มุมถ่ายยอดนิยมในพิพิธภัณฑ์

こんなこといいな　できたらいいな

あんなゆめ　こんなゆめ

いっぱいあるけど

みんなみんなみんな　かなえてくれる

ふしぎなポッケで　かなえてくれる

そらをじゆうに　とびたいな

「ハイ！タケコプター」

アンアンアン

とってもだいすきドラえもん

しゅくだいとうばん　しけんにおつかい

あんなこと　こんなこと

たいへんだけど

みんなみんなみんな　たすけてくれる

べんりなどうぐで　たすけてくれる

おもちゃの　へいたいだ

「ソレ！とつげき」

アンアンアン

とってもだいすきドラえもん

あんなとこいいな　いけたらいいな

このくに　あのしま

たくさんあるけど

みんなみんなみんな　いかせてくれる

みらいのきかいで　かなえてくれる

せかいりょこうに　いきたいな

「ウフフフ！どこでもドアー」

アンアンアン

とってもだいすきドラえもん

เพลงโดราเอมอนมาแต่ไกลเลย หลายคนเหมือนเราแน่ที่เกิดมากับโดราเอมอน เกิดมาก็รู้จักโดราเอมอน และอยากมีเพื่อนเป็นโดราเอมอนสักตัว (บ่งบอกอายุที่มาก ฮ่าๆๆ) 

มันคือความผูกพันที่บอกไม่ถูกเหมือนกันว่า คืออะไร 

- เรารู้สึกได้ถึงความเป็นมิตรภาพที่ดีที่โดราเอมอนมอบให้เรา 

- โดราเอมอนไม่เคยทำลายหรือทำร้ายเรา 

- โดราเอมอนเป็นตัวแทนที่ทำให้กล้าฝัน กล้าทำ 

- เพราะฉะนั้น เรามาเติมเต็มความฝันให้เป็นจริงกัน

โดราเอมอนเลยอยู่ในใจเราตลอดมา

นี่คือที่มาของการเที่ยวครั้งนี้

แต่เมื่อวันนั้นมาถึง อากาศดี โปร่ง โล่ง สบาย พวกเราสองพี่น้องตัดสินใจไปกันแต่เช้า เพราะคิดว่าจะไปเดินเล่นก่อนๆแล้วค่อยๆเดินรอบๆไปที่พิพิธภัณฑ์โดราเอมอน แต่อยู่ดีๆ รถไฟก็หยุด เสียงประกาศพูดเป็นภาษาญี่ปุ่นถึงไต้ฝุ่น เราสับสนกันมาก เลยตัดสินใจเดินออกมาจากรถไฟ แล้วเราก็ตัดสินใจบอกพี่สาวว่า 

"เดี่ยวเราจะไปคุยกับเจ้าหน้าที่สถานีรถไฟก่อน"

พี่สาวเลยบอกว่า

"จะใช้โทรศัพท์ติดต่อไปที่พิพิธภัณฑ์ ลองถามดูว่าควรทำไงต่อไป"

เรารีบเดินลงไปถามเขาเป็นภาษาญี่ปุ่น ว่า 

"เราจะไปพิพิธภัณฑ์โดราเอมอน แต่เกิดไต้ฝุ่น ไปอย่างไรดี"

เจ้าหน้าที่ยิ้มแย้มและเขียนในกระดาษ บอกว่า

"มี 2 ทางที่จะไป คือ เอาตั๋วนี้ไปต่อรถประทำทางไป ทาชิคาว่า แล้วค่อยต่อรถไฟไปโนบุริโตะและนั่งรถประจำทางไปพิพิธภัณฑ์โดราเอมอน และอีกทางคือให้นั่งแท็กซี่ไปทาชิคาว่า แล้วค่อยทำแบบเดียวกัน" และเจ้าหน้าที่ก็ยื่นตั๋วให้คนเดียว

เราเลยบอกว่า

"มา 2 คนค่ะ"

