วงสนทนากลุ่มใหญ่ในห้องเรียนประถมหกเวลาพักเที่ยงวันพุธโร่ ดรีม แบงค์และนายกำลังยืนฟังการอภิปรายเกมออนไลน์ซึ่งเป็นของใหม่ในปี 2548 โดยมี แปร์เด็กชายร่างท้วมแสดงตัวเป็นผู้นำในการบอกเล่าเรื่องราวดังกล่าวแน่นอนว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่โร่เห็นแปร์ทำพฤติกรรมกรรมแบบนี้เพราะไม่กี่วันที่ผ่านมาแปร์เพิ่งนำหนังสือทีวีแม็กกาซีน หนังสือที่รวบรวมเนื้อหาเบื้องหลังการ์ตูนช่อง9 ในยุคนั้นมาโชว์พวกเขาพร้อม ๆ กับคำอวดอ้างมากมาย อาทิเช่น เล่มนี้เขาได้มาก่อนใคร หรือ ในหมู่บ้านนี้ยังไงก็ไม่มีใครหาซื้อได้ชัดเจนว่าโร่รู้สึกหมั่นไส้เขาไม่น้อย
ชั่วโมงละสิบบาทเองถ้าเล่นไม่เป็นเดี๋ยวกูสอนให้ ไม่ต้องกลัวหรอกแปร์กำลังพูดถึงร้านเกมออนไลน์ที่เพิ่งมาเปิดใหม่หน้าหมู่บ้านพร้อม ๆกับอธิบายค่าใช้จ่ายที่ต้องเสียในแต่ละครั้งระหว่างการเล่น
พวกมึงต้องลองดูสักครั้งเว้ยดูนี้ แปร์ชี้ให้เพื่อน ๆ ทั้งหมดดูหนังสือเกมที่สมุดปกเขียนเอาไว้ว่า RAGNAROK จำนวนสองเล่ม“พวกเราอ่ะช้าที่สุดแล้วนะเว้ย เด็กในเมืองแม่งเล่นไปถึงเวลไหนแล้วก็ไม่รู้”เด็กชายร่างท้วมพยายามโน้มน้าวเมื่อเห็นเพื่อน ๆหยิบสมุดเกมของเขาไปดูด้วยความสนใจ
น่าสนุกว่ะพวกเราลองไปเล่นกันดูมะ ดรีมหันมาพูดกับโร่ขณะที่ถือหนังสือเกมของแปร์อยู่เด็กชายคิดหนักไม่รู้จะตอบเพื่อนสนิทยังไงดีโร่มองไปที่หน้าแปร์และพยายามฟังสิ่งที่เด็กชายร่างท้วมกำลังนำเสนอออกมา
มึงฟาร์มเวลสักพักหนึ่งแล้วมันก็จะให้แยกไปเป็นสองอาชีพคือจะแยกไปเป็นไนท์กับโคไซเดอร์ ไนท์จะโจมตีแรงตีหมู่ลงพีวีพีเก่ง……โร่ยิ่งฟังแปร์พูดก็ยิ่งขมวดคิ้วหนักเด็กชายร่างท้วมกำลังพูดถึงเรื่องอะไรอยู่ทำไมทุกคนพากันสนใจไปหมดโร่มองภาษาที่แปร์พูดเป็นเหมือนคำศัพท์ต่างดาวที่มนุษย์บนโลกปกติแบบเขาไม่มีทางเข้าใจ
ไม่เอาอ่ะเล่นเกมพวกเราดีกว่า โร่พูดกับดรีมขณะที่ดรีมกำลังอ่านหนังสือเกมของแปร์อยู่โร่รู้สึกไม่พอใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเด็กชายเริ่มทำตัวไม่ถูกเมื่อคำพูดที่เปร่งออกมาของตนเองกลายเป็นอากาศในตอนนั้นเองที่โร่ตัดสินใจเดินออกไปจากกลุ่มทำให้นายซึ่งนั่งอยู่ข้าง ๆสังเกตเห็น นายมองดูโร่ที่กำลังเดินออกไปจากห้องก่อนจะหันกลับมาหาดรีมและแบงค์ที่กำลังชวนกันถามเรื่องเกมออนไลน์กับแปร์อย่างขะมักเขม้นครู่ใหญ่ที่นายรู้สึกลังเลก่อนจะตัดสินใจเดินตามโร่ออกไปนอกห้อง
