ในหลายวันเราเฝ้าถามตัวเองว่า คนหนึ่งคน ควรมีเงินเก็บมากเท่าไหร่ หรือควรใช้เงินมาก เท่าไหร่ เพราะไม่ว่าจะเก็บมากเท่าไหร่ หรือใช้เงินมากเท่าไหร่ เงินที่ได้มาก็ยังเป็นของ พ่อแม่ ไม่ใช่ของเราเองอยู่ดี

ยอดนักออมเงินหลายคนได้ปล่อยกระทู้เก็บเงินที่ตัวเองประสบความสำเร็จในปีที่ผ่านมา มากมายเหลือเกิน จริงอยู่ที่มันสามารถประยุกต์ใช้กับเราได้ แต่ต้องเอามาปรับให้เหมาะกับรายได้และรายจ่ายด้วยนะ  ไม่งั้นกินแกลบแน่ ส่วนอุปสรรคตัวยงในการเก็บเงินคือ "ความโลภ" ความอยากได้ อยากมี ตอนฟิลเก็บเงินแรกๆมันยังไม่มาหรอก พอเก็บเงินไปได้สักพัก พอเป็นกอบเป็นกำ เท่านั้นแหละ หนังสือ เครื่องสำอาง เสื้อผ้า แพลนซื้อของเป็นล้าน สิ่งที่ต้องทำในตอนนั้น คือหักห้ามใจ บอกตัวเองเสมอ "ใช้เงินแต่ละครั้งมันส่งผลอนาคตในการซื้อข้าวของวันพรุ่งนี้นะ" , "ฉันไม่อยากกินมาม่าตอนสิ้นเดือน" เป็นต้น 

ฉันเริ่มมองหาการเก็บเงินรูปแบบใหม่ แบบเก๋ๆที่ไม่ต้องนั่งหยอดกระปุก แต่จะให้ไปฝากประจำรายเดือนก็ยากไป เลยตัดสินใจเปิดสลากออมสินตอนมอหก (ตอนนี้ปีสาม) ตอนนั้นเลือดร้อนมาก อยากถูกสลาก ซื้อบ่อย แต่ซื้อน้อย ทีละหนึ่งหน่วยสองหน่วย   ดูฮวงจุ้ยก่อนซื้อด้วยนะ วันธรรมดาไม่ซื้อ ต้องซื้อวันพิเศษ  วันเกิดอปป้า วันเกิดตัวเอง วันที่ติดร. ติด0  โอ๊ย ตอนนั้นยังไม่รู้ระบบอะไรนี่หว่า พนักงานพูดอะไรก็พยักหหน้าไว้ก่อน เพิ่งจะมารู้ตอนหลังเนี่ยว่า ว่าให้ฝากทีละเยอะๆ คนที่เขาฝากเยอะก็นอนรอรางวัลไป 

 

พอไม่ได้กำไรเนี่ยก็หันมาคุยกับตัวเองว่า ฝากทำไมวะ ฝากบัญชีปกติดีกว่าไหม คำตอบก็คือไม่ดี สลากสวยมาก เสียดาย จะถอนคืนแต่ละครั้งยังไม่อยากคืนเลย ด้านหลังสวยมาก  อย่างน้อยฝากยังเก็บเป็นเงินก้อนให้นอนจำศีลในถ้ำธนาคารก็ยังดี และก็ฝากในบัญชีด้วยก็ได้ (เนี่ยดีไปอีก) สลากออมสินแต่ละใบมักจะนำเสมอเรื่องราวความเป็นไทย เช่น เครื่องประดับ พระมหากษัตริย์ (น่าเสียดายที่ตัวเองไม่ได้ถ่ายรูปตอนฝากสลากแรกๆไว้ ฮื่อ)

และนี่คือสลากที่มีอยู่ในปัจจุบันของฉัน 

ปล. สลากสวยใช่ไหม ถ้ามีลายใหม่ออกมา เดี๋ยวจะมาเพิ่มรูปเรื่อยๆนะ

28 มกราคม 2560 

มิ้ว