“ข้าวแกงกะหรี่อร่อยพร้อมเสิร์ฟค่ะ
และทาสแมวต้องห้ามพลาด”
เรื่องราวของการ์ตูนเล่มนี้
เหมาะกับทุกเพศทุกวัยได้อ่าน
เพราะเป็นเรื่องราวน่ารักของเจ้าเหมียว
เจ้าหมา เจ้าไก่ เจ้ากระต่าย
และความเจ้าเล่ห์ของเจ้าเสือนิสัยไม่ดี
ทำให้เราเรียนรู้ไปพร้อมกับสรรพสัตว์ที่นี้ได้เลย
เล่มนี้เหมือนเล่มก่อน เราจะมีภาษาญี่ปุ่น และแปลในวงเล็บเป็นภาษาไทยค่ะ และเราขอบอกว่า ตั้งใจทำมากเลย แถมเล่มนี้ เหมาะกับให้หนูๆทั้งหลายอ่าน
เนื่องจากเป็นเรื่องราวน่ารัก และสอนให้เด็กโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดีด้วย และถ้าผู้ใหญ่อ่านให้เด็กฟัง คิดตามด้วย ยิ่งดีเข้าไปใหญ่เลยค่ะ มาร่วมแบ่งปันความเห็นกันได้ค่ะ
ここは、ワンワンちゃんの カレーやさん。
ノラネコぐんだんが みています。
(ที่นี่คือ ร้านขายข้าวแกงกะหรี่ของหวังหวังจัง
พวกแมวโนะระเนะโกะ แอบมาดู)
ニャー、カレーライス おいしそう
ニャー、カレーライス たべたいね
ニャー、カレーライス ああやって つくるんだ
かんたんだね かんたんだよ ニャー ニャー
(เมี๊ยว ข้าวแกงกะหรี่ดูอร่อยจัง
เมี๊ยว อยากกินข้าวแกงกะหรี่จัง
เมี๊ยว เราทำข้าวแกงกะหรี่กัน
น่าจะเป็นเรื่องง่าย ดูง่ายมาก เมี๊ยว เมี๊ยว)
-1-
เจ้าเหมียวทั้งหลายไปทำข้าวแกงกะหรี่
ホー ホー
(โฮ้ โฮ้)
やあ つくろう､ おいしい カレーライス！
おこめを とぐ
やさいを あらう
エビを ニャー
(ย่าห์ มาทำข้าวแกงกะหรี่แสนอร่อยกัน
ซาวข้าว
ล้างผัก
ตกกุ้ง เมี๊ยว)
おこめを たく
きった やさいと エビを いためる ニャー ニャー
(หุงข้าว
ผัดผักและกุ้งรวมกัน เมี๊ยว เมี๊ยว)
カレーこと おみずを いれて グツグツにこむ
ごはんが たけたら できあがり！
カレーライス かんたんだったね かんたんだったよ
ニャー ニャー ニャー
いいにおい！
(ใส่ผงแกงกะหรี่กับน้ำและคนเข้าด้วยกัน
เมื่อหุงข้าวเสร็จ
ข้าวแกงกระหรี่ มันเป็นเรื่องง่าย มันเป็นเรื่องง่าย
เมี๊ยว เมี๊ยว เมี๊ยว
ส่งกลิ่นหอม)
ガルルルル、いいにおい
(งารูรูรูรู 「เสียงเสือร้อง」
กลิ่นหอมจัง)
-2-
เจอเจ้าเสือเจ้าเล่ห์
ガオー､ おれきまは ドラだ！
ガルルル､ そのカレーライス
おれさまに たべさせろ
(อ้า ข้าคือเสือ 「แขกผู้ไม่ได้รับเชิญโผล่มา」
งารูรู นั้นคือ ข้าวแกงกะหรี่
ให้ข้ากินด้วยสิ)
ニャー
(เมี๊ยว)
เจ้าเหมียวจะทำอย่างไรต่อไปดี
ガツガツ ムツャムジャ
うまい うまい
(ทานสิ 「เจ้าเหมียวตักให้」
รสชาติดี รสชาติดี)
ガルルル ぜんぶ たべちゃった
おいしい カレーライス まいにち たべたいぞ
おまえたち ぜんいん おれさまの うちへ こに
(งารูรูรู ข้าทานทั้งหมดแล้ว
