“ตะวันส่องอาทิตย์วันฟ้าใหม่

รู้หรือไม่แสงสว่างส่องสกาวใจ

ทำให้วันฟ้าใหม่คะนึงหาได้

อยากอยู่ใกล้เขาตามสัญญา

แต่อาทิตย์กลับไม่คิดแบบนั้น

คิดว่าวันฟ้าใหม่ยัยเด็กเศร้า

ไม่ควรคิดอยากเป็นเมียเขา

ประกาศตัวเอาเขาให้ได้”

     หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือเล่มแรกที่รู้จักคุณนักเขียนอุณหภูมิปกติ และตกหลุมรักในผลงานของเธอทันที คือ คุณนักเขียนเขียนได้ครบทุกรสมาก ไม่ว่าจะรสชาติโศก ดราม่า พระเอกดีแสนดี พระเอกร้ายแสนร้าย นางเอกเอาแต่ใจตัวเอง หรือ นางเอกมีเหตุผล ทุกอย่างมันลงตัวไปหมด ตัวร้ายก็มา เรื่องผูกมาดี จนอ่านหนังสือเล่มนี้ไปถึง 10 รอบ ก็ยังเจ็บแปล๊บอยู่ทุกครั้ง

“ทำไม พี่อาทิตย์ถึงร้ายกับน้องแป้งได้ขนาดนี้”

     เรื่องราวในเล่มนี้มันสุดฟิน จิกหมอน ทะลุหนังสือ เพราะยิ่งอ่าน ก็ถูกตกให้อยู่ในหลุมของความกวน ความเกรียน ความน่ารัก ความแสนดี ความแสนร้ายของอาทิตย์ คือ ไม่ว่าจะเป็นทุกรอยยิ้ม ทุกความห่วงใย ทุกการกระทำที่ทำให้อบอุ่น ถึงแม่อาทิตย์จะร้าย ก็ยัง(น่า)รัก 

“เราเป็นอะไรมากไปหรือเปล่า”

     ส่วนวันฟ้าใหม่ คือ เราเข้าใจทุกอย่างที่เป็นเธอ ปมที่ผูกมา ทำให้ยังไงก็คิดว่า เหลืออาทิตย์คือคนเดียวแล้ว ที่เธอต้องคว้าไว้ และคิดไว้เสมอว่า อาทิตย์เป็นแสงอาทิตย์ในวันฟ้าใหม่ที่ทำให้ชีวิตของเธอพบแสงสว่างสักที เพราะเราเข้าใจวันฟ้าใหม่ว่า

“ไม่มีใครลืมความทรงจำอันเลวร้ายในชีวิตได้ง่ายๆ

ไม่งั้นคงไม่มีใครที่ติดอยู่ในอดีตจนไม่รู้ลืม”

     เรื่องนี้เริ่มต้นเมื่อแม่ของวันฟ้าใหม่หรือแป้งมีชู้ ถูกชู้ฆ่าตาย พ่อฆ่าตัวตาย และชู้ถูกจับ โดยที่พ่อคือธราเทพขอร้องให้ครองประทีป บิดาของอาทิตย์รับบุตรสาวตัวเองไปอยู่ด้วย และให้แต่งงงานกับอาทิตย์

     ครองประทีบไม่ได้พูดความจริงเรื่องการตายของพ่อแม่ให้ทับทิม ภรรยาและอาทิตย์ บุตรชายฟัง เมื่อวันฟ้าใหม่มาถึง ทุกคนให้การต้อนรับอย่างดี โดยเฉพาะอย่างยิ่ง คือ อาทิตย์ที่เอ็นดูวันฟ้าใหม่อย่างมาก และวันฟ้าใหม่ชอบทำเป็นเจ้าข้าวเจ้าของของอาทิตย์

     ในครั้งแรก อาทิตย์ไม่ได้คิดอะไร แต่เมื่อหลายครั้งเข้าก็เริ่มแปลกใจ จนกระทั่งวันหนึ่งที่วันฟ้าใหม่ เปลือยกายแก้ผ้าจะปล้ำเขา และใส่ร้ายเขาอีก ทำให้เขาทนไม่ไหว เมาและขับรถเกิดอุบัติเหตุ

     วันฟ้าใหม่เลยต้องย้ายไปอยู่ที่กรุงเทพมหานคร เพราะทุกคนทนรับกับพฤติกรรมของเธอไม่ไหวจริง มีเพียงครองประทีบคนเดียวที่ยังเอ็นดูเธอและให้อภัยเธออยู่ 

     พอผ่านมา 4 ปี เธอก็กลับมาอีกครั้งตามคำมั่นสัญญาที่ให้ไว้กับครองประทีปที่มาทำเรือนกล้วยไม้ ซึ่งอาทิตย์ก็แสดงความรังเกียจเธออย่างเห็นได้ชัด แต่นาง ผู้หญิงที่รักอาทิตย์กลับเห็นบางสิ่งบางอย่างระหว่างอาทิตย์กับวันฟ้าใหม่

