“ตะวันส่องสว่างยามรุ่งสาง

สกุณาห่างนภาวิหคเหิน

ชีวิตชนเราต้องดำเนิน

เพื่อจะเดินต่อไปตามขับขัน

ตะวันขับขานไม่ยอมตื่น

บุษบันขึ้นเบ่งบานพนาวัน

ชีวิตชิคุมิเอาแต่นอนทุกวัน

ดังนั้นตื่นทุกครั้งผมเสียทรง”

     หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือที่ตลก ขบขันจริงๆ คือ จบแล้วยังขำ เพราะอบอุ่นหัวใจ แถมเชียร์ว่า เมื่อไหร่ น้องชิคุมิจะตื่น น้องก็ไม่ตื่น ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นก็ไม่ตื่น เราคิดว่า เป็นหนังสือแนวเปรียบเปรยว่า เวลาเด็กนอนหลับ นอนดิ้น ตกเตียง เมื่อตื่นเช้าขึ้นมา ทรงผมจะไม่เหมือนเดิม น้ำลายยืดหน่อย ฮ่าๆๆๆ จริงๆค่ะ

“เมื่อเรื่องราวเรื่องนี้สนุกขึ้น 

เพราะมนุษย์ต่างดาวทำให้เกิดแบบนี้”

“おやすみ。”

ราตรีสวัสดิ์จ้า

     คุณแม่บอกลาชิคุมิและส่งชิคุมิเข้านอน ในขณะที่นอน มนุษย์ต่างดาวมาอุ้มเธอออกไปผจญภัย เขาเหล่านั้นอุ้มเธอขึ้นเกี้ยว และแห่ไปรอบๆ ซึ่งดันเผลอทำน้องชิคุมิตกลงมา เขย่าน้องชิคุมิ น้องเธอก็ไม่ตื่น

     เวลาอยู่ต่อหน้าเวทีปราศรัย ชิคุมิก็หลับ ถ่ายรูปหมู่ก็ไม่ตื่น เล่นเครื่องเล่นรถไฟหมุนก็ไม่ตื่น ในไม่ช้า เขาเหล่านั้น พาน้องชิคุมิกลับมานอนที่บ้านเหมือนเดิม

     ในขณะนั้น มีเสียงรำคาญใจเกิดขึ้น ทำให้เขาเหล่านั้นรีบกดปุ่มปิดให้ชิคุมิหลับต่อ เปิดเพลงดนตรีกล่อมเด็กหลับ พร้อมมีคนมาพัดให้หายร้อน

     มีช่างทำผมมาสระผมและทำผมให้ ก่อนที่เอาอาหารมาล่อให้น้ำลายยืดแต่ชิคุมิยังไม่ตื่นนะ และมีเขาเหล่านั้นได้มาศึกษาวิธีหลับของชิคุมิ แล้วเมื่อถึงเวลาแล้วล่ะ ที่ต้องจากกัน เพราะชิคุมิงัวเงียที่จะเริ่มตื่นขึ้นมาแล้ว

“おはよう。”

อรุณสวัสดิ์ค่ะ

     พอเเม่เห็นทรงผมชิคุมิกับท่าทางชิคุมิแล้วอดขำไม่ได้กับทรงผมนี้ โดยที่แม่ขำลูกสาว และกล่าวทักทาย ก่อนที่จะมาจัดทรงผมให้ลูกสวย น่ารักเหมือนเดิม

เรื่องราวในเล่มนี้ส่งเสริมจินตนาการอย่างมาก คือ สามารถที่จะคิดได้หลายรูปแบบ ไม่ว่าจะเป็นเด็กนอนดิ้น เด็กฝัน หรือเด็กไปผจญภัยจริงๆ ซึ่งทุกสิ่งอยู่ที่เราคิด และเรื่องเต็มไปด้วยความน่ารักและประทับใจด้วย 

“อะไรก็เกิดขึ้นได้ในโลกของจินตนาการ”

Look a Breathe