“ทินาศศรีตรังนี้           บทความมีเรื่องเล่า

คือพูดถึงเรื่องของเรา          ตอนยามเยาว์ในวัยเรียน

เรียนโทที่อังกฤษนี้             มีเรื่องดีมาแบ่งปัน

จะเล่าเรื่องและขบขัน          เรื่องราวนั้นคืออะไร

     วันนี้มีเรื่องราวที่ต่อเนื่องจากบทความของคุณเคียวโกะและรวมเรื่องราวอื่นๆที่จะมาเล่าสู่กันฟัง โดยแบ่งเป็น 3 ตอนหลักๆค่ะ ในตอนที่เรียนอยู่ที่อังกฤษ มาเล่าให้ฟังถึงการใช้ชีวิตให้ร่าเริง

ตอนที่ 1 จัดห้องหวังรางวัล

     วันหนึ่งในตอนนั้นมีเมล์ส่งมาบอกว่า ถ้าใครจัดห้องได้สวย โปร่ง โล่ง ดูธรรมชาติ อันดับหนึ่ง จะได้เงิน 500 ปอนด์ (เท่ากับ 25,000 บาทของไทยในสมัยเรียน) ซึ่งอยากได้มาก คนอื่นไม่อยาก แต่เราอยากค่ะ

      เราเลยตัดสินใจจัดห้องตามคุณเคียวโกะ คือ การทิ้งของที่ไม่จำเป็นออกไปและจัดหมวดหมู่เดียวกันให้อยู่ที่เดียวกัน

      เราประดิษฐ์ข้าวข้องเครื่องใช้เหมือนคุณนาโอโกะ โดยเราเอากล่องมาประดิษฐ์เป็นที่ใส่เสื้อผ้าใช้แล้ว และแบ่งหมวดหมู่โดยมีป้ายบอก ซึ่งคนมาชมก็ชมสิ่งประดิษฐ์นี้มากว่า ทำให้ดูสวยงามและเรียบร้อย

      เราเอาข้าวกล่องที่ใหญ่มาประดิษฐ์เป็นกล่องใส่รองเท้า และวางไว้ให้ดูเป็นระเบียบเรียบร้อย

การจัดหมวดหมู่

     ก่อนอื่น เราเริ่มต้นจัดหมวดหมู่ของใช้ในครัวให้อยู่ในลิ้นชักเดียวกัน แบบชั้นแรก วางจานและชาม ชั้นสองวางช้อน ส้อม มีดและตะเกียบ ส่วนชั้นสามวางถ้วยน้ำและของอื่นๆที่ไม่ได้หยิบบ่อยๆ

     หลังจากนั้น เราก็จัดหมวดหมู่เสื้อผ้าตามฤดูกาล ว่า ฤดูนี้ไม่ค่อยหนาวแล้ว ก็เก็บเสื้อหนาวตัวหนาๆใส่กลับไปในกระเป๋าเดินทาง และเอาเสื้อผ้าที่สำหรับฤดูร้อนออกมาแทน 

     เราไปจัดห้องน้ำให้วางในหมวดหมู่เดียวกัน โดยมีที่วางสบู่ก้อน สบู่เหลว ชมพูวางไว้ด้วยกัน เราหาแก้วมาใส่แปรงสีฟันและยาสีฟัน ก่อนจะทำความสะอาดห้องน้ำและทั่วทั้งห้องให้สวยงามและน่าอยู่

     และสุดท้ายก็จัดวางหนังสือ พระพุทธรูป ให้อยู่ในที่ๆเหมาะ พร้อมประยุกต์เอาขวดนมแก้วมาแทนแจกัน และหาดอกไม้มาใส่เพื่อบูชาพระ และคนมาชมห้องก็ชมเรื่องประยุกต์นี้ว่า ทำดีมาก

     ซึ่งทุกอย่างออกมาดูเป็นระเบียบเรียบร้อย สวยงามในความรู้สึกเรามาก และพอเมื่อถึงเวลามาดูห้องเขาก็บอกว่า “Wonderful”  ขอบอกว่า สองวันที่ผ่านไป ก็สนุกกับการจัดห้องและประดิษฐ์สิ่งของ เมื่อเขาชม เราเหมือนยกภูเขาออกจากอกทีเดียว

