เราขอบอกว่า ทั้งภาพยนตร์และหนังสือเรื่อง "Tomorrow I will date with yesterday’s you" สุดแสนโรแมนติกมาก โดยเฉพาะคนเล่นเป็นทาคาโทชิ คือ โชตะ และเอมิ อย่างนานะ ที่เล่นได้สมบทบาท

     โชตะดูอบอุ่น เป็นผู้ชายยิ้มสวย ขี้อาย โลกเต็มไปด้วยสีสันสดใส และขอบอกว่า โชตะน่ารักมาก ถ้าเราเป็นเอมิ อยากกอดโชตะ (ไม่ใช่สินะ ทาคาโทชิต่างหาก) ทุกวันเลย ฮ่าๆๆ 

     เราอยากเป็นคนมาจากโลกคู่ขนานบ้าง ถ้าได้คู่กับผู้ชายอย่างทาคาโทชิ ส่วนนานะเล่นได้น่ารักและซึ้งมาก (ถึงแม้ตอนนี้นานะจะแต่งงานกับสุดะ พระเอกที่ชอบเหมือนกันไปแล้วก็ตาม)

     เรื่องราวทั้งหมดนี้เป็นการเริ่มต้นในวันหนึ่ง และจบไปแล้วในอีกวันหนึ่งของอีกคนหนึ่ง เพราะว่า

“ทุกช่วงเวลามีค่า 

เมื่อเราดำเนินไปกับคนที่มีค่าในช่วงชีวิตของเรา”

เรื่องย่อ (จากเราเอง)

รูปภาพนี้ แสดงถึงความเป็นมาของเรื่องราว

     เมื่อเขาพบเธอครั้งแรกที่รถไฟ ทำให้เขามั่นใจว่า เธอคือคนที่เขาค้นหาตลอดเวลา ซึ่งเขาคือ ทาคาโทชิ และเธอคือ เอมิ

     ทุกคนเคยคิดไหมว่า ถ้าวันหนึ่ง เราสามารถเดินทางผ่านข้ามเวลาไปยังโลกข้างๆที่เป็นโลกคู่ขนานกัน ชีวิตคงสนุกน่าดู เพราะคงมีคนรัก คนที่ตามหามานาน รอเราอยู่ในโลกนั้นก็ย่อมเป็นไปได้ดั่งเช่นเรื่องนี้

ช่วงอายุ 5 ขวบ

     เอมิ อายุ 5 ขวบ เดินทางมาท่องเที่ยวยังโลกคู่ขนานกับพ่อแม่ ซึ่งครั้งแรก เอมิรู้สึกเบื่อ แต่เมื่อได้เดินเล่นในงานเทศกาลก็มีความสุขมากเลย และวันนั้น ได้มีเหตุการณ์ระเบิดเกิดขึ้น ซึ่งได้มีผู้ชายคนหนึ่งมาช่วยเอมิไว้ เมื่อเอมิเห็นผู้ชายคนนั้น ก็รู้สึกได้ว่า เธอตามหาเขามานาน และเขาบอกกับเอมิว่า เดี๋ยวเจอกันนะ

     ทาคาโทชิ อายุ 5 ขวบผลัดตกลงไปในน้ำ และได้มีผู้หญิงคนหนึ่งมาช่วย ซึ่งทาคาโทชิรู้สึกผูกพันกับผู้หญิงคนนั้นอย่างบอกไม่ถูก

ช่วงอายุ 10 ขวบ

     ทาคาโทชิ อายุ 10 ขวบ เจอผู้หญิงคนเดิมที่เคยช่วยตอนตกน้ำและผู้หญิงคนนั้นมอบกล่องใบหนึ่งให้ ก่อนบอกว่า เดี๋ยวถ้าเจอกันครั้งหน้ามาเปิดพร้อมกันนะ