เขาก็หยิบตั๋วฟรีให้ 2 ใบ

เรากล่าว "ขอบคุณ" แล้วก็ลากัน 

เขาก็ยังส่งยิ้มมาให้อีกครั้ง

เราก็รีบไปบอกพี่สาว พอพี่สาวเดินลงมากับเราก็ตกใจคิวยาวมาก พี่สาวถามเราว่า

"รอคิวที่นี้หรอ"

เราตอบว่า

"ใช่ คนเยอะมาก หรือจะนั่งแท็กซี่ดี"

พี่สาวตัดสินใจไปนั่งแท็กซี่กัน

คราวนี้พวกเราก็เดินไปต่อคิวแท็กซี ในระหว่างนั้น ผู้ชายคนนึงต่อคิวข้างหน้าเรา เขาหันมามองพวกเราหลายรอบเหมือนกำลังจะพูดอะไร

เราก็สังเกตว่า คนญี่ปุ่น เขานั่งโดยสารรถแท็กซี่ไปด้วยกัน เราเลยถามพี่สาวว่า

"คนอื่น เขาเป็นคนญี่ปุ่น ไปด้วยกันหมดเลย พวกเราไม่ใช่คนญี่ปุ่น เอาไงดี เราจะไปกับเขายังไงดี เขาไม่น่าให้เราไปด้วยแน่"

พี่สาวบอกว่า

"ตัดสินใจแล้วจะนั่งไปโดราเอมอนเลย"

เราบอกพี่สาวว่า

"แพงมากนะ เอาจริงหรอ"

พี่สาวบอกว่า

"จริง" 

แต่เราก็คิดในใจว่า มิเตอร์ญี่ปุ่นขึ้นเร็วแถมราคาแพงสุดโหดมาก เราจะเอาจริงหรอ ตัดสินใจมองผู้ชายที่ต่อคิวข้างหน้า ที่เขาหันมามอง แอบขอร้องในใจว่า ให้ชวนขึ้นรถเถิด พอถึงตาเรา ผู้หญิงข้างหน้าผู้ชายชวนผู้ชายขึ้น ผู้ชายคนนั้นใจดีมาก บอกว่า พวกเราเป็นคนญี่ปุ่นเหมือนกัน ฝากให้ผู้หญิงช่วยชวนขึ้นด้วย พอผู้หญิงมาชวนขึ้น 

เราก็เลยตัดสินใจตอบรับภาษาญี่ปุ่นทันที 

และรีบพาพี่สาวขึ้น พี่สาวบอก "ไม่เอา"

เราเลยบอกว่า "เอาเถิด ไปกับเขาดีกว่า ปลอดภัย"

สุดท้ายก็ไปด้วยกัน ในขณะนั้น ลมไต้ฝุ่นแรงมาก และเมื่อมาถึงสถานีทาชิคาว่า ผู้ชายที่มาด้วยกัน ก็ยืนยันจะออกเงินให้ได้ เขาเงินไม่พอ และก็รีบฝ่าไต้ฝุ่นไปถอนเงินมาจ่าย โดยที่พี่สาวยื่นเงินไปแล้ว แต่แท็กซี่ก็ไม่รับ ผู้หญิงที่มาด้วยกันก็บอกว่า อย่าๆ และพอผู้ชายคนนั้นจ่ายเงินเสร็จ ก็ออกมาพร้อมกัน

