เราเพิ่งได้หนังสือเล่มนี้มาวันนี้วันแรกค่ะ และเริ่มต้นอ่านจนถึงเวลานี้แล้วทำให้เรารู้สึกขอบคุณพ่อแม่ที่ทำให้เรามีชีวิตอยู่จนถึงทุกวันนี้ค่ะ และอยากบอกท่านเหลือเกินว่า เราดีใจและภาคภูมิใจที่ได้เกิดเป็นลูกของท่าน

รูปภาพนี้ ขอบคุณที่ให้ได้เกิดมาค่ะ

     พ่อแม่ทุกคนรักลูกไม่มากก็น้อย และโดยเฉพาะ พ่อแม่ที่อยากให้ลูกเกิดมา ถึงแม้จะรู้ว่า ลูกคนนั้นจะอยู่กับเราไม่นาน แต่พ่อแม่คนนั้นยังอยากให้ลูกเกิดเพราะรักลูกจริงๆ ลูกคือทุกสิ่งทุกอย่างของพ่อแม่ที่ได้เติมเต็มส่วนที่ขาดให้พอ และเรื่องก็เริ่มต้นที่ เมื่อชีวิตของลูกอย่างโทคิโอะ กำลังจะจากไป และแม่ก็มีคำถามขึ้นมาที่อยากถามลูกว่า

“เขาเคยคิดไหมว่าดีใจที่ได้เกิดมา

มีความสุขไหม

เจ็บแค้นพ่อแม่รึเปล่า”

- หน้า 20 -

รูปภาพนี้ หนังสือเล่มนี้เคยเป็นซีรีย์ทางช่อง NHK มาก่อน

(เราเคยดูซีรีย์มาก่อน แต่จำไม่ค่อยได้แล้วนะ แต่รู้สึกคุ้นๆว่า

หนังสือทำออกมาได้ละเอียด และละมุนมากกว่า แฟนตาซีไซไฟดีด้วย

ถึงแม้ทาคุมิจะดูน่ารำคาญ เหมือนเด็ก ไม่เอาไหน พึ่งพาไม่ได้

แต่ก็มีเหตุผลรองรับให้เข้าใจได้ และเมื่อเปลี่ยนแปลงตัวเอง ทุกอย่างก็ดี)

     ดังนั้น ทาคุมิผู้ซึ่งเป็นพ่อก็เลยตัดสินใจเล่าเรื่องที่ตัวเองเคยเจอลูกชายเขาที่ตายไปแล้ว อย่างโทคิโอะ เมื่อตอนเขาอายุ 23 ปี และเขาเริ่มต้นเล่าเรื่องให้ภรรยาอย่างเรโกะฟัง

“ขอบคุณที่ให้ชีวิตผม”

เปรียบดั่ง

“ขอบคุณที่ทำให้เกิดมา

ชีวิตลาความเจ็บไข้

ถึงแม้ตายก็คงคุณค่าไว้

ลูกดีใจได้เกิดเป็นลูกพ่อแม่”

รูปภาพนี้ ส่วนหนึ่งของหนังสือเล่มนี้

    ทาคุมิ ตอนที่ตัวเองอายุ 23 ปี ได้คบหากับผู้หญิงคนหนึ่งที่ชื่อจิริสุ และทาคุมิพบกับโทคิโอะโดยบังเอิญ ตอนนั้น ชีวิตของทาคุมิมีแต่ใช้ชีวิตไปวันๆ อย่างไม่มีความหมาย และไม่เพียงเท่านั้น ก็ยังรู้สึกโกรธแค้นทั้งพ่อแม่บุญธรรมและพ่อแม่ที่แท้จริงอีกด้วย ดังนั้น เขาใช้ชีวิตแบบประชดชีวิต

รูปภาพนี้ ส่วนหนึ่งของนักแสดงในเรื่องนี้

     ชีวิตทาคุมิเปลี่ยนไปเมื่อเจอโทคิโอะ โทคิโอะเป็นกาวใจให้ความสัมพันธ์ขาดวิ่นของทาคุมิ โทคิโอะทำให้ทาคุมิเข้าใจพ่อแม่ที่แท้จริงของตัวเองมากขึ้น ว่า พ่อของเขาที่เป็นนักวาดการ์ตูนมีชื่อเสียงต้องตายด้วยเหตุไฟไหม้และขอให้แม่เขาใช้อนาคตต่อไปโดยมอบต้นฉบับของเขาให้กับลูกเพื่อเป็นตัวแทนความรักของเขาที่มีต่อลูก ซึ่งพอหลังจากนั้น แม่ของเขาคลอดเขา ชีวิตแม่เขาลำบาก พ่อแม่บุญธรรมเลยมาช่วย

