คำถาม: เราอยากไปพักที่ไหน เวลาเราไม่อยากย้ายที่เรียนไปอยู่กับพ่อแม่ที่อื่น

คำตอบ:

๑.หอพัก

๒.บ้านเพื่อน

๓.แชร์เฮาส์

๔.ไม่มีคำตอบข้อใดใกล้เคียง

คำตอบที่ฉันเลือก ขอใช้ตัวช่วย

     คุณสามารถใช้ตัวช่วยได้เพียงแค่ครั้งเดียว คือ คำใบ้ที่เปิดออกมาและพบว่า “เพื่อนมากมาย” และเมื่อคำใบ้เปิด คุณยังมีสิทธิ์ตอบผิดได้ถึงสองครั้ง คุณควรคิดคำตอบดีๆก่อนที่จะตอบทุกครั้ง

คำตอบที่ฉันเลือก ๒.บ้านเพื่อน

     คุณลองค่อยๆคิดดูว่า นี่คือคำตอบที่คุณคิดจริงหรือเปล่า เพราะการไปอยู่บ้านเพื่อนก็ค่อนข้างอันตราย คุณลองคิดใหม่

คำตอบที่ฉันเลือก ๑.หอพัก

     ใกล้เคียงคำตอบที่ถูกแล้ว คุณลองอีกสักนิด ลองไตร่ตรองดูแล้วคุณจะพบคำตอบที่ถูก อยู่ตรงข้างหน้า แต่ครั้งนี้ห้ามตอบผิดแล้วนะ

คำตอบที่ถูกต้อง ๓.แชร์เฮาส์

     ถูกต้อง แล้วคุณคงจะเริ่มต้นจำได้แล้วว่า คุณเคยอยู่แชร์เฮาส์ที่คล้ายๆหอพัก และพบเรื่องราวที่สนุกสนานมากมาย แต่คุณคงเก็บความทรงจำไว้ในส่วนที่ลึกที่สุด

“จงเข้าสู่โหมดการแชร์”

     มินามิตัดสินใจย้ายมายังบ้านเเชร์เฮาส์หลังหนึ่งที่เป็นหอพักเล็กๆ และวันที่ย้ายมาที่ห้อง มินามิพบกับริคุ ผู้ชายแสนเย็นชาในห้องของเธอ ทำให้เธอตกใจอย่างมาก และเมื่อมินามิลงมาก็เจอเพื่อนที่รู้จักกัน และเพื่อนคนนั้นบอกมินามิว่า “อย่าไปสนใจริคุเลย” แต่มินามิก็อดไม่ได้ที่จะทักทายริคุ เพราะว่า อยากจะเป็นเพื่อนกับทุกคน

“ผมตกหลมรักเพื่อนรักของผมคนหนึ่ง

แต่วันหนึ่ง เพื่อนรักคนนั้นย้ายโรงเรียนไป

โดยที่ผมไม่เคยบอกรัก

และเมื่อผมเดินเข้าไปในประตู 

ผมพบเห็นเพื่อนคนนั้น”

     มินามิตัดสินใจขอริคุพาเจ้าหมาน้อยไปเดินเล่น แต่อยู่ดีๆ หมาน้อยก็หนีมินามิ และริคุก็ตามมาช่วยเหลือ แถมยังนำเสื้อหนาวให้มินามิด้วย มินามิรู้สึกประทับใจ และเมื่อมาเรียนหนังสือ มินามิเดินหาริคุจนเจอ และแล้ววันหนึ่ง มินามิตัดสินใจจัดแผนการไปเที่ยวบ้านเกิดริคุ และปมบางอย่างของริคุก็ถูกเปิดเผยออกมา

“ผมตัดสินใจบอกเพื่อนคนนั้นว่า

“ผมรักเธอมาตลอด”

เธอบอกผมว่า “เหมือนกัน”

  และเธอชวนผมเดินออกไป

เพื่อไปพบความจริงของเราทั้งสองกัน”

     เมื่อมินามิรู้เรื่องริคุมากแล้ว ก็พบว่า “เธออยากรู้เรื่องราวของริคุมากขึ้นอีกเรื่อยๆ” และวันหนึ่ง วันที่ทั้งสองอยู่ที่โรงเรียนต้องช่วยกัน บังเอิญดันมีกลอนไฮคุกลอนหนึ่งของ “มิยุโนะ ทาคามิ”

