“เราเห็นใจความเตี้ยของตัวเองมากขึ้น

เมื่ออ่านความทุกข์ของคนตัวสูง”

เราเป็นคนตัวเตี้ย 

เพราะเราสูง 150 กว่าเซนติเมตรเท่านั้น

และเราเคยมีความฝันว่า อยากได้พรจากนางฟ้า เสกให้สูงลองดู แต่พออ่านเล่มนี้แล้ว 

ทั้งคนตัวสูงและคนตัวเตี้ย ย่อมไม่แตกต่างกัน

หลายๆคนเคยแนะนำเราว่า 

“กินนมเยอะๆสิ จะสูง”

     แล้วพอมีคนพูดเรื่องนมทีใด ก็อดไม่ได้เพราะเหมือนมีมีดมาปักอกหรือแทงหลังเราทีเดียว 

     เพราะช่วงสมัยตอนเป็นเด็กใกล้โตนั้น เพื่อนชวนเราทิ้งนมโรงเรียน เพราะเพื่อนบอกว่า ต้องประท้วง นมโรงเรียนอื่นมีหลายรสชาติ แต่นมโรงเรียนเรามีรสชาติเดียว ดังนั้น ต้องประท้วงทิ้งนม 

“ไม่รู้เพราะเรื่องนี้หรือเปล่า เราเลยตัวเตี้ย”

     ไม่เพียงเท่านั้น ความตัวเตี้ยของเรา เรามีมือเล็ก เท้าเล็ก ดูสมส่วนกับความเตี้ยไปหมด ดังนั้น เวลาหาถุงมือ ถุงเท้า รองเท้า หรือรวมถึงหน้ากากอนามัย เราต้องใส่ของเด็กทั้งหมด

     เราจำได้ว่า เราเคยไปลองรองเท้าผู้ใหญ่ แต่ใส่แล้วหลวม คุณคนขายพูดแบบอมยิ้มและดูเอ็นดูว่า

“หนู ลองรองเท้าเด็กดีกว่าค่ะ 

ฉันคิดว่า เหมาะกับหนูมากกว่า”

     เราอดเหวอไม่ได้ เราไม่กล้าแม้กระทั้งบอกเขาว่า เราโตแล้ว และเรายิ้มๆก่อนเอารองเท้าเด็กมาลองและซื้อกลับบ้านไป

      แถมยังมีปัญหาของคนตัวเตี้ย เวลาขึ้นเครื่องบิน เราต้องเอาของเก็บขึ้นไปข้างบน และเราไม่สามาถเก็บได้ หลายครั้ง ต้องเอาเท้าสะอาดของตัวเองเหยีบที่นั่งตัวเองขึ้นไปเก็บ 

      แต่มีครั้งหนึ่ง ตอนไปสก็อตแลนด์คนเดียว ผู้ชายชรา ชาวอังกฤษที่นั่งข้างๆ บอกเราว่า เดี๋ยวเขาช่วย เขาอมยิ้มให้ และช่วยเรา เราอดเอาใจช่วยเขาไม่ได้ เพราะเขาอายุมากแล้ว สุดท้าย แอร์ผู้ชายก็เข้ามาช่วย และจำได้ว่า พวกเราทั้งสามคนอยู่ดีๆก็ขำขึ้นมาพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย

      ไม่เพียงเท่านั้น ยังมีครั้งหนึ่ง ที่ผู้ชายคนหนึ่งตัวสูงมาก กำลังถือร่มกันฝนอยู่ เราลืมเอาร่มไป เราแอบเอาตัวเตี้ยๆของเราเข้าไปใกล้ๆเขาเพื่อหลบฝน โดยที่เขาไม่รู้ และพอรถเมล์มา เราก็รีบฝ่าฝนขึ้นรถเมล์ 

      และมีครั้งหนึ่ง ในขณะที่เรากำลังทำงานอยู่ที่ร้าน เดินไปเดินมา ช่วยเหลือลูกค้าอยู่ เพื่อนๆหลายคนมองเราไม่เห็น เเละคิดว่า เราหายไปไหน เพราะเราตัวเตี้ยนั้นเอง

“หลายต่อหลายครั้ง มีข้อดี ข้อเสียของการเป็นคนตัวเตี้ยอยู่เหมือนกัน” 

และเมื่อเราได้อ่านหนังสือเล่มนี้ 

     ชื่อเรื่องหนังสือคล้ายกับหนังสือของคุณนาโอโกะที่เขียนเกี่ยวกับชีวิต 150 เซนติเมตรของตัวเอง และเหมือนหลายเรื่อง หลายเหตุการณ์ ไม่ว่า ตอนกางร่มช่วงฝนตก หรือในเล่มนั้น คุณนาโอโกะมีเพื่อนสูง 175 เซนติเมตรด้วย ซึ่งตอนนั้นก็สนุกมาก 

(ครั้งหน้ามาเล่าสู่กันฟังค่ะ) 