อยากกินข้าวแกงกะหรี่แสนอร่อยนี้ทุกวัน
มาบ้าน「เหมียว」สิ ทุกตัวไปบ้านกัน)
きょうから おまえたちは おれさまの こぶんだ
こぶんの しるしに しましまもようを かいてやそう
やあ、おいしい カレーライス どんどん つくれ！
(จากวันนี้ พวกเจ้าเป็นสัตว์ของข้า
มาเขียนสัญญากัน
ย่าห์ พวกเราทำข้าวแกงกะหรี่ให้อร่อยขึ้นมาก)
エッホ エッホ､
ニャー
(เสียงดัง 「ความร่วมใจกันทำข้าวแกงกะหรี่」
เมี๊ยว)
「ニャー ニャー おやぶん､ できました
さあ どうぞ めしあがれ」
(เมี๊ยว เมี๊ยว เสร็จเรียบร้อยแล้ว
ซ่าห์ เชิญทางนี้)
「ガツガツ ムジャムジャ、うまい うまい
うまいが なんだか ものたりない。
こんどは エビの カレーじゃなくて
にくの でも おやぶん、にくが ありません」
(「เสียงเจ้าเสือกินอย่างเอร็ดอร่อย」รสชาติดี
รสชาติดีแต่รสชาตินี้ไม่ดี 「ชี้ไปที่กุ้ง」
นั้นคือกุ้ง ไม่ใช่เนื้อ
แต่ เราไม่มีเนื้อ 「พวกเหมียวบอก」)
「ガルルル､ にくから ここに 8 ぴき いるじゃないか」
「ハツ､ まさか」
(งารูรูรู ตรงนี้มีเนื้ออยู่ตั้ง ๘ ตัว
หา ไม่มีทาง)
เจ้าเสือร้ายเริ่มแสดงความเจ้าเล่ห์แล้ว
ทันใดนั้น มันก็ขึ้นกรงเล็บจะขย้ำเจ้าเหมียวใจดีพวกนี้
「おまえたちの にくで、おれさまが
おいしい にくいりカレーを つくろう
つくりかたは もう わかったからな」
(เนื้อของพวกเจ้าทั้งหลาย
มาทำแกงกะหรี่แสนอร่อยกันเถิด
ฉันรู้แล้วว่าต้องทำอย่างไร
「ニャー たいへんだ！」
そのときです
(เมี๊ยว ไม่เอา มันเป็นเรื่องแย่มาก)
แล้วเจ้าแมวเหมียวผู้ใจดีเหล่านี้ทำอย่างไรดีล่ะ
ザアーーーーーーツ
(เจ้าเสือทำเสียงพร้อมกับไล่ตะครุบเหยื่อ)
あっ ジャングルの おおあめだ
ガルルル､ なんにも みえないぞ！」
(โอ้ เสียงฟ้าผ่า เหมือนฝนจะตกหนักที่ป่า
งารูรูรู เกิดอะไรขึ้น มองไม่เห็นอะไรเลย)
เสียงฟ้าผ่าช่วยคุณเหมียวทั้งหลายไว้
แล้วคุณเหมียวจะรอดไหมเนี่ย
「ニャー いまだ」
(เมี๊ยว ไป 「หนี」กัน)
まて！ おれさまの
カレーのにく 8 びき！
(รอก่อน เจ้า ๘ ตัว จงมาเป็นเนื้อในแกงกะหรี่ของข้าเถิด)
ใครยอม ก็โง่แล้ว เจ้าเสือ
เจ้ามันไม่รู้จักบุญคุณเลย
เจ้าเหมียวทั้งหลาย ใช้หม้อ กระทะ ตะหลิว เคียว
แทนการพายเรือทั้งหลาย และรีบหนีกัน
ニャー ニャー いそげ､ おいつかれるぞ！
(เมี๊ยว เมี๊ยว ไปกันเถิด)
わたしの なべと わたしの かまは
いったい どこへ きえたんだ？
これじゃあ カレーが
つくれない
(กระทะของฉัน เคียวของฉัน
พวกเจ้านำมันไปไหน
นี่ไง เจ้าเนื้อแกงกะหรี่ของข้า
ทำไมเจ้าจะเป็นไม่ได้)
ガルルル こぶんども
おいついたぞ！
(งารูรูรุ หยุดก่อน
ข้าขอโทษ)
ニャー ニャー あぶない！
グラッ
(เมี๊ยว เมี๊ยว ใครจะหยุดล่ะ
