หนังสือเล่มนี้เป็นอีกเล่มที่อ่านแล้วทำให้เราย้อนกลับไปยังช่วงวัยรุ่น ซึ่งเป็นวัยที่ค่อนข้างสับสน ทั้งที่อยากทำตามความฝันแต่ก็ต้องอยู่กับความเป็นจริง หลายๆอย่างไม่เหมือนกับที่เราคิดเท่าไหร่
เรื่องราวนี้เป็นเรื่องเรื่องราวของมิโฮะกับโชตะที่จริงๆทำมาจากโฆษณาของมาโคโตะ ชินไคในเพียง 120 วินาที และนำเรื่องราวมาทำเป็นหนังสือ ซึ่งทำออกมาได้อบอุ่นหัวใจ
“ไม่มีใครรู้ว่า ข้างหน้า หนทางจะเป็นอย่างไร
รู้แต่เพียงว่า ไม่ว่า เราเลือกทางไหน
มันย่อมไปถึงจุดมุ่งหมายที่เราเลือกเสมอ
เพียงแค่ว่าถึงเร็วหรือช้าแค่เท่านั้น”
รูปภาพนี้ ถนนมีหนทางให้เลือกหลายทาง อยู่ที่เราไปสู่จุดหมายไหน
เหตุการณ์ของเด็กสองคนที่ชื่อมิโฮะและโชตะ ที่ชีวิตเป็นดั่งเส้นคู่ขนานที่สามารถบรรจบกันได้ เพราะความฝันที่ทั้งสองมีร่วมกัน เลยทำให้เส้นขนานเส้นนี้บรรจบกัน
“การศึกษาทางไกลที่
นำพาทั้งสองซึ่งมีความฝันเดียวกันมาเจอกัน”
เปรียบดั่ง
“การศึกษาเป็นสิ่งสำคัญนั้น
ทั้งฉันและเขาเจอกันเพราะศึกษานี้
เส้นขนานย่อมนำพาคนไกลมาพบดี
ชีวิตมีเพราะรักและสื่อสารกัน”
รูปภาพนี้ ทั้งสองมีความมุ่งมั่นที่ทำตามความฝัน
มิโฮะเรียนหนังสืออยู่ที่ต่างจังหวัดและมีพ่อเป็นกัปตันเรือ ซึ่งขับเรือพานักท่องเที่ยวๆในเมืองห่างไกลนี้ มิโฮะสนใจอยากไปเรียนมหาวิทยาลัยที่โตเกียว ซึ่งมีครอบครัวทั้งพ่อ แม่และน้องสาวให้กำลังใจอยู่ใกล้ๆและทุกคนพร้อมที่จะเข้าใจเธอ แถมยังมีเพื่อนสนิทที่ให้กำลังใจอีกด้วย
รูปภาพนี้ ทั้งสองกำลังเดินทางมาเพื่อค้นหาความฝัน
โชตะ เด็กเมืองกรุงที่ตัดสินใจสอบเข้ามหาลัยที่โตเกียวเช่นกัน โดยที่ โชตะอยู่กับครอบครัวที่แม่หย่ากับพ่อและติดเหล้า แต่โชตะก็ยังมีความสุขและรักแม่ของเขา เพราะเเม่ของเขาพยายามทำทุกวิถีเพื่อให้กำลังใจลูก ซึ่งเพราะกำลังใจนี้ และกำลังใจจากพ่อที่ส่งจดหมายมา ทำให้โชตะมีกำลังใจมากขึ้น มีครั้งหนึ่ง โชตะไปจังหวัดที่พ่อเคยส่งจดหมายมา และเจอมิโฮะอยู่และได้ล่องเรือของพ่อมิโฮะ ซึ่งโชตะเจอมิโฮะนิดนึงและได้คุยกับน้องสาวมิโฮะ ทำให้เขารู้ว่า ครอบครัวของมิโฮะนี้มีความรักใคร่ ปรองดองและทุกคนมีความสำคัญเท่าเทียมกัน
รูปภาพนี้ ทั้งสองได้เจอกันในวันประกาศผลสอบ
เมื่อถึงวันสอบเข้ามหาลัย ทั้งสองได้เข้าไปสอบพร้อมกัน และเมื่อถึงวันที่กำลังจะสอบ พ่อของโชตะมาให้กำลังใจ และพ่อของมิโฮะมาส่งมิโฮะเพื่อไปสอบพร้อมให้กำลังใจ ซึ่งวันนั้นมิโฮะมาสอบ แต่ดันทำยางลบหล่น โชตะเลยให้ยืม และมิโฮะดีใจที่เจอโชตะอีกครั้งในวันประกาศผลสอบ มิโฮะมาขอให้โชตะไปช่วยดูผลสอบพร้อมกัน
“ชีวิตคนเราไม่ได้มีเส้นทางเดียว
แต่เกิดจากหลายๆเส้นทางทับซ้อนกัน
คนเราต้องหลงทาง หักเลี้ยวอยู่หลายต่อหลายครั้ง
เพื่อมุ่งหน้าไปสู่เป้าหมาย”
— หน้า ๒๒๙ —
ถึงแม้ว่าทั้งสองจะอยู่ห่างไกลกัน แต่ทั้งการศึกษาและความฝันทำให้ทั้งสองมาเจอกัน และถึงแม้จะรักกันหรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับอนาคตของทั้งสองที่ต่อจากนี้
“ครอบครัวคือสิ่งสำคัญที่อยู่ในช่วงเวลาสำคัญ
และให้กำลังใจสำคัญ เพื่อนำเราไปสู่เป้าหมายนั้น”
Look A Breathe
(LAB)
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in