ชื่อหนังสือ: ที่จริงวันนี้ก็ดีนะ

ชื่อผู้เขียน: นักเขียนคู

สำนักพิมพ์: Bloom

ครั้งที่พิมพ์: พิมพ์ครั้งที่ 1

จำนวนหน้า: 288 หน้า

ราคา: 225 บาท

รูปภาพนี้ วันนี้ก็ดีนะ

     ครั้งแรกที่เปิดอ่านแล้วรู้สึกว่า มีกำลังใจขึ้นมาอย่างเปี่ยมล้น พูดแบบนี้ ดูไม่เกินจริงไป สำหรับหนังสือเล่มนี้ เพราะเพียงแค่เปิดอ่านดูจนจบ เราพบว่า การที่เรามีลมหายใจอยู่ มันสำคัญแค่ไหน

รูปภาพนี้ โชคดีที่ยังมีชีวิตอยู่

     นักเขียนคูได้ออกแบบคาแรกเตอร์ของตัวเองขึ้นมาในรูปกระต่ายเบนนี่ และเล่าเรื่องของตัวเองสู่สายตาประชาชี ซึ่งเป็นเรื่องราวที่มีทั้งทุกข์และสุข มีทั้งผิดหวังและสมหวัง ทำให้เราเห็นถึงความไม่เที่ยงของชีวิตของคนเราทุกคน

รูปภาพนี้ ความจริงของชีวิต

     นักเขียนคูหูหนวกตั้งแต่เด็ก ดังนั้น เธอจะถูกพ่อแม่เลี้ยงดูมาอย่างดี เธอทำอะไรไม่ได้ ไปเรียนหนังสือหรือทำงานก็มีปัญหา เพราะเธอวาดภาพได้อย่างเดียว แต่แม่ของเธอพยายามฝึกให้เธอพูด แต่เธอก็พูดได้ไม่ค่อยดี แต่ทั้งสองคนยังพยายามต่อไป

"ฉันจะลองทำสิ่งใหม่ๆดู”

รูปภาพนี้ ถึงแม้ไม่เหลืออะไรเลย

     หลังจากนั้น นักเขียนคูได้ไปเขียนบล๊อกและไปสมัคร Cyworld ครีเอทีฟ แต่กลับกลายเป็นว่า ไม่ดัง และอยู่ดีๆวันหนึ่ง เธอก็ดังขึ้นมาจากภาพหนึ่งชื่อ “รำคาญไปหมด” (อยู่หน้า ๔๖ ในหนังสือ) และเธอก็กลายเป็นจุดเด่นและจุดสนใจ แต่เเล้วอยู่ดีๆทุกอย่างก็พังทลายลง เมื่อทุกคนเลิกเล่น Cyworld และเธอกลายเป็นคนที่ไม่มีใครรู้จักอีกครั้ง

รูปภาพนี้ ก็ยังเหลือความรักของแม่

     ในขณะนั้น มีเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเธออย่างต่อเนื่อง คือ เธอดันป่วยเป็นโรคที่ทำให้ตาของเธอจะค่อยๆบอดลง ตอนนั้นเองที่เธอเริ่มรู้สึกว่า ทำไม ชีวิตของเธอต้องมาเจอแบบนี้ เธอกำลังจะวาดรูปไม่ได้อีกต่อไป

รูปภาพนี้ ความรักของครอบครัวที่มอบให้

     เธอทั้งขอพร และเริ่มต้นเรียนรู้ได้ว่า ในเมื่อตอนนี้ ตาของเธอยังมองเห็นอยู่ เธอควรที่จะต้องทำงานวาดรูปที่เธอรักต่อไป และทำให้แม่ไม่รู้สึกเป็นกังวลมากไปกว่านี้ 

รูปภาพนี้ ความรักตัวเอง

     ตาของเธอเริ่มค่อยๆเลือนลางไปทุกที แต่เธอก็ยังมีชีวิตอยู่ เธอก็ยังคิดที่จะสู้ต่อไป เพราะเธอคิดว่า เธอยังมีลมหายใจอยู่ที่จะต้องมีกำลังใจและสู้เพื่อไม่ให้เป็นภาระของใครและเรียนรู้คุณค่าของการมีชีวิตอยู่ต่อไป

“ชีวิตที่ดูน่าเศร้านี้

ไม่มีใครเห็นใจเธอเท่าไหร่

แต่มีเเม่ที่อยู่เคียงข้างกายใจ

ดีกว่าใครที่จะอยู่เคียงข้างเรา”

     เรื่องราวของเธอมีทั้งทุกข์และสุข ถึงแม้ส่วนใหญ่จะทุกข์มากกว่าสุข แต่ทำให้เราเห็นว่า ชีวิตของคนเราไม่แน่นอน ไม่มีใครอยู่ค้างฟ้า ไม่มีชีวิตที่จะดีถาวรหรือแย่ถาวร เพียงแค่รอจังหวะที่เหมาะและสู้ต่อ ชีวิตต้องมีทางออกและแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์แน่นอน

“การที่เราหลงผิดนำพาชีวิตเราให้ทุกข์ใจ

คือ การที่เราไม่ทำอะไรเลย”

Look A Breathe

(Read A Book)