เริ่มต้นอาทิตย์ใหม่ อาทิตย์ที่ดูเหมือนทุกอย่างจะปกติ ซึ่งมันก็ปกติจริง ๆ ไม่ได้มีสิ่งผิดปกติอย่างไร ในวันนี้พวกเราได้นำโปสเตอร์ที่ออกแบบไว้ มาปรับเป็นขนาดต่าง ๆ เพื่อการโปรโมทการจัดกิจกรรมเล่านิทานให้กับเด็ก ๆ การดำเนินการเป็นไปอย่างเรียบง่าย และในอาทิตย์ที่แล้วพวกเราก็มีงานเพิ่มอีกหนึ่งอย่างนั้นก็คือ การขึ้นไปช่วยนับคนที่เข้ามาในนิทรรศการ

การทำหน้าที่นี้ไม่ยาก เพราะมีเครื่องกดคอยนับจำนวนคนที่เข้าไปชม ซึ่งก็จะง่ายต่อการนับคนเข้า ส่วนพี่ที่นั่งข้าง ๆ ก็จะคอยนับบัตรคนเข้าออก พี่เขาบอกว่ามันยากมาก ๆ เนื่องด้วยสถานการณ์ในตอนนี้ที่เกิดการระบาดของ COVID-19 ทำให้การแลกบัตรเข้าออกนั้นเป็นไปได้ยากจึงต้องคอยนับบัตรเข้าออก ซึ่งความยากก็คือถ้ามีคนสวนกันที่ทางเข้าออก ก็ต้องนับบัตรที่ในส่วนต่างกันเช่น เข้า 3 ออก 3 ก็ถือว่าไม่ต้องนับบัตร แต่ถ้าเข้า 4 ออก 3 ก็ต้องเอาบัตรเข้าไปเพิ่มอีก 1 (จริง ๆ ตัวฉันเองก็สับสนเหมือนกัน ตอนพิมพ์ก็ยัง งง ๆ เลย) 

ในช่วงวันหยุด คนค่อนข้างเยอะมากเพราะเป็นวันหยุดบวกกับช่วงนี้มีนิทรรศการเปิดให้เข้าชม ทำให้ผู้คนหลั่งไหลกันเข้ามาชมเป็นอย่างมาก การทำหน้าที่นี้พวกเราเด็กฝึกงานก็จะผลัดกันขึ้นมาทำหน้าที่นี้อาทิตย์ละ 2 ครั้ง (ทำงาน 6 วัน มีกัน 3 คน) จะเข้าช่วง 16:00 น. - 19:00 น. (แต่จะเลิกก่อน 15 นาที เพราะทางหอศิลป์จะเริ่มให้คนทยอยออก) 

ในนิทรรศการที่ได้ขึ้นไปนับคนนั้นคือ "สยามเมืองยิ้ม"  แสดงถึงความสุขสงบร่มเย็นของประเทศไทย ความอุดมสมบูรณ์ของทรัพยากร อุปนิสัยที่งดงาม และความโอบอ้อมอารีของคนไทย แฝงไว้ด้วยประวัติศาสตร์อันยาวนานของแผ่นดินทองที่บรรพบุรุษรักษาไว้ให้แก่ลูกหลาน อีกทั้งยังสามารถตีความได้ถึงความเป็นอยู่อันเรียบง่ายและอบอุ่น การดำเนินชีวิตด้วยแนวคิดด้านบวก และความสุขที่แสดงออกได้อย่างง่ายดายด้วยรอยยิ้ม ผ่านการนำเสนอผลงานรูปแบบจิตรกรรม ประติมากรรม ภาพพิมพ์ และสื่อผสม โดยไม่จำกัดเทคนิคและวัสดุ ทั้งในรูปแบบรูปธรรม (Realistic) หรือ ศิลปะรูปลักษณ์ (Figurative Art)