      แต่เรื่องราวในเล่มนี้กลับเปลี่ยนเป็น การดำเนินชีวิตของคนตัวสูง มีข้อได้ ข้อเสียที่แตกต่างกันไปจากคนตัวเตี้ยเช่นกัน

-1-

ข้อดี - ข้อเสีย ของการเป็นคนตัวสูง

     คนเราเกิดมาตัวสูงก็เป็นคนเหมือนกัน ชอบโดนคนล้อเรื่องเป็นยีราฟบ้าง และสิ่งที่คุณปลาไม่ชอบที่สุด คือ ถูกล้อว่า สูงเหมือนเปรต และเรารวบรวมข้อดี ข้อเสียจากหนังสือเล่มนี้มาให้ดูค่ะ

-2-

สรุปการดำเนินชีวิตของคนตัวสูง

     คุณปลามีบอกว่า มีความเครียดเรื่องผู้ชายหลายคนชอบผู้หญิงตัวเล็กกว่าผู้หญิงตัวสูง เพราะผู้หญิงตัวสูงกว่าดูเหมือนข่ม และไม่เพียงเท่านั้น ความตัวสูงก็นำมาพาความหงุดหงิด ยุ่งยากใจ และความกังวลมาสู่ตนเช่นกัน แต่หลายๆต่อหลายครั้งต้องขอบคุณความตัวสูงของเราที่นำเรื่องดีๆมาให้ตัวเองเหมือนกัน

5 เหตุผลที่เลือกอ่านหนังสือเล่มนี้

1. เป็นตัวเอง

     ชีวิตของคนตัวสูงมีความลำบากไม่ได้ต่างจากคนตัวเตี้ย (ตัวเล็ก) เท่าไหร่ ซึ่งพอเราอ่านเล่มนี้จบ ทำให้สรุปได้ว่า เป็นตัวเราเองดีที่สุด

“ไม่มีใครดีเท่าสิ่งที่เราเป็นและ

สิ่งที่เรากำหนดด้วยตัวเราเอง”

2. เข้าใจตัวเอง

     ชีวิตของแต่ละคนไม่ว่าจะตัวสูงและตัวเล็กมีความแตกต่างกันไป แต่ชีวิตของความเป็นคนนั้นเท่าเทียมกัน

“ความสูงและความเตี้ยก็มีสิ่งที่ดีในตัวของมันเอง 

เมื่อเราเรียนรู้ ยอมรับ และเข้าใจ”

3. ความแตกต่างที่เหมือนกัน

     หลายต่อหลายครั้ง ทั้งคนตัวเล็กและคนตัวสูงมีความกังวลใจในเรื่องที่คล้ายคลึงกัน เพราะความแตกต่างกันเรื่องส่วนสูงเท่านั้นเอง

“ความสูงและความเตี้ยไม่ใช่อุปสรรค 

แต่เป็นสิ่งที่สร้างแตกต่างจากคนอื่นเท่านั้นเอง”

4. ความทุกข์จากเราเข้าใจผิด

     เราทุกข์เพราะเราเข้าใจผิด คิดว่า สูงและเตี้ยไม่ดี แต่ในความเป็นจริงแล้ว ทุกอย่างย่อมมีข้อดีในตัวของมัน

“ทุกคนมีทุกข์ที่เหมือนกันเพราะความเข้าใจผิด

ในเรื่องของความแตกต่าง”

5. ความสุขจากตัวเอง

     การที่เราอยู่ไปอยู่มา อยู่กับมัน ยอมรับมัน เข้าใจมัน เราพบว่า ไม่มีอะไรที่ไม่ดีเลย เพราะทุกอย่างประกอบเป็นเรา สู้ทำให้ชีวิตเรามีความสุขกับสิ่งที่เราเป็นดีกว่า

“ความสุขอยู่ที่มุมมองที่เรามีต่อมัน”

เราเรียนรู้การจัดการความไม่เข้าใจของตัวเองจากหนังสือเล่มนี้และทำให้เรารู้ว่า แต่ละคนมีความจำกัดของตัวเอง แต่เราทุกคนสามารถยอมรับในสิ่งที่มันเป็นได้

“ยอมรับและเข้าใจ คือ 

การเรียนรู้คุณค่าชีวิตอย่างหนึ่ง” 

"ความตัวเตี้ยนั้นก็มีดีอยู่ 

เมื่อนึกดูพบอยู่ข้างหน้า

มีคนช่วยเหลือทุกเวลา

มีคุณค่าในตัวเราเอง

ความสูงก็มีดีด้วยเช่นกัน

ทุกๆวันช่วยเหลือคนอื่นได้

เป็นที่พักพิงคนอื่นให้

คนอื่นได้พิงพักยามโหนเอย"

“ขอบคุณสำหรับการอ่านเรื่องเล่านี้จนจบค่ะ เรามาใช้เวลาเรียนรู้ตัวเองกันเถิด”

Look a Breathe