เกือบครึ่งชั่วโมงที่โร่และนายนั่งโตชุบเล่นเกมกระดาษกันอยู่ใต้ถุนอาคารเรียนเพียงสองคนทั้งคู่รู้สึกแปลก ๆ เพราะนอกจากนายจะไร้คู่แข่งแล้วบรรยากาศการเล่นมันก็ไม่ได้ตื่นเต้นเร้าใจแบบที่พวกเขาเคยสัมผัสกันมาการสนทนาเป็นไปอย่างเงียบเหงา
มันเป็นปีศาจตัวใหม่เว้ยชื่อว่าพอยด์ สนใจเก็บเวลป่ะ โร่พยายามสร้างสิ่งแปลกใหม่เพื่อเอาใจนาย
เวลแม่งเยอะเกินไปว่ะกลัวจะสู้ไม่ไหว นายตอบกลับโร่หลังจากที่เห็นพลังชีวิตของปีศาจพอยด์
งั้นรอบเมื่อกี้กูเพิ่มเวลให้มึงเลยดีกว่าจะได้แจก HPให้โร่หันไปลบพลังชีวิตของนายและเขียนขีดเพิ่มให้ก่อนจะได้ยินเสียงของแบงค์แทรกเข้ามา
เหี้ยโร่! มึงทำแบบนี้ได้ไงวะ!โร่เงยหน้าไปเห็นดรีมและแบงค์เดินตรงเข้ามาหาตนเองก็รู้สึกดีใจอยู่ลึกๆ แต่ก็พยายามเก็บอาการเอาไว้เนื่องจากสีหน้าของเพื่อนทั้งสองตอนนี้บ่งบอกได้ชัดว่ากำลังไม่พอใจในตัวเด็กชายเป็นอย่างมากทำแบบนี้ไอ้นายมันก็ได้ใจอ่ะดิ แบงค์ยังคงแสดงความขุ่นมัว
มึงน่าจะหาวิธีแจกที่มันโอเคกว่านี้นะเว้ยมึงทำแบบนี้พวกกูก็ไม่อยากเล่นละ แข่งไปก็ไม่มีความหมาย คำพูดของดรีมทำให้โร่หยุดชะงักเหงื่อแตกพล่านร่างกายชาไปครู่ใหญ่
แต่เดี๋ยวกูแจกให้ทุกคนเลยเว้ยครั้งนี้ครั้งสุดท้ายละ โร่พยายามพูดแก้ตัวให้กับพฤติกรรมของตนเอง
มึงไม่ต้องแจกหรอกให้พวกกูเล่นกันคนเดียวในเกมดีกว่าโร่ได้ยินดรีมพูดก็ใจชื้นขึ้นมาแต่กลับรู้สึกเสียสมดุลในตนเองอย่างบอกไม่ถูกไม่เคยมีใครแย้งการคุมเกมกระดาษที่เขาสร้างขึ้นมาแรงเท่าครั้งนี้มาก่อนโร่มองไปที่ใบหน้าของแบงค์และดรีมก็สังเกตได้ชัดว่าเพื่อนสนิทของเขากำลังจะเปลี่ยนไปเด็กชายหันมายิ้มให้กับทุกคนและชวนทั้งสองมาเล่นเกมกระดาษพยายามเรียกความสัมพันธ์แบบวันก่อนกลับมาอีกครั้ง
ในยามเย็นที่ท้องฟ้าเริ่มจะเปลี่ยนเป็นสีส้มแสงอ่อน ๆ ของพระอาทิตย์ส่องลอดเข้ามาผ่านม่านหน้าต่างกระทบกับมือที่กำดินสอค้างไว้จนแน่นเป็นเวลาชั่วโมงกว่าๆ โร่นั่งถอนหายใจไปมาอยู่ที่โต๊ะทำงานห้องนอนตนเองด้วยความอึดอัดวันนี้แม่งไม่ดีเลย เด็กชายคิดแบบนั้น ไม่มีอะไรดีเลย ทั้งที่โรงเรียนและที่บ้าน
พูดไม่รู้เรื่องรึไง! เสียงคำรามของพ่อดังขึ้นเหมือนรู้ใจ
มึงนั่นแหละที่พูดไม่รู้เรื่อง!บอกแล้วไงว่ามันไม่มี! สถานการณ์ภายในบ้านพยายามเรียกร้องให้โร่กลับเข้าไปหาพวกเขาเด็กชายรู้สึกสบสนเขาควรจะทำยังไงดี เกมกระดาษตอนนี้ไม่สามารถช่วยอะไรได้อีกแล้วไม่มีสำนักอัพพลังชีวิต ไม่มี HP ไม่มีอาวุธใด ๆ ทั้งสิ้นโร่ไม่สามารถคิดอะไรต่อได้อีกต่อไป
��เข��s7�
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in