เสียงพายต่อไปอย่างเร็ว)
เจ้าเสือเริ่มเกรี้ยวกราด โดยการเอามือปัดทางน้ำ
แล้วเจ้าเหมียวทั้งหลายก็ตกน้ำกัน
ニャー おさる！
ビュー
(เมี๊ยว ช่วยด้วย
เสียงกระจัดกระจายของทั้งตัวเหมียวและหม้อ)
ドッバーン！！
(เสียงเจ้าเหมียวทั้งหลายลอยไปตามกระแสน้ำ)
แล้วเจ้าเหมียวจะรอดหรือไม่
-3-
รอดแล้ว
あっ わたしの
なべと かま
(อ้า หม้อ เคียว ของฉัน)
เจ้าเหมียวทั้งหลายล้มทับร้านของหวังจัง
(โดยที่คนเขียนให้เด็กคิดต่อว่า เสือหายไปไหน)
「あなたたちは よなかに わたしの
なべとかまを はこびだして
こんな さわぎを おこして いいと
おもっているんですか」
「いいと おもってません」「ニャー」
「では、わるいことをしたと おもいますか」
「おもいます」「ニャー」「ニャー」
(พวกคุณทั้งหลายล้มลงตรงกลาง
หม้อกับกระทะของฉัน
พวกคุณมาปลุกฉันตื่น ทำลายความสงบฉัน
มีอะไรหรือเปล่า
ดีๆ ไม่มีอะไรหรอก เมี๊ยว
ฉันคิดว่า แย่มากเลย
ฉันคิดว่า เมี๊ยว เมี๊ยว)
「よろしい。では これから はたらいてもらいます」
(ไม่เป็นไร แล้วจากนี้ไป ให้พวกเขามาทำงานได้)
เจ้าแมวทั้งหลายมาช่วยหวังจังทำงาน
「さあさあ みなさん いらっしゃい
エビの カレーに さかなの カレー､
おいしい カレーライスを どうぞ！」
(ซ่าห์ ซ่าห์ ยินดีต้อนรับทุกคน
แกงกะหรี่กุ้ง แกงกะหรี่ปลา
ข้าวแกงกะหรี่อร่อยๆ เชิญทางนี้)
เจ้าแมวทั้งหลายช่วยหวังจังเต็มที่
「ニャー､ だいはんじょうで よかったですね。
それでは わたしたちは これで
しつれいします」
(เมี๊ยว มันดีนะ
แล้วนั้นคือสิ่งที่พวกเราตอบแทนคุณ
ขออภัยคุณอย่างยิ่ง)
เจ้าเหมียวกล่าวอำลาหวังจังด้วยรอยยิ้มอย่างเป็นมิตร
「ちょっと まちなさい
まだ しごとが
のってます」
(ไม่เป็นไรเลย
ฉันยังมีงานให้ทำอีก)
พวกเหมียวทั้งหลายมาช่วยกันซ่อมแซมร้านที่เสียหาย
(เจ้าเหมียวอยู่กันกับหวังจัง หรือ หลังจากนั้น เจ้าเหมียวกลับบ้าน นี่ก็เป็นส่วนหนึ่งให้เด็กได้จินตนาการต่อเช่นกันค่ะ)
おしまい
(จบบริบูรณ์)
เรื่องราวทั้งหมดนี้ เราตั้งใจแปลเต็มที่ เพื่อเพื่อนๆทั้งหลายเอาไว้อ่านและให้ลูกหลานอ่าน แต่ถ้าเราแปลแล้วทำให้อ่านติดขัดหรือผิดพลาดประการใด เราขออภัยใน ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
(กดวิดีโอน่ารักด้านบนจากเหล่าแมวได้ค่ะ)
5 เหตุผลที่เลือกอ่านหนังสือเล่มนี้
1. การให้อภัย
หวังจังไม่โกรธที่เจ้าเหมียวทั้งหลายมาทำลายร้าน แถมยังมีการให้ความช่วยเหลือโดยสอนสูตรแกงกะหรี่ปลาเพิ่มเติมด้วย (เป็นการสอนโดยอ้อม ว่า มีแกงกะหรี่ปลาด้วย ทำยังไง บอกสูตรอ้อมๆ)