ช่วงอายุ 20 ปี

     เมื่อทาคาโทชิ อายุ 20 ปี ได้สบตาไปเจอผู้หญิงคนหนึ่ง นั้นคือ เอมิ อายุ 20 ปีเหมือนกัน และเกิดตกหลุมรักทันที แบบว่า ถ้าไม่ใช่ผู้หญิงคนนี้ แล้วจะเป็นผู้หญิงคนไหนล่ะ ทาคาโทชิตัดสินใจไปบอกรักเอมิ 

"เมื่อแรกเจอประสบพบพักตร์ 

พบรักแท้ที่ค้นหามานาน

ทั้งสองร่วมกันขับขาน

บทเพลงรักนานนิจจนนิรันดร์"

     และหลังจากนั้น ทาคาโทชิได้ความช่วยเหลือจากเพื่อนคืออุเอยาม่าจนสามารถที่จะนัดเดตกับเอมิ ก่อนตัดสินใจเป็นแฟนกัน ซึ่งในระหว่างนัดเดต เราจะเห็นถึงความน่ารักของทาคาโทชิคือ การไปก่อน ไปตรวจสถานที่ เพื่อไม่ให้พาหลง และกินอาหารร้านอร่อย เพื่อให้เอมิซึ่งเป็นคนรักมากินด้วย

     เอมิมีทักหลายอย่างที่ทาคาโทชิรู้สึกแปลกๆว่า เอมิรู้อนาคตได้อย่างไร และแล้ววันหนึ่ง ความลับก็ถูกเปิดเผย เมื่อวันที่ทั้งสองยอมเป็นของกันและกัน แล้วเอมิลืมสมุดไดอารี่ไว้ ทำให้เอมิต้องมาสารภาพกับทาคาโทชิว่า

     เอมิคือคนที่มาจากโลกคู่ขนาน ซึ่งความเป็นจริงแล้ว เอมิคือผู้หญิงที่ช่วยทาคาโทชิตอนเด็ก และเอมิเอากุญแจมาไขกล่องที่ให้ทาคาโทชิเก็บ 

(ซึ่งถ้าเป็นในภาพยนต์คือรูปภาพที่ถ่ายกับครอบครัวของทาคาโทชิ แต่ถ้าเป็นในหนังสือ คือ รูปภาพที่ทั้งสองถ่ายคู่กัน)

     มันก็อึ้งปนซึ้งคนละแบบ แต่ทาคาโทชิยังไม่เข้าใจ ว่า ทำไม ในเมื่อได้อยู่ด้วยกันสั้นๆแล้ว พวกเขาทั้งสองต้องมาเล่นละครตามหนังสือที่จดไว้ด้วย

     แต่สุดท้าย ทาคาโทชิเจอกับอุเอยาม่า เพื่อนรัก ที่พูดถึงเรื่องพระจันทร์ที่ห่างไกลจากโลก และทาคาโทชินึกขึ้นได้ว่า เอมิเคยพูดว่า

“ฉันเป็นคนน้ำตาไหลง่าย”

     ทาคาโทชิเข้าใจทันทีว่า คนที่เจ็บปวดสุดคือเอมิ เพราะเอมิเจอทาคาโทชิในวันสุดท้าย ดังนั้น ทาคาโทชิยอมรับได้ เพราะปัจจุบันของทาคาโทชิคืออดีตของเอมิ ดังนั้น ทาคาโทชิตัดสินใจใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับเอมิอย่างมีความสุขดีกว่า และการดำเนินตามเวลาในหนังสือ จะทำให้เวลาไม่คลาดเคลื่อนไปจากกันอีก และอนาคตจะไม่ถูกเปลี่ยนแปลง เพื่อทั้งสองจะได้รักกันในเพียงช่วงเวลาเดียวก็เพียงพอแล้ว

     และก่อนจากกัน ทาคาโทชิได้จากกันด้วยการขอวาดภาพของเอมิและเอมิขอให้ทาคาโทชิเล่าเรื่องเส้นทางรักตั้งแต่ต้นให้ฟังอีกครั้ง เอมิจะได้จดลงไปในสมุดบันทึกอย่างละเอียด

