“สกุณาร้องว่าตะวันรุ่ง

ชีวิตมุ่งมั่นเรียนหนังสือ

ทุกคนต้องใช้ทั้งสองมือ

ไม่ไขสือเรียนรู้ตลอดกาล

ชีวิตแก้วมุ่งมั่นทำหน้าที่

เรียนสิ่งนี้ให้รู้ว่าหนักหนา

ต้องเรียนรู้หนังสือนอกตำรา

เรียนรู้ว่าชีวิตคืออะไร”

      หนังสือเล่มนี้เป็นภาคต่อจากแก้วจอมแก่น ไม่เชิงว่า ภาคต่อกัน คือ สามารถอ่านแยกกันได้ เพราะเป็นเรื่องราวแยกกันอยู่ แต่ก็เป็นเรื่องราวต่อเนื่องที่สนุกมากค่ะ คือเรื่องราวดำเนินว่า แก้วจะใช้ชีวิตต่อเนื่องอย่างไร แล้วมีเรื่องอะไรให้เราขบคิดกับขบขันในความน่ารัก แกมกวน จอมวุ่นอีก

     เรื่องราวดำเนินต่อเนื่องว่า แก้วไปเรียนหนังสือและยังมีหลายอย่างที่ฝึกการเรียนหนังสือนอกตำราอีกด้วย แถมยังมีเรื่องเล่าสนุกสนาน ที่ทำให้เรารู้สึกย้อนไปวัยเด็กได้อย่างน่าทึ่ง

“เราอยากขอยกตัวอย่าง

เรื่องราวสุดประทับใจมา ๕ ตอนค่ะ”

๑

ละครนอกบท

     แก้วได้รับบทเด่นในการเล่นละคร แต่เผลอเล่นนอกบทไปตีเพื่อนซะอ่วมเลย แก้วบอกกับทุกคนในบ้านว่าไม่เล่นแล้ว จะให้อ้อยเล่นแทน แต่ความเป็นจริงคือ แก้วอยากเล่นและอยากขอโทษเพื่อน แก้วเลยมาปรึกษาพี่ไก่ว่าควรทำอย่างไรดี และแล้ว แก้วไปขอโทษเพื่อนจากใจ ทำให้กลับมาคืนดีกันและเล่นละครในบท

     เรามีเรื่องเล่าแกมขันมาเล่าให้เพื่อนๆฟัง มีครั้งหนึ่งเราเล่นนอกบท ซึ่งเราเล่นเป็นเพื่อนของโรบินฮู้ด แต่ใจจริง เราอยากรับบทโรบินฮู้ดมาก พอมาถึงบทที่โรบินฮู้ดต้องออกมา เราก็ลืมตัว หัวเราะเสียงดัง และประกาศตัวว่า ข้าคือโรบินฮู้ด พวกเจ้าจงส่งเงินมา และเพื่อนเราที่เป็นโรบินฮู้ดจริงๆ ถึงกลับหัวเราะทันที และเรานึกได้ว่า อย่าเพิ่งนะ ฉันรับบทเป็นเพื่อน และแค่พูดว่า โอ้ ท่านโรบินฮู้ด ช่างเยี่ยมอะไรปานนี้ 

๒

เจ้าดำ 

      แก้วเล่นกับหมาของภารโรงที่โรงเรียนชื่อ เจ้าดำ แต่จริงๆมันตัวขาวนะ แล้วหลายวันผ่านมาที่เจ้าดำชอบกัดคุณครู ซึ่งมารู้ทีหลังว่า คุณครูไปเหยียบโดนหางมัน ทำให้มันกลัวและกัดครูไปทั่ว จนกระทั่งวันหนึ่ง เจ้าดำถูกหมาบ้ากัด ทำให้เจ้าดำบ้า และภารโรงต้องตัดสินใจฆ่ามันเพื่อไม่ให้กัดคนอื่น ทำให้แก้วสงสารมันไม่ได้ ถ้าหากมีการแก้ไขปัญหาแต่ต้นคือ พามันไปฉีดยาแก้พิษสุนัขบ้า เจ้าดำอาจไม่ต้องพบจุดจบเช่นนี้ก็เป็นไปได้

๓

จดหมายสายสัมพันธ์

     ใครๆเคยได้จดหมายลูกโซ่ไหมว่า ถ้าใครลอก ๑๐ ใบจะโชคดีแต่ถ้าไม่ส่งจะโชคร้าย เราเคยได้ตอนเด็ก จำได้ว่า เครียดมาก ไปถามพ่อของเรา พ่อฉีกทิ้งและบอกว่า ไร้สาระ เราตกใจมาก พ่อบอกว่า ถ้ามีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น พ่อรับเอง ตั้งแต่นั้นก็เลิกเชื่อเหมือนกัน เพราะไม่เห็นมีเรื่องไม่ดีอะไรเกิดกับพ่อเลย เช่นเดียวกับเรื่องนี้ที่แก้วได้รับ และแก้วอดแปลกใจไม่ได้ว่า ใครเขียนให้นะ แก้วไม่เห็นจะรู้จักลายมือคนนี้เลย และพี่ไก่บอกกับแก้วว่า เคยเจอเหตุการณ์นี้ พ่อแม่บอกว่า อย่าไปเชื่อเรื่องคำสาปแช่งให้เชื่อเรื่องกรรมเราทำจะดีกว่า ตอนหลัง แก้วจับได้และให้อภัยคนทำก่อนเลิกสนใจเรื่องนี้ไป

๔

เยี่ยมขั่วโลก

      แก้วฟังพี่ไก่เล่าเรื่องราวเกี่ยวกับเอสกิโมให้ฟัง ทำให้แก้วเผลอคิดตามและหลับฝันไปว่า ตัวเองไปเยี่ยมขั่วโลกจริงๆ และแก้วตื่นขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงน้องเล็กปลุก ซึ่งเรื่องราวที่พี่ไก่เล่า ทำให้เราอดเคลิบเคลิ้มเช่นเดียวกับแก้วเหมือนกัน จินตนาการเป็นสิ่งที่ไม่รู้จบ

๕

พ่อแว่น แม่แว่น

      ทางโรงเรียนมีมาตรวจสอบสายตา เเละเพื่อนของแก้วสายตาสั้นก็เสียใจที่จะไม่ได้ทำตามความฝันของพ่อที่อยากเป็นนักบินสำเร็จ เพราะทุกคนในบ้านสายตาสั้นหมด ทำให้ไม่มีใครสามารถเป็นนักบินได้ทุกคน ส่วนแก้วไม่ได้สายตาสั้น ก็อยากจะใส่แว่น จะได้เหมือนพี่ไก่ ดูคงภูมิแก่เรียนดี และแก้สก็ช่วยกันปลอบใจเพื่อน

เรื่องราวในเล่มเน้นอ่านแล้วคิดตาม ถึงมิตรภาพ ความเอาใจใส่ ความเข้าใจ โรงเรียน ครอบครัว และอ่านไปอ่านมาก็จบลงด้วยความน่ารัก และรอตอนต่อไปที่จะมี แก้วจอมวุ่น หรือแก้วจอมยุ่ง หรือแก้วจอมอะไรสักอย่างออกมาให้เราได้อ่านอีก เพราะเรื่องราวของแก้วนี้ล่ะที่ทำให้เรารู้สึกดีที่อยู่กับความอบอุ่นของเรื่องราวในเล่มนี้

“ครอบครัว มิตรภาพ การเรียนรู้ 

เป็นสิ่งที่สำคัญในการดำเนินชีวิต”

Look a Breathe