และมีให้ช่วยทำร้านด้วย (เป็นการสอนทางอ้อมเช่นกันว่า เวลาทำร้านของตัวเองเป็นแบบนี้) ซึ่งเจ้าเหมียวเข้าใจและช่วยเหลืออย่างดีที่สุด เมื่อเจ้าเหมียวขออภัย หวังจังก็ไม่ถือโทษโกรธอะไร
“ให้อภัยกันและกันเป็นสิ่งที่ดี”
2. การลืมบุญคุณ
เจ้าเสือช่างร้ายมาก เพราะแทนที่จะอยู่ด้วยกันกับเจ้าเหมียวอย่างมีความสุข แต่เจ้าเสือกลับลืมบุญคุณและอยากกินเจ้าเหมียวขึ้นมา แย่มากๆ และเขาคิดจินตนาการต่อว่า เจ้าเสือมันคงตายไปพร้อมกระแสน้ำแล้ว เพื่อจะได้ตอบแทนให้สาสมกับคนลืมบุญคุณ
“รู้บุญคุณคนนั้นแหละดี”
3. ความช่วยเหลือ
เจ้าเหมียวช่วยทำอาหารให้เจ้าเสือ โดยที่ไม่หวังผลตอบแทนและไม่ได้คิดอะไรด้วย แต่เจ้าเสือกลับทำร้ายเจ้าเหมียว ซึ่งแย่มากๆ และเมื่อเจ้าเหมียวตกลงไปที่บ้านหวังจัง ทำให้เจ้าเหมียวให้ความช่วยเหลือด้วยความตั้งใจเช่นกัน
“ช่วยเหลือกันและกันนั้นล่ะดี”
4. ฝึกจดจำ
จากที่ดูตอนแรก คือ เจ้าเหมียวทั้งหลายเป็นนักจดจำที่ดี เพราะสามารถแอบดูหวังจังทำข้าวแกงกะหรี่ และเจ้าเหมียวสามารถทำข้าวแกงกะหรี่ได้เช่นกัน ถือว่า เจ้าเหมียวเก่งในการจดจำมาก
“ฝึกการจดจำเป็นสิ่งที่ดี
และควรนำมาปรับใช้ในชีวิตประจำวัน”
5. ความสามัคคี
หลังจากเจ้าเหมียวจดจำมาแล้ว เจ้าเหมียวทุกตัว ช่วยเหลือกันในการทำข้าวแกงกะหรี่แสนอร่อย แต่เจ้าเสือมาพบก่อน เลยทำให้เจ้าเหมียวยังไม่ได้ทาน แต่กล่าวถึงการร่วมแรงร่วมใจทำในสิ่งที่อร่อยออกมาได้
“การรวมพลังเป็นหนึ่งเดียวคือ
การแสดงออกถึงความสามัคคี”
เรื่องราวในเล่มนี้เต็มไปด้วยความน่ารักของสรรพสัตว์และความเจ้าเล่ห์ของเสือ ที่สามารถดุจเปรียบได้กับคนเราในสังคมนี้
“ความร่วมแรงใจเป็นหนึ่งเดียว”
เจ้าเหมียวนั้นน่ารัก
ทุกตัวลักสูตรเจ้าหวังจัง
ทุกตัวร่วมกันเดี่ยวพลัง
สร้างสรรค์หนึ่งเดียวทำ
ข้าวแกงกะหรี่กุ้งสูตรนี้
พิเศษดีเจ้าเหมียวสร้างสรรค์
เจ้าเสือมาแย่งแกงกะหรี่ทัน
เล่ห์กลนั้นจะกินเหมียวเอย
“ขอบคุณสำหรับการอ่านเรื่องเล่านี้จนจบค่ะ เรามาเรียนรู้เรื่องราวของสรรพสัตว์ทั้งหลายค่ะ”
Look a Breathe
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in