พอออกมาเสร็จ ก็ยังกับหนังละครหนึ่งเรื่อง ลมแรงมาก บ้านเรือนสั่น หลังคาสั่น เหมือนจะปลิว และเรารีบไปเกาะตู้ไปรษณีย์ไว้ และอยู่ดีๆมันก็ค่อยๆเหมือนจะปลิว จำได้ว่า แหกปาก ร้องเรียกพี่สาว พี่สาวรีบเข้ามาช่วยอย่างทุกลักทุเล พากันไปเกาะอีกที่นึง ที่เป็นแท่งเหล็กที่มันก็ไม่ค่อยแข็งแรง พี่สาวบอกให้เกาะเอาไว้ ผู้หญิงที่มาด้วยกันร้องกรี๊ดหลายครั้ง ทำให้ยิ่งเครียด และมีผู้หญิงชาวบ้านคนนึง กำลังขนของเข้าบ้าน แล้วอยู่ดีๆ ของก็ปลิวหมด ตัวผู้หญิงคนนั้นก็กำลังเหมือนจะปลิวด้วย เรากำลังจะไปช่วย พอพายุดีขึ้น ผู้ชายคนนั้น ก็เรียกพวกเราให้ลุกขึ้น เขาจะนำทางพวกเราไป พอมาถึงทางข้ามถนน สัญญาณไฟห้ามข้ามขึ้นมา เขาเอามือมาห้ามพวกเราอย่าข้าม ก่อนมองดู ว่าไม่มีรถ แล้วสัญญานไฟเปลี่ยนเป็นเขียว เขาพาพวกเราข้ามไปและเขาชี้ให้พวกเราเข้าไปทางสถานีนี้ เขาคุยกับเราเป็นครั้งแรก ว่า นั่งรถไฟต่อไปจะถึงโนบุริโตะแล้วให้นั่งรถบัสจะถึงโดราเอมอน เขาชี้มาที่กระดาษที่นายสถานีเขียนและบอกว่า ยื่นให้เขาดู ก่อนกล่าว ขอบคุณเราและยิ้มให้ เราตื้นตันเขามาก จำได้ว่า ยิ้มให้เขาก่อนรีบโค้งขอบคุณเช่นกัน เขายิ้มให้แล้วโบกมือลาให้ ก่อนจะจากกัน ตั้งแต่เหตุการณ์ครั้งนั้นเลยเรียกคุณผู้ชายคนนั้นว่า "หนุ่มไต้ฝุ่น"

แล้วเราสองคนก็ออกไปต่อรถไปถึงพิพิธภัณฑ์ ซึ่งเราไปถึงสายมาก เราได้บอกกับพนักงานเรื่องไต้ฝุ่น เขาให้เข้าได้ แต่กว่าจะตั้งสติที่รอดไต้ฝุ่นนี้ได้ พวกเราไปนั่งทำใจกันก่อน แล้วถึงค่อยเดินเที่ยว

ข้างในน่ารักมากๆๆๆๆ เหมือนกับว่า เราหลุดไปอยู่ในโลกความฝันตอนเด็ก ที่มีเพื่อนเจ้าเหมียวอย่างโดราเอมอนต้อนรับเราอยู่ ทั้งมีความสุข และรู้สึกดี เราได้เห็นห้องทำงานนักเขียน วิธีการสร้างโดราเอมอนแต่ละตอน ดูหลายอย่างเกี่ยวกับโดราเอมอนและอย่างอื่นที่คุณฟูจิโกะ ฟูจิโอะทำ ไม่ว่าจะเป็น คิวทาโร่ ปาร์แมน นินจาฮาโตริ และอื่นๆก่อนจะมาถึงที่ถ่ายยอดนิยม ซึ่งเป็นที่ๆโดราเอมอนอ่านหนังสือ และหลังจากนั้นก็ไปชมข้างนอก ไปดูตอนไดโนเสาร์โนบิตะ ไปดูตอนไจแอนท์หล่อ ก่อนจะปิดท้ายด้วยอาหารที่รสชาติถือว่าใช้ได้

ไดโนเสาร์ของโนบิตะ

*ข้างในไม่ให้ถ่าย ให้ถ่ายเฉพาะที่เขาให้ถ่ายทั้งนั้น แต่ข้างในเต็มไปด้วยความฝัน และเหมือนกับเราหลุดไปอยู่ในโลกของโดราเอมอน

อาหารสุดประทับใจ

สุดยอดประทับใจในวันนี้มาก และพวกเราเดินทางต่อไปจิบลิมิวเซียม (มารีวิวถัดไปค่ะ)

มีความสุขเมื่อย้อนในวัยเด็ก

ให้ดูเล็กในโลกที่ใบใหญ่

มีความใหม่ในโลกเต็มกายใจ

เมื่อได้มาเยือนโดราเอมอนเอย

-- Look a Breathe --

สามารถติดตามชมเรื่องราวของ Look a Breathe ที่ลิงค์ https://www.facebook.com/ReadABookAndTravelEasily/