     แต่ความเป็นแม่ยังรักลูกเสมอและเมื่อทาคุมิเข้าใจทุกอย่างแล้ว ทาคุมิก็ดีใจและได้ไปขอบคุณแม่ตัวเองที่เป็นผู้ให้กำเนิดและขอบคุณที่ทำให้เขากำเนิดมา ซึ่งแม่เขาดีใจจนน้ำตาไหล ถึงแม้เขาจะมาไม่ทันดูใจแม่ตอนตายก็ตาม แต่เขากับแม่ก็ปรับความเข้าใจกัน

รูปภาพนี้ ส่วนหนึ่งของเรื่องราวในเรื่องนี้

     ในระหว่างที่โทคิโอะเป็นกาวใจเรื่องนี้ โทคิโอะยังเป็นกาวใจให้ทาคุมิกับแฟนเก่าอย่างจิริสุคืนดีกันด้วย จิริสุ แฟนของทาคุมิตัดสินใจทิ้งทาคุมิไปกับผู้ชายอื่นอย่างโอคาเบะ เพราะว่า เธอทนไม่ไหวที่อยู่กับคนไม่มีอนาคตอย่างทาคุมิอีกแล้ว

     แต่จิริสุดันโดนจับไปเป็นตัวประกันเพื่อแลกกันกับโอคาเบะ เนื่องจากโอคาเบะได้ทำผิดกับบริษัท และในขณะนั้น ทั้งโทคิโอะและทาคุมิก็ต้องไปพัวพันกับมาเฟียที่โอซาก้า จนเกือบเอาชีวิตไม่รอด แต่สุดท้ายก็รอดมาได้ เพราะความช่วยเหลือของโทคิโอะ

     และวันหนึ่ง หลังจากที่ทั้งทาคุมิและจิริสุจากลากันด้วยดีแล้ว ซึ่งคือเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน โทคิโอะบอกกับทาคุมิว่า ลาก่อน และบอกว่า ผมดีใจและมีความสุขสุดที่ได้เกิดมาเป็นลูกของพ่อแม่ และโทคิโอะรีบไปช่วยแม่ของตัวเองก่อนที่แม่จะตาย

     ทาคุมิกับเรโกะ ที่เป็นพ่อแม่ของโทคิโอะ ได้เจอกันและรักกัน ก่อนที่จะย้อนกลับมาถึง ตอนที่ ทาคุมิเล่าให้เรโกะฟัง ก่อนถามว่า เชื่อไหม และเรโกะบอกว่าเชื่อ ก่อนที่เริ่มต้นเล่าเรื่องของตัวเองให้ทาคุมิฟังว่า เธอเจอทาคุมิในร่างของอีกคนหนึ่งเช่นเดียวกับทาคุมิและมาช่วยเธอพร้อมคนอื่นให้รอดจากเหตุการณ์อุโมงค์ระเบิด

     ขณะนั้นเอง หมอก็ได้ออกมาว่า โทคิโอะกำลังจะตาย แต่ตอนนี้ฟื้นแล้ว และทั้งสองคนก็คุยกันว่า โทคิโอะได้ช่วยชีวิตพวกเขาทั้งสองเอาไว้ ซึ่งทาคุมิตัดสินใจที่จะไปกระซิบข้างหูลูกว่า ให้ไปเจอกันที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง และทาคุมิเข้าใจคำที่โทคิโอะพูดว่า อนาคตไม่ใช่วันพรุ่งนี้อย่างสุดซึ้ง 

     ซึ่งเรื่องราวในครั้งนี้จบแบบทำให้เราเข้าใจชีวิตของทั้งคนเป็นที่ต้องใช้ชีวิตอยู่อย่างมีคุณค่าในปัจจุบันและคนตายแค่ออกเดินทางครั้งใหม่ เพราะเรื่องนี้ทำให้เราคิดว่า ชีวิตหลังความตายไม่น่ากลัวอย่างที่คิดถ้าเราทำตอนที่เราเป็นคนเป็นให้ดีและมีคุณค่า

“โทคิโอะไม่ได้ตาย เขาแค่ออกเดินทางครั้งใหม่”

- หน้า 356 -

Look A Breathe 

(LAB)