     ทับทิม ผู้ซึ่งจริงๆก็ไม่ได้รังเกียจวันฟ้าใหม่อะไรเท่าไหร่ แต่เเค่ไม่พอใจเรื่องนั้น ก็คุยดีกับวันฟ้าใหม่ ให้วันฟ้าใหม่สอนตัวเธอเรื่องเพาะปลูกกล้วยไม้ และเริ่มจะเกิดความเอ็นดู

     และไม่เพียงเท่านั้นกรกฏ เพื่อนของอาทิตย์ดูจะรักวันฟ้าใหม่อีก ทำให้อาทิตย์เกิดอาการหึงหวง แต่ปากแข็งบอกว่า เพราะว่า ปกป้องเพื่อน และความลับเรื่องการตายของพ่อแม่วันฟ้าใหม่ก็เปิดเผยจากปากของน้องสาวของกรกฏที่ชื่อก้อย ทำให้อาทิตย์รู้ใจตัวเอง

     วันหนึ่ง นางมาหาเรื่องวันฟ้าใหม่และแสดงความไม่พอใจวันฟ้าใหม่อย่างมาก ทำให้อาทิตย์เห็นธาตุแท้และคนอื่นเห็นธาตุแท้เช่นกัน เมื่อทับทิมคุยกับแม่ของนางทางโทรศัพท์ ทำให้ทุกคนยิ่งสงสารวันฟ้าใหม่มากขึ้น

     อาทิตย์บอกกับวันฟ้าใหม่ ถึงความจริงเรื่องใจของตน และทำให้วันฟ้าใหม่มั่นใจว่า ตนรักเธอจริง และสุดท้ายทั้งสองคนได้ผ่านเรื่องวุ่นวายมาและรักกันในที่สุด

“มีเรื่องราวของภาคสอง 

ที่เป็นของคุณแดนดินกับปัณศร 

เพื่อนสนิทของวันฟ้าใหม่ต่อ 

ซึ่ง ปัณศร ทำชานมไข่มุกหกใส่คุณแดนดิน”

     เล่มนี้นำมาทำเป็นละคร ถึงแม้ว่า หมากจะเหมาะกับบทบาทขนาดไหน และเล่นบทนี้เก่งมาก และเก้าเล่นดี แต่คนที่เล่นเป็นนางเล่นไม่เก่ง ตัวร้ายที่เป็นน้องสาวก็ร้ายมาก คนใช้ก็น่ารำคาญแบบด่าๆๆๆๆอยู่ได้ คุณทับทิมก็แย่แบบไม่สำนึกบุญคุณ คือ มันทำบทให้ออกมาจะสนุกก็ไม่ที่สุด มีแค่ฟินเวลาหมากกับเก้าเจอกัน แต่ตอนหลังก็ไม่ค่อยฟิน มันคล้ายกับเอาหลายเรื่องมารวมกันเกินไป และจงใจเกินที่ทำบทนางให้เป็นนางรองเพื่อคู่กับกฏ มันไม่ค่อยเหมาะ

     เราขออยู่ในความทรงจำที่เราจินตนาการในหนังสือดีกว่า เพราะหนังสือเล่มนี้ขึ้นหิ้งในดวงใจที่เรื่องราวครบรส และทั้งน่ารัก อมหวาน อมขมทั้งหมดจริงๆ และขอฝากคำพูดของอาทิตย์ที่พูดตอนปลอบปัณศรที่ถูกพ่อแม่บุญธรรมไล่ออกมาจากบ้านว่า

“เสียใจได้ แต่ต้องแบ่งเวลาไปคิดบ้างว่าเราจะทำอะไรต่อไปในวันพรุ่งนี้ การอยู่คนเดียว

บางทีก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรเสมอไป 

นี่อาจจะเป็นโอกาสที่น้อง

จะได้พบอิสรภาพตลอดชีวิตไม่เคยมี 

อะไรก็ไม่ทำให้คนเรามีความสุข 

ได้เท่ากับการที่เราเป็นเจ้าชีวิตของตัวเองอย่างแท้จริง 

อยากทำอะไร อยากไปไหน

เมื่อไหร่ก็ได้ตามที่เราต้องการ 

ทุกอย่างขึ้นอยู่กับมุมมอง เราแก้ไขคนอื่นไม่ได้ 

เราต้องแก้ไขที่ตัวเอง”

เรื่องราวในเรื่องนี้มีทั้งรักสมัยเด็ก รักฝั่งใจ รักแบบมีเหตุผล รักตัวเอง รักผองเพื่อน และโดยเฉพาะการอดทนของเหยื่อที่ถูกตราหน้าในสังคมเรื่องแม่ถูกชู้ฆ่าตายและพ่อฆ่าตัวตายตาม ว่า ต้องอดทนขนาดไหนที่จะผ่านเรื่องราวเลวร้ายเหล่านี้ไปได้

“ความอดทนในเรื่องราวร้ายๆที่ผ่านไปได้ 

ส่วนสำคัญคือรักตัวเอง

แต่อีกส่วนหนึ่งที่ขาดไม่ได้ คือ 

ความรักและความเข้าใจของคนรอบข้าง เช่นกัน”

Look a Breathe