หญิงสาวเริ่มคิดถึงจุดเริ่มต้นทั้งหมด ก่อนจะหยิบกีตาร์โปร่งคู่ใจออกมาเล่นคลอไปกับสายลม

.

.

.

.

.

หลายปีก่อน...

“ฉัน.. ชอบสีหน้าของเธอเวลาที่เล่นกีตาร์นะ” ร่างสูงของชายหนุ่มลูกครึ่งเอ่ย

“ห๊ะ…ชอบ?... เอ่อหมายถึง?”

“ชอบแบบ อยากได้มาเป็น...ของฉันน่ะ” ร่างสูงยกยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่มือกีตาร์สาว

“เดี๋ยวสิ...แต่ฉันมีวงของฉันอยู่แล้วนะ..” หญิงสาวตอบกลับด้วยสีหน้าเรียบเฉย ก่อนจะหันหลังเพื่อเดินตามนักร้องนำตัวเล็กกลับไปที่ห้องพักของวง

*หมับ!*
ร่างสูงโปร่งคว้าแขนของเธอไว้ก่อนที่เธอจะเดินหนีไป
“นี่เธอเข้าใจยากหรือฉันพูดไม่เข้าใจหรอ? ยามาชิตะ โทรุ!”

“เดี๋ยวสิ มาซาโตะ นายไม่ควรมายุ่งกับมือกีตาร์ของวงฉันสิ!” นักร้องตัวจิ๋วเอ่ยก่อนเดินเข้ามาจับแขนของหนุ่มร่างสูง

“นายไม่เกี่ยวน่า..ทากะฮิโระ” ร่างสูงเอ่ย ก่อนจะหันไปมองตาคู่สวยของมือกีตาร์สาว

"ทำไมจะไม่เกี่ยวล่ะ ก็โทรุซังน่ะเป็น......." คนตัวเล็กพูดขึ้นก่อนจะหยุดพูดกลางคันไปซะดื้อๆ

"เป็น...?" คำถามถูกเอ่ยจากปากมือกีตาร์สาว

.

...

.....

to be continued!