     เราก็อดแอบคิดไม่ได้ว่าชนะเเน่นอน แต่กลายเป็นว่าได้ที่ 2 ซะงั้น เพราะคนได้ที่ 1 เรายอมใจเขาจริงๆ ห้องสะอาดมาก และแถมยังวางรองเท้าไว้นอกห้องอีก ซึ่งเราลืมจริงๆ ว่าทำไมนะทำไม ไม่วางรองเท้าไว้นอกห้อง สงสัยจะเป็นความเคยชินของเราที่กลัวรองเท้าหาย (แต่จริงๆแล้วคือไม่มีขโมยเลย)

ตอนที่ 2 บัตรเดียวใช้ลดได้ (เกือบ) ทุกอย่าง

     เรารู้จักการใช้บัตรนักศึกษาครั้งแรกจากน้องนักศึกษาไทยที่มีน้ำใจบอกว่า ใช้ลดค่ารถโดยสารได้ ที่น้องเขาได้ซื้อตั๋วไปกลับให้เราที่สามารถใช้ทั้งวันได้ เราเลยพูดถึงน้องในเรื่องเกี่ยวกับน้ำใจที่รีวิวอันเก่าไป

    และวันนี้อยากมาพูดถึงความพิเศษของบัตรนักศึกษาใบเดียวใช้คุ้มค่าสุดๆ ไม่ว่าจะลดค่าโดยสารทุกประเภท รวมถึงเครื่องบินภายในประเทศและรถท่องเที่ยวอีกด้วย โดยตอนไปสก็อตแลนด์ ได้สอบถามไปที่สายการบินและมีการส่งลิงค์มาให้ โดยใช้ส่วนลดได้ และตอนอยากไปเที่ยวนอกเมืองสก็อตแลนด์ เราไปซื้อตั๋วที่เป็นรถท่องเที่ยว เขาก็ทำลดให้ (ในปัจจุบันนี้ ไม่แน่ใจว่ามีการเปลี่ยนแปลงอะไรไหม)

     ไม่เพียงเท่านั้น ถ้าไปยุโรปก็ใช้ลดราคาพิพิธภัณฑ์บางที เช่น เราใช้ลดหลายที่ไม่ว่า เวียนนา ฮังการี และเช็ก ยังมีการแถมยังลดค่าดูพิพิธภัณฑ์ทุกสถานที่ในทั่วอังกฤษ ไอร์แลนด์เหนือและสก็อตแลนด์ได้ด้วย

     และแถมยังลดค่าเสื้อผ้า อาหารบางร้าน โรงแรม ซุปเปอร์มาร์เก็ต ตั๋วหนัง เครื่องสำอาง ยารักษาโรค และของใช้ที่จำเป็นต่างๆ บางทีได้ โดยที่เรายื่นบัตรให้เขาดูก่อน ถ้าเขาบอกว่า ลดได้ก็ถือว่าเป็นโชคไป ลดไม่ได้ก็ไม่เป็นไร เราก็จ่ายเงินตามนั้นไป 

เรื่องเล่าระหว่างทาง

     เราไปช้อปปิ้ง ซื้อเสื้อผ้า และพนักงานสอบถามเราว่า เป็นนักศึกษาหรือเปล่า ถ้าเป็นนักศึกษาใช้ส่วนลดได้นะ แล้วเขาก็ลดให้ เขาบอกให้เราลองยื่นดูทุกร้าน หลายร้านจะลดให้ ตั้งแต่นั้นก็ทำตามเขาบอก

     เราได้ไปจองโรงแรม เขาก็ถามเราว่า เป็นนักศึกษาหรือเปล่า มีส่วนลดให้ เรารีบยื่นบัตรนักศึกษาทันที เพื่อรับส่วนลดนั้น ซึ่งห้องพักสวยและคุ้มราคาสุดๆ

ตอนไปซื้อชาแนลที่บูธก็ได้ลดราคาแป้ง ไปซื้อยาแก้ไข้ก็สามารถลดราคาได้ ไปกินอาหารบางร้านก็สามารถลดได้เช่นกัน

