เราอ่านเรื่องนี้เสร็จแล้วอยากไปรัฐฉานมาก เพราะมีทั้งเรื่องราว เรื่องเล่า และความศรัทธามากมายที่รอเราอยู่ ดังนั้น เราตามไปอ่านกันค่ะ

      ในเรื่องราวทั้งหมดนี้ เป็นการเล่าเรื่องของตัวเอง ผสมสอดเเทรกเรื่องราวของผู้อื่นเข้าไปด้วย ยิ่งทำให้น่าสน และยังมีการนำเรื่องราวของหลายคนสำคัญจากหนังสือหลายเล่มมาทำให้เรารู้สึกอยากอ่านและติดตามได้อย่างน่าสนใจ

“สถานที่เที่ยวหนึ่งที่ในช่วงเวลานั้น คือ 

ความทรงจำในอดีตที่จดจำในช่วงปัจจุบัน”

เรื่องย่อ (จากเราเอง)

รูปภาพนี้ แสดงถึงความสัมพันธ์ของเรื่องราว

     เรื่องราวเรื่องเล่าการท่องเที่ยวที่พม่าของคุณมนทิรา ที่เล่าด้วยความสนุกและเปี่ยมล้นด้วยศรัทธา เพราะมีศรัทธาในพระพม่า แถมยังมีการช่วยเหลือศาสนสถานในพม่าอย่างมากมาย 

     ช่วงแรกมีเปิดเผยถึงเรื่องราวของหนังสือเล่มหนึ่งที่ชื่อ สิ้นแสงฉาน ซึ่งเป็นความรักของสามัญชนกับเจ้าฟ้าที่รักกัน แต่ไม่จบดั่งเทพนิยาย เพราะเจ้าฟ้าหายสาปสูญ ส่วนเจ้าหญิงก็ต้องพาลูกหนีไปอยู่สหรัฐ 

     และยังเรื่องราวของออง ซาน ซูจี ที่ต้องตัดสินใจไม่ไปหาสามีที่กำลังจะตาย เพราะยอมทำตามหน้าที่แห่งการปลดปล่อยพม่า (ขอเรียกชื่อเดิมเพราะคุ้นกว่า) 

     และยังมีเรื่องราวอีกหลากหลายที่กล่าวถึงศรัทธาในพระพุทธศาสนา ไม่ว่า จะเป็นการขอเข้าพบพระสังฆราชอย่างเรียบง่ายและไร้พิธีรีตอง หรือ การฟังเรื่องผี หรือ บ่อน้ำทิพย์ที่รักษาคนเป็นโรคตาหาย เรื่องราวเหล่านี้ล้วนอยู่ที่ศรัทธาและกาลเวลาที่ให้คุณพิสูจน์

      แต่สุดที่จะชอบก็คงเป็นอาหารพม่าที่ดูน่ากินมาก หลายๆเมนูเคยกิน ตอนไปเที่ยวพม่า แต่หลายเมนูไม่เคยกิน พอเห็นแล้วน้ำลายก็สอขึ้นมาทันที

———————————————

เวลาเดินผ่าน

     เวลาผ่านไปแล้ว แต่ความทรงจำที่อยู่ในรัฐฉานยังอยู่ในใจของคนเขียน หรือความทรงจำที่ปวดร้าว เลวร้าย ความสุข ความคะนึงหา ความเอื้ออาทร ก็ยังอยู่ในใจของคนทุกคนที่เป็นเรื่องเล่าทั้งนักเขียนประสบหรืออ่านเจอ เช่น ตอนที่เจ้าชายเจ้าหญิงรักกัน ใครๆก็อยากหยุดเวลานี้ไว้ แต่เมื่อเวลาเดินทางผ่านมาสู่โลกของความเป็นจริง ซึ่งแม้กระทั่งศพของเจ้าชายยังหาไม่เจอ ดังนั้น สิ่งสำคัญสุดในชีวิตของเราคือทำปัจจุบันให้ดีที่สุด

“ความจริงคือสิ่งไม่ตาย ถึงแม้จะเจ็บปวดก็ตาม”

———————————————

ข้ามกาลเวลา

     นักเขียนพาย้อนอดีตไปพบกับเรื่องราวเก่าๆของคนหลายคนที่อยู่ที่นั้น ทั้งเรื่องราวและเรื่องเล่าที่สลับกันไปมา ทำให้เวลาอ่าน เราก็ค่อยๆคิดทีละนิด ตามติดชีวิตของแต่ละคน ไปจนถึงจบเรื่องและพบว่า

“ชีวิตของเราทำหน้าที่ในแต่ละวันดีสุดแล้วหรือยังนะ” 

     อย่างเช่น เรื่องออง ซาน ซูจีที่กอดกับลูกของตนตอนถูกปล่อยตัวและตอนนี้ถูกจับตัวเข้าไปอีก เพราะออง ซาน ซูจีแบกทั้งภาระของความเป็นแม่และเป็นลูกของนายพลผู้ปลดปล่อยพม่า

———————————————

พบเจอกันมา

     ทุกคนในโลกนี้ล้วนมีการพบเจอกันทั้งบัญเอิญและตั้งใจ แต่ด้วยความตั้งในบางอย่างที่ทำให้การพบเจอกันนั้นในแต่ละครั้งล้วนมีที่มาและที่ไปเสมอ เช่นเดียวกับ นักเขียนที่รักในพม่า และทำบุญเพื่อวัดพม่าในรัฐฉานนั้นเช่นกัน เพราะ เธอเชื่อมั่นและศรัทธาในศาสนาพุทธที่นั้น

“ศรัทธาเป็นทางออกที่ดี ถ้าเราศรัทธาอย่างถูกต้อง”

———————————————

และลาแบบใด

     ทุกงานเลี้ยงต้องมีวันเลิกลาแต่ทุกการเมืองในพม่านั้นล่ะจะมีการเลิกลาแบบใด ดั่งเช่น ในเวทีประกวดนางงาม ที่นางงามพม่ายอมเสี่ยงขอร้องให้ประชาคมชาวโลกช่วย เราพูดยากในกรณีนี้ คือ การที่จะสู้กับคนที่มีอำนาจและใช้อาวุธตัดสินมันยากที่จะคุยเจรจากันกว่าคนที่มีอำนาจแต่ไม่ได้ใช้อาวุธในการตัดสิน ซึ่งอันหลังจะเจรจาง่ายกว่า

“เพราะอันหลัง เขายินยอมที่จะรับฟังความคิดเห็นของเรา”

———————————————

     เมื่อเราอ่านจนจบจะพบว่า พม่าคงสวยงามอยู่ในความทรงจำของอีกหลายคนตลอดไป ถึงเรายังไม่เคยไปรัฐฉาน แต่อ่านจบก็ยังรู้สึกว่า อยากไปเยือนสักครั้งหนึ่ง

“ดุจดั่งความทรงจำที่นักเขียนมีต่อที่นี้”

Look a Breathe