สวัสดีค่ะ วันนี้เรามาพูดถึงโลกใบนี้ให้...คนเดียว

"โลกนั้นคือโลกอะไรนะ"

   เรื่องนี้เริ่มต้น เมื่อตอนเราอยู่ชั้นมัธยมต้นค่ะ เราชอบแอบมองลูกคุณครูคนนึงมาก 

   เธอเป็นผู้หญิงที่สวย น่ารัก เรียบร้อย กุลสตรี เรียนหนังสือเก่ง มารยาทงาม เธอเป็นคนเงียบๆ เธออยู่ในโลกส่วนตัวของเธออย่างมีความสุข และเราเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าเธอตลอดเวลา 

   เราคิดเสมอว่า อยากเหมือนเธอให้ได้สักครึ่งหนึ่ง เราต้องทำยังไงนะ ถึงจะเหมือนเธอ

   วันนั้นเป็นวันช่วงบ่ายๆที่หลังกินข้าวเสร็จ เราเข้าห้องสมุดไปดูหนังที่ห้องสมุด เราเห็นเธออยู่ตัวคนเดียว และเธอก็ยิ้มแบบที่เราเห็น เราตัดสินใจ กล้าๆกลัวๆเข้าไปคุยกับเธอ

เรา: "เราขอคุยด้วยได้ไหม"

เพื่อน: "ได้สิ"

เรา: "เราอยากเป็นเพื่อนกับเธอ"

   เพื่อนเรายิ้มมาให้และตอบว่า

เพื่อน: "ได้สิ"

เรา: "ถ้าเป็นเพื่อนกันแล้ว เราขอถามอะไรสักอย่างได้ไหม"

เพื่อน: "ได้สิ เธออยากถามอะไร"

เรา: "เราอยากรู้ว่า เธอทำยังไงถึงดูมีความสุขตลอดเวลา เราเห็นเธอยิ้ม และมีความสุขตลอดเลย"

เพื่อน: "เราเห็นเธอก็เป็นคนที่ร่าเริงและมีความสุขเหมือนกัน เราอยากเป็นแบบเธอให้ได้สักครึ่งหนึ่ง เธอดูเป็นที่รักของคนอื่น"

เรา: "ไม่จริง ทุกคนรักเธอ"

   เราเห็นครั้งแรกที่เพื่อนเรายิ้มเศร้ามาให้ และบอกว่า

เพื่อน: "ทุกคนรักเราหรือเกรงเรากันแน่ เพราะทุกคนรู้ว่าเราเป็นลูกอาจารย์"

   เราไม่เคยคิดว่า จริงๆแล้ว เพื่อนมีความคิดแบบนี้ แต่เพื่อนเราเห็นเราเงียบไป เลยยิ้มให้ และพูดกับเราว่า

เพื่อน: "เรามีเพื่อนที่ดีที่อยู่กับเราตลอดไปละ เราจะบอกเธอคนแรกเลย"

เรา: "ใครหรอ"

   เราสอบถามด้วยน้ำเสียงอยากรู้อยากเห็น และเพื่อนเราก็หยิบหนังสือให้เรา

เรา: "หนังสือคือเพื่อนของเธอหรอ ดูเหงาชอบกลนะ ยังไง เราเป็นเพื่อนกันแล้ว ถ้ามีอะไรให้เพื่อนคนนี้ช่วย บอกได้เลยนะ เราเป็นเพื่อนได้หลายประเภทเลยนะ ไม่ว่าจะประเภทอยู่ข้างกัน รับฟัง"

   เรายังไม่ทันพูดจบ เราเห็นเพื่อนเราเหมือนน้ำตาจะไหล ก่อนบอกว่า

เพื่อน: "ขอบคุณนะ แต่เราไม่หลอกเธอจริงๆนะ เพื่อนที่ดีที่สุดที่ไม่เปลี่ยนไป คือ หนังสือ"

เพื่อน: "เราอ่านหนังสือตั้งแต่จำความได้ อ่านทุกประเภทเลย เราจะเก็บหนังสือไว้ในกระเป๋า 1 เล่มตลอด เวลาออกไปข้างนอก พอเราอ่านเสร็จ ก็จะมาเขียนว่า เราได้อะไรจากหนังสือเล่มนี้จ้า"

เรา: "ทำไมต้องจดไว้ด้วย"

เพื่อน: "พ่อเราบอกว่า การอ่านช่วยแยกแยะผิดชอบชั่วดี การจดช่วยย้ำเตือนว่าเราทำดีหรือทำผิดอะไรไปบ้าง เราเลยยิ้มและมีความสุขเวลาคิดเรื่องดีๆจ้า"

เรา: "เราเข้าใจแล้ว ขอบคุณมากเลยนะ"

เพื่อน: "ไม่เป็นไร เธอเชื่อไหม เราเคยจินตนการว่า ถ้าโลกนี้ไม่มีหนังสือ ใจคงแห้งแล้งน่าดู"

   ตอนนั้น เราจินตนการตามเพื่อนไม่ทันหรอก เพราะไม่ได้ชอบอ่านหนังสือขนาดนี้ 

   เพื่อนเราได้ให้คำแนะนำมาว่า ลองค้นหาดูว่า ชอบอ่านหนังสือแนวไหน อ่านแนวที่ชอบก่อน ตอนหลังค่อยๆลองหลายแนว ก็จะรู้ว่า หนังสือเล่มไหนที่เหมาะกับเรา