     เพราะฉะนั้น เราขอบอกเลยว่า บัตรใบเดียวคุ้มค่า คุ้มราคาสุดๆ และระวัง อย่าให้หายหรือชำรุด เพราะไม่งั้น เดี๋ยวจะใช้ไม่ได้ค่ะ

ตอนที่ 3 ถึงเวลาช้อปปิ้งของลดราคา

     เราใช้ชีวิตมานานเป็นเดือน เพิ่งเห็นว่า เขาต่อคิวซื้อสินค้าอะไรกันนะ แปลว่า เรานี่ไม่ช่างสังเกตเอาซะเลย เขาต้องต่อคิวซื้อของลดราคาอย่างแน่นอน เราไปถามเขาดูกัน และพบว่าจริง ซึ่งก่อนจะเข้าสู่เรื่องราวนี้ 

      เราขอบอกว่า เวลาช้อปปิ้งที่อังกฤษสนุกสุด คือ เวลาลดราคา ที่เราต้องเตรียมเท้า เตรียมใจ และเตรียมตัวไปต่อคิวรอที่จะซื้อสินค้า 

     และมีครั้งแรกที่เราไม่รู้ เราไปต่อคิวจนมารู้ว่าวันนั้นลดราคา แต่ดันเป็นของที่เราไม่รู้จักซะงั้น ถึงเวลาเราเข้าร้าน เราเลือกไม่ถูกเลย สายตาพลันไปเห็นแป้งตลับสุดท้าย เราก็วิ่งเข้าไปด้วยความเร็วแสงก่อนที่ไปหยิบมันมาเป็นเจ้าของให้ได้ ซึ่งขอบอกว่า เรากับผู้หญิงคนหนึ่งหยิบพร้อมกัน แต่ไม่รู้ว่า เพราะว่าเธอเห็นว่า เราไม่ได้หยิบอะไรหรือเปล่า เธอยอมให้เราแต่โดยดี

     และมันก็จะมีเวลาที่ห้างใกล้ปิดที่จะลดราคาอาหารในซุปเปอร์มาร์เก็ต ซึ่งส่วนใหญ่ เรารอเวลานี้ล่ะที่จะใช้สำหรับการซื้ออาหารลดราคาเพื่อกินอาหารเย็น เพราะมันคุ้มค่า เราต้องไปถึงที่ก่อน จดอาหารไว้แล้วว่าจะเอาอะไร และเมื่อถึงเวลาก็เตรียมพร้อมหยิบอย่างเดียว ซึ่งคุ้มราคามาก

     ไม่เพียงเท่านั้น พิพิธภัณฑ์หลายที่ๆใกล้จะถึงเวลาปิด ก็มีให้ชมฟรีได้เพียงโชว์บัตรนักเรียน ซึ่งเราเคยเพียงครั้งเดียว เพราะการเที่ยวแบบรีบๆ ขอบอกว่า เหนื่อยเหมือนกัน

     เสื้อผ้าที่อังกฤษใช้ดีมาก และถูกสุดๆ คือพอถึงเวลาลดที่ใด ก็จะเห็นเราอยู่ตรงนั้นล่ะ ที่จะเตรียมพร้อมไปจับจองเป็นเจ้าของ และเวลาเราใส่อะไรก็ไม่ต้องอายนะว่า ไม่สวยหรือเปล่า ขอบอกว่า ไม่ต้องสน อยากใส่อะไรก็ใส่ เป็นตัวของเราก็พอ เพราะเราบอกได้เลย ว่า คนที่นั้นเท่าเทียมกันมากในเรื่องนี้และไม่เคยมีสายตาที่จ้องจับผิดหรือมองเราเเปลกๆเลย ขอเพียงเป็นตัวเราเองก็พอ

เรื่องราวทั้งหมดนี้คัดมาบางส่วนเพื่อให้เรานึกถึงความทรงจำดีๆ สนุกสนานๆ ตอนที่ใช้ชีวิตอยู่ที่นั้น และถ้ามีอะไรที่คิดว่าน่าสนจะมาเล่าให้ทุกคนฟังในครั้งถัดไปค่ะ

“ทำชีวิตทุกวันให้เป็นวันสนุกและวันสดใสดีกว่า”

Look a Breathe