パペット (puppet) author: maruki bunge
illustrator: mizukane ryou
*TW: child abuse, dub con*
สึมุกุ นักเขียนการ์ตูนวัย 19 ปีกำลังจะได้เดบิวท์เรื่องสั้นในนิตยสารการ์ตูนผู้ชายชื่อดัง การ์ตูนที่สึมุกุเขียนเป็นแนวฮีโร่ธรรมะชนะอธรรมแบบตรงไปตรงมา ซึ่งบรรณาธิการผู้ดูแลก็ไม่ได้ขัดข้องอะไร แต่จู่ๆ บรรณาธิการคนนั้นกลับป่วยหนักจนเข้าโรงพยาบาล ทำให้ต้องเปลี่ยนตัวบรรณาธิการเป็น
คิริทานิซึ่งปฏิเสธแนวทางการเขียนการ์ตูนของสึมุกุโดยสิ้นเชิง
สึมุกุถูกสั่งให้เขียนการ์ตูนแนวดาร์กฮีโร่ ตัวเอกฆ่าพ่อแม่ตัวเอง ใช้พลังมืดในการช่วยเหลือผู้คน คิริทานิตีกรอบทุกอย่างทั้งพล็อทเรื่องและวิธีการดำเนินเรื่อง และยังเข้าไปควบคุมชีวิตส่วนตัวของสึมุกุมากขึ้นเรื่อยๆ เพื่อนนักเขียนการ์ตูนพยายามเตือนว่านักเขียนที่คิริทานิดูแลมักจะถูกกดดันจนสภาพร่างกายพัง ต้องออกจากวงการ เพื่อนสมัยเด็กของสึมุกุก็ไม่พอใจที่คิริทานิเข้ามาเปลี่ยนแปลงแนวทางการเขียนการ์ตูนของสึมุกุ แต่คิริทานิยืนยันว่านี่คือสิ่งที่สึมุกุอยากเขียนและเป็นตัวตนที่แท้จริงของเขาเอง ระหว่างนั้นสึมุกุก็ตกอยู่ภายใต้การควบคุมของอีกฝ่ายจนไม่สามารถพาตัวเองออกมาได้
เนื้อเรื่องเกือบทั้งหมดเล่าจากมุมมองของสึมุกุผู้เติบโตมาในครอบครัวที่อบอุ่น เป็นคนโลกสวย วาดการ์ตูนเพื่อสนองความต้องการที่อยากช่วยเหลือผู้คนในจินตนาการของตัวเอง แต่ทั้งหมดที่เล่ามานั้นคือแกงหม้อใหญ่ที่จะไปเฉลยเอาตอนท้ายเรื่องว่าที่จริงแล้วสึมุกุมีอดีตความเป็นมายังไง
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่อ่านจบแล้วรู้สึกก้ำกึ่งระหว่างชอบกับเฉยๆ คือเนื้อเรื่องมันแอบน่าเบื่อไปนิดสำหรับเรา เพราะเล่าแบบเอื่อยๆ เนื้อเรื่องจริงๆ ก็ไม่ได้มีอะไรเยอะ วนเวียนอยู่กับการที่คิริทานิบังคับให้สึมุกุเขียนการ์ตูน สึมุกุพยายามขัดขืนด้วยการเขียนแบบที่อยากเขียน แต่สุดท้ายพล็อทที่คิดเองก็ไม่ได้รับการตอบรับดีเท่าพล็อทที่คิริทานิสั่งให้เขียน ที่เหลือก็เป็นบทเพื่อนๆ ที่พยายามเตือนเรื่องคิริทานิ
พออ่านจนจบจะเข้าใจได้ว่ารายละเอียดต่างๆ ทั้งฉาก ตัวละคร ความฝัน และคำพูดที่ใส่มาในช่วงกลางเรื่องคือ hint สำหรับการขมวดปมเพื่อเฉลยเรื่องเกี่ยวกับสึมุกุในตอนท้ายนั่นเอง รู้สึกว่าหักมุมได้ดาร์กดีตามสไตล์อาจารย์มารุคิ การผูก hint ต่างๆ เข้ากับบทสรุปก็ทำได้ว้าวอยู่ แต่ตอนเฉลยคือให้คิริทานิออกมาเล่าๆๆ แล้วจบไป บวกกับเนื้อเรื่องช่วงกลางๆ ที่เอื่อยอยู่แล้ว ภาพรวมทั้งเรื่องเลยไม่ได้มีจุดไคลแมกซ์ที่อิมแพคท์อะไรมากมาย
ส่วนความสัมพันธ์ของสึมุกุกับคิริทานิก็คือ ไม่รู้สึกถึงความรักเลยแม้แต่เศษเสี้ยว เป็นความสัมพันธ์แบบหุ่นเชิดกับคนเชิดหุ่นที่แท้ทรูตามชื่อเรื่อง คิริทานิใช้วิธีการต่างๆ นานากดดันให้สึมุกุรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่า ถ้าไม่ทำตามคำสั่งงานจะขายไม่ออก แถมยังกันคนรอบตัว (ที่ก็มีน้อยอยู่แล้ว) ออกห่าง ใช้ประโยชน์จากความเข้าใจผิดของสึมุกุเพื่อมีความสัมพันธ์ทางกาย สร้างสภาพแวดล้อมเพื่อควบคุมอีกฝ่ายโดยสมบูรณ์
แต่จุดที่เราชอบที่สุดในเรื่องก็คือความสัมพันธ์ของคู่นี้แหละ 5555 มันหลอนๆ ดาร์กๆ toxic แบบบอกโต้งๆ ว่า toxic สึมุกุถูกควบคุมจนสูญเสียความสามารถในการใช้ชีวิตแบบคนปกติ ออกไปไหนเจอใครไม่ได้ ต้องอยู่แต่ในห้องกับคิริทานิ ซึ่งตรงนี้คาแรกเตอร์ของคิริทานิกับสึมุกุที่ถูกเซ็ทมาให้มีความคิดแปลกประหลาดแบบอ่านแล้วไม่อินไปกับความรู้สึกของตัวละครก็เป็นอะไรที่รับกับเนื้อเรื่องได้ดีมากๆ เพราะมันทำให้คนอ่านอย่างเราเป็นเหมือนผู้สังเกตการณ์ที่มองอะไรได้รอบด้านมากกว่าการเอาตัวเองไป insert ใส่ตัวละคร
สรุป ก็เป็นนิยายสไตล์อาจารย์มารุคิ (...) ผูกเรื่องได้ดีแต่เนิบไปหน่อย ใครชอบผลงานอื่นๆ ของอาจารย์อยู่แล้วก็น่าจะชอบเรื่องนี้เหมือนกัน
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in