   เพื่อนบอกว่า เวลาเพื่อนเบื่อ เพื่อนเครียด เพื่อนเซ็ง เพื่อนเหงา หรือไม่ว่าความรู้สึกไหน เพื่อนจะมีหนังสือที่อยู่เป็นเพื่อนในเรื่องนั้น

   หลังจากนั้น เราได้คุยกับเพื่อนคนนี้มากขึ้น จนได้รู้ว่า เพื่อนเป็นคนคุยสนุกมาก เพื่อนสอนการบ้านที่ไม่รู้ เพื่อนให้ความช่วยเหลือหลายอย่าง บางทีเราก็ปรึกษาเพื่อน บางทีเพื่อนก็ปรึกษาเรา 

   ตั้งแต่นั้นมา เราก็เริ่มหลงใหลการอ่านหนังสือมากขึ้น เราชอบกลิ่นหนังสือ กลิ่นสี กลิ่นกระดาษเก่า กลิ่นกระดาษใหม่ เวลาเปิดหนังสือ มีเสียงเปิด และเวลาสัมผัสหนังสือจะรู้สึกได้ถึงบางกระดาษลื่น บางกระดาษก็จะติดมือ และแถมเวลาอ่านหนังสือไม่ปวดตาเหมือนอ่านในมือถือด้วย

   เพื่อนๆชอบกลิ่นน้ำฝนกันไหม เราชอบกลิ่นฝนมากเวลาฝนตก จะชอบไปยืนสบายๆ เพื่อดมกลิ่นฝน หรือเดินสบายๆออกไปพร้อมกางร่ม และเดินเรื่อยๆ มีกลิ่นฝนรอบๆตัวเรา ทำให้เรารู้สึกสดชื่น รู้สึกต้องยืนขึ้นมาใหม่ รู้สึกมีความสุขเปรียบเหมือนกับกลิ่นของหนังสือ ที่ทำให้เรามีกำลังใจและสดชื่นเช่นเดียวกัน

   แล้วเวลาก็ผ่านไปเร็วมาก 1 ปีผ่านไป เต็มไปด้วยความทรงจำกับเพื่อนมากมาย เพื่อนสอบเข้าโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาได้ ส่วนเราก็สอบไม่ได้ เลยอยู่โรงเรียนเก่าต่อไป

   เราไม่เคยได้ติดต่อเพื่อนคนนั้นอีกเลย เพราะตอนนั้นอาจารย์ก็ย้ายโรงเรียน บ้านเพื่อนก็ย้ายไป (เราเคยโทรหาเพื่อน แต่คนรับสายบอกว่า เพื่อนย้ายไปแล้ว) ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่ได้เจอกันอีก

   แต่ทำไมไม่รู้ เวลาที่เราคิดถึงเพื่อนคนนี้ทุกที เรารู้สึกมีความสุข สำหรับเรา เพื่อนคือมิตรที่ดีของเรามาก เพื่อนไม่เคยทำให้เราลำบากหรือผิดหวังเลย และไม่ว่า เวลาที่เราร้องไห้ เพื่อนก็จะอยู่กับเรา เคียงข้างเรา และปลอบใจเราเสมอ ขอบคุณมาก

   ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เราก็ได้เจอเพื่อนแท้ เพื่อนที่ไม่ต้องจากกันเหมือนเพื่อนเรา เพื่อนที่อยู่กับเราไม่ว่า ยามทุกข์ หรือยามสุข ยามเหงา หรือ ยามทำงานที่บ้าน ทุกๆยาม ทุกๆเวลา เพื่อนคนนี้ยังอยู่กับเรา ซึ่งอย่างที่เพื่อนเราเคยบอกว่าไม่ว่าโลกจะเปลี่ยนแปลงขนาดไหน แต่เพื่อนคนนี้จะอยู่กับเราตลอดไป เพื่อนคนนั้นคือ "หนังสือ" และเราได้อยู่กับเพื่อนแท้คนนี้มาตราบจนปัจจุบันนี้

เราจินตนการไม่ออกจริงๆว่า ถ้าเมื่อไหร่ที่ทุกคนเลิกการอ่านหนังสือแล้ว โลกเราจะเป็นอย่างไร

"เราขอพรให้ในโลกใบนี้มีแต่หนังสือ

เปรียบสองมือสร้างสรรค์โลกนั้นสดใส

เปรียบให้เท้าสองข้างนั้นก้าวเดินไป

ทำให้ใจเดินสู่ความสำเร็จอย่างมั่นคง

หากแม้นโลกนี้ไร้หนังสือ

ไร้มือไร้แขนไว้สร้างสรรค์

ไร้สวรรค์เท้าเดินบนดินพลัน

เหมือนทุกวันใจแล้งดินแล้งเอย

ทุกวันนี้ยังมีหนังสือเป็นเพื่อน

เปรียบเหมือนเดินคนเดียวนั้นไม่หลง

เปรียบมั่นคงเท้าก้าวไม่หวั่นไหว

เปรียบใจนั้นเดินอย่างถูกต้องเอย

เรามีความสุขอยู่ในสังคมทุกวันนี้

นั้นได้มีหนังสืออ่านหลากหลาย

มีรายหนังสือให้เลือกมากมาย

ทำให้กายสบายสุขใจสบายดี"

                                          -- Look a Breathe --