมาที่ด่านแรก และผมพบว่า

ผมเป็นคนๆนั้น ผมหลงในลาภ 

ยศ สรรเสริญ เกียรติยศที่ผมมี

จนวันหนึ่ง ผมถึงทนไม่ไหว

เมื่อสิ่งเหล่านี้ได้มลายหายไป

ผมจึงเลือกนิทานธรรมะ 

เพราะผมอยากอยู่กับความจริง”

     และวันหนึ่งวันที่ ท่านอาจารย์เซ็นท่านหนึ่งเจอคนใส่ร้ายหรือคนไม่เคารพนับถือ ท่านก็พูดแต่ว่า “อย่างนั้นหรือ” จนแม้กระทั่งว่า คนที่ใส่ร้ายสำนึกผิด และคนกลับมานับถือเหมือนเดิม ท่านก็ยังพูดว่า “อย่างนั้นหรือ

 เพราะท่านนั้น หมดการยึดติดซึ่งตัวตนเหล่านั้นจนหมดสิ้นแล้ว ดังนั้น คำพูดในโลกธรรม ๘ ย่อมทำร้ายท่านไม่ได้

“นี้ผมกำลังทำอะไรอยู่ หากใครทำผม ผมก็โกรธ

แต่นี้ท่านโดนถึงเพียงนี้ ท่านยังหาโกรธไม่

นั้นย่อมหมายความ หากแม้นชีวิตของเรา

ไร้ซึ่งความโลภ ความโกรธ ความหลง และราคะ

ย่อมพบกับทางแห่งการพักผ่อนใจอย่างถาวร”

     ความง่วงนั้นน่ากลัวเพียงใด ในปัจจุบันนี้ มีคำสอนที่สอนผิดอยู่มากมาย โดยอ้างว่า พระพุทธเจ้าท่านทรงสอนว่า “ง่วงก็ไปนอน” แต่ความเป็นจริงแล้วนั้นหามีไม่ “เพราะท่านสอนว่า ความง่วงคือถีนมิทธะ ที่ต้องสู้เพื่อไม่ให้มันครอบงำเราได้” ดังนั้น จงระวังตัวง่วงนี้เถิด เพราะอาจจะทำให้เป็นทุกข์ถาวรได้

“ผมนั้นเป็นพวกชอบง่วงอย่างมาก

ซึ่งผมเเปลกใจเหลือเกิน 

ที่เลือกเดินเส้นทางมาสู่จุดนี้

ดังนั้น ผมพร้อมแล้ว ที่จะลองสู้กับความง่วงสักตั้ง”

     ขงจื้อเดินทางมายังที่แห่งหนึ่ง และพบว่า ชาวบ้านมีชีวิตอยู่กับเสือ ดีกว่า จะไปอยู่กับคนทุศีลและไม่เป็นธรรม เพราะอย่างไร เสือก็ย่อมเป็นธรรมตามธรรมชาติที่สุด ซึ่งเมื่อขงจื้อเข้าใจแล้ว ก็ใช้หลักธรรมนี้ในการปูพื้นฐานของการดำเนินชีวิตอย่างถูกต้อง

“จุดมุ่งหมายนี้เองสินะ ที่ผมควรจะเดินให้ถูก

คือ การอยู่เพื่อธรรม ดำเนินชีวิตเพื่อธรรม

และพบก็จะพบทางออกแห่งธรรม”

     เมื่อผมเปิดประตูออกไป ผมพบกับเเสงแห่งสีทอง เรืองรอง รอผมอยู่ และผมก็พบว่า นี้เองสินะ เป็นสิ่งที่ผมควรเดิน ควรทำ ควรพูด ควรคิด ในสิ่งที่ถูก ชีวิตของผมก็พบกับทางแห่งความเจริญทั้งทางกายและทางใจในที่สุด

“ทางที่เราเลือกเดินนั้น

ย่อมมีทางตันและทางแยก

เมื่อเดินดีอาจมีชั่วแทรก

ระวังแมกไม้ที่พันตน”

      ผมเข้าใจแล้วว่า “ชีวิตของผมนั้นสั้นนัก และผมไม่ควรใช้ชีวิตของผมไปในทางที่ผิด ผมพบทางออกแห่งการพักผ่อนอย่างแท้จริง ที่นี้ ที่สถานีแห่งฝัน แล้วพวกคุณล่ะ พร้อมจะเจอทางออกที่เป็นตัวของตัวเองหรือยัง” 

LOOK A BREATHE