‘อันว่าความรักนั้น

ได้ถูกล่วงรู้เข้าเสียแล้ว

ทั้งที่ตัวเรานั้น

เพิ่งรู้สึกถึงความในใจ

ได้เพียงไม่กี่ช่วงเพลา’

และริคุแปลกลอนไฮคุนี้ว่า 

‘เรื่องที่ฉันตกหลุมรัก ได้ถูกคนรอบข้างรู้เข้าในทันที ไปซะเเล้ว ทั้งที่เพิ่งเริ่มรู้สึกถึงเสียงนั้น อย่างเงียบๆอยู่ภายในใจแท้ๆ’

     หลังจากนั้น มินามิก็รู้ใจตัวเองว่า “ตกหลุมริคุเข้าอย่างจัง” วันหนึ่ง มินามิต้องนำอาหารไปให้ริคุ เพราะริคุไม่สบาย และวันนั้นเองที่ริคุตัดสินใจจูบมินามิ เเละบอกว่า “เรามีความลับร่วมกันแล้วนะ”

“ผมกับเธอเราเดินทางออกไป และไปพบกับป่า

ภูเขา ทะเล แต่กลับยังไม่พบทางออกสักที

แต่เราสองคนยังช่วยเหลือกันและกัน”

     มินามิตัดสินใจถามริคุ และริคุบอกเป็นทางอ้อมว่า “มีใจให้มินามิเช่นกัน” ทั้งคู่ตัดสินใจคบกัน แต่แล้ววันหนึ่ง ริคุตัดสินใจเดินตามฝันของตัวเอง ไปเป็นนักกรีฑา และตัดสินใจย้ายโรงเรียนและย้ายออกจากบ้านพักแห่งนี้ ถึงแม้มินามิจะเศร้าเพียงใด ก็ยินดีที่ริคุทำตามฝันจนสำเร็จ ซึ่งทั้งคู่ก็ยังติดต่อกันเรื่อยมา

“จนผมพบทางออกกับเธอ 

และเมื่อผมกับเธอเปิดประตูออกไป

ผมพบว่า ตอนนี้เธอย้ายกลับมา

อยู่บ้านใกล้เรือนเคียงกับผมอีกที

และเราก็กอดกัน ก่อนจะเดินไปบอกพ่อแม่

ถึงความรักของเรา

เพื่อที่เราทั้งสองคนจะได้เป็นครอบครัวเดียวกัน

โดยแต่งงานกัน

และผมมารู้อีกเรื่องหนึ่งว่า

“เธอทำงานทีเดียวกับผมด้วย””

     ผมเล่าให้เธอฟังว่า “ผมเจอสถานีแห่งฝัน” และเธอก็เล่าให้ผมฟังว่า “เธอเจอสถานีแห่งฝัน” เช่นกัน และเพราะสถานีแห่งฝัน ทำให้พวกเราทั้งสองคนมาเจอกันที่ตรงนี้ ระหว่างทาง และเราทั้งสองคนใช้ชีวิตนี้อย่างระมัดระวังอย่างที่สถานีแห่งฝันมอบโอกาสที่ดีให้

“รักครั้งนี้เป็นรักที่จริง

เหนือทุกสิ่งเป็นรักเสมอเหมือน

ชีวิตคู่ไม่มีทางรางเลือน

เพราะเปรียบเหมือนชีวิตคู่ที่ดีสุด”

      ผมและเธอรู้สึกขอบคุณสถานีแห่งฝันมาก และอยู่ดีๆ ผมกับเธอดันไปพบกับสถานีแห่งฝันอีกครั้งที่พาเราไปพบกับเพื่อนสนิทกันตอนเด็กและมาเจอกันอีกครั้ง ก่อนจะชวนกันมาเที่ยวบ้านพวกเรา และเพื่อนก็ได้กลับมาหาพวกเรา เปรียบดั่งคล้ายกับสถานีแห่งฝันกำลังอวยพรให้เราทั้งสองมีความสุข

LOOK A BREATHE