ช่วงอายุ 25 ปี

     ทาคาโทชิ อายุ 25 ปี ไปหาเอมิ อายุ 15 ปี และมอบภาพที่วาดนี้ให้กับเอมิ ก่อนจะเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เอมิฟัง ซึ่งเอมิทั้งจดจำและคิดว่า อย่างไร ตัวของเธอจะตามทาคาโทชิให้เจอ

     จบลงตรงที่เอมิได้ไปจับประตูที่เคยอยู่ด้วยกันกับทาคาโทชิและร้องไห้ ก่อนจะรีบไปยังรถไฟเพื่อจะเจอกับทาคาโทชิครั้งแรก และไปยืนพิงเพื่อให้ทาคาโทชิได้เห็นเธอ

“วันแรกที่เขาพบเธอ 

แต่คือวันสุดท้ายที่เธอต้องลาจาก”

 รูปภาพนี้ แสดงถึงความสำคัญของเวลา

———————————————

ถึงคราวต้องจาก 

     ชีวิตทั้งสองคนต้องจากกันไป ถึงแม้ว่า ทั้งสองจะรู้ว่า เส้นทางรักของทั้งสองไม่สามารถบรรจบกันได้เหมือนเส้นนาน แต่ขอเพียงแค่ไม่กี่วันนี้ ที่ความรักของทั้งสองบรรจบกัน ได้รักกัน ได้อยู่ด้วยกัน ถึงเป็นเวลาสั้น ทั้งสองก็ดีใจที่ได้เรียนรู้กันและรักกัน

“ถึงจะพราก อาจจะเจ็บและจบ แต่ก็สวยงาม”

———————————————

พลัดพรากจากกัน

     หลายช่วงเวลาที่ทั้งสองคนต้องพลัดพรากกันไม่ว่าจะช่วงเวลาไหนก็ตาม แต่ทั้งสองก็เลือกที่จะมีความสุขในชีวิตรักอย่างแท้จริง ถึงไม่มีใครเคียงข้าง ก็มีความทรงจำที่เคียงกัน

“ความรักที่พรากจากดูไม่สวยงาม

แต่ความจริงแล้วมันสวยงามในตัวของมันเองเสมอ” 

———————————————

เวลาสองนั้น

     เวลาทั้งสองจะสามารถมาบรรจบกันได้ในอายุ 20 ปี ที่ทั้งสองสามารถมาเจอกันได้ในช่วงเวลานี้เวลาเดียวเท่านั้น และทั้งสองคนได้ใช้ช่วงเวลานั้นให้คุ้มค่าที่สุด ถึงแม้จะต้องทำตามหนังสือ เพื่อไม่ให้เปลี่ยนอนาคต แต่สิ่งสำคัญสุดคือ ความสุขที่ทั้งคู่ได้อยู่ด้วยกัน เหมือนกับที่ เอมิถามทาคาโทชิว่า มีความสุขไหม แล้วทาคาโทชิตอบว่า มี

“ความสุขคือช่วงเวลาสั้นที่ทำร่วมกับคนที่เรารักและรู้คุณค่า”

———————————————

มาบรรจบกัน

    เส้นขนานเส้นนี้ดูเหมือนจะไม่สามารถบรรจบกันได้แต่เส้นทางความรักของทั้งสองสามารถก้าวข้ามผ่านกาลเวลาทำให้ทั้งสองรักกันได้ในเวลาที่เหมาะสม ในโลกที่ใช่ และในช่วงชีวิตที่ควร

“ถึงแม้ รักจะเป็นเส้นขนาน แต่รักสองเราจะบรรจบกัน”

———————————————

     เมื่อเราอ่านจบจะพบว่า ความรักของทั้งสองสวยงามในเส้นทางคู่ขนานนี้เสมอ และทำให้เราเชื่อมั่นในความรักของทั้งสองอย่างยิ่งว่าจะมาขนานกันในสักวันหนึ่ง

“โลกของเราไม่สวนทางกัน 

แต่คือวงแหวนที่ต่อปลายทั้งสองข้างเข้าด้วยกัน 

และเชื่อมเป็นหนึ่งเดียวกัน”

Look a Breathe