25

Ship

(ภาษาไทยด้านล่างค่ะ)

(:: Riley ::)

Someone said when we die we will take a boat to cross the river. Some said we will cross the bridge. The river is like a line to depart human and spirit. But no one ever said we will take the gigantic ship. It’s not a river but the endless night ocean.

I have to take some time to realise what just happened. I got hit by a car, and it was deadly painful. Leon lied. He said he didn’t hurt.

“Leon! Thomas! ” I shout. Look around the luxury ship to find them.

This is like a voyage. So many people are on this ship. There are musicians and singers on the wooden stage. The cocktail, food and dessert are served on the circle table. Are they throwing a party because they already dead? Then I understand. They are not partying. Almost all of them are crying or have a depressed face. It is a consolation party.

There are people in black suit with no face. I literally mean it. No eyes, nose, mouth or other features. Just pain skin. This is creepy. But they are less disgusting than Satan.

“Excuse me, can you explain about this? ” I wave my hand above my head.

“Oh, sorry. You aren’t on the list today. So we aren’t sure who will take your case. Riley, isn’t it? It must be hard for you. But you are dead. Honestly, you have to take this ship at the beginning of October. This ship will send you to spirit’s world. You will be judge to be reborn again or go to hell. No one ever go to heaven since thousand years ago.” His voice comes out of nowhere, emotionless and expressionless.

“Lack of angel, huh? Is this the reason you take wrong spirit? Are you a Grim Reaper? ”

“Yes, we are. This is strange. You are the first person who doesn’t freak out or cry.”

“I have experience worst. And I have no time to freak out. Great. Now I found you. As you said, I supposed to die long time ago. But somehow you guys make a mistake. You took my lover’s life. How are you going to take responsibility for it? ”

“...”

“No? ”

“Sound like you are threatening the servant of god.”

“Maybe. I am so pissed. You call yourself servant of god. But you don’t do your job properly? Death is a serious matter for us. Yet you are playing with it.”

“No, we aren’t playing. We deeply apologise. Please wait here. We will discuss this problem in the Grim Reaper's council. The punishment shall be done.”

All the no face people disappear at the same time. They have a council? Lately, my life has been so fantasy. First a human cat, then Satan and now Grim Reaper. Is god the only one left that I haven’t seen yet. I look around again. At least Leon and Thomas aren’t here. That means they are safe.

“Aw! What? ” Abruptly, my chest hurts. It’s like someone electrocute me.

I fall down to the floor carpet. Feel like my skin is burning. What’s happening? The electricity runs through my vain. My body is uncontrollably twitching.

“No face! Grim Reaper! Someone! ” I try to get help. This is more painful than the major car hit. I start to see Leon. His smiles, his laugh, his voice, everything about him.

“Riley! Your fate changes since that mistake. You aren’t dead. Go back to the human world.”

“What about my lover’s life? I won’t go anywhere unless you tell me you will give it back! ”

It hurts like hell but I’m going to fight. Who knows is this going to be the only chance I can have Leon’s back? It’s like an invisible hand drags my soul in and out off my body. I rarely have a consciousness. My vision is blurry. I can’t go back empty hand.

“That’s against the rule. We can’t resurrect the dead.”

“And taking someone’s life faultily isn’t against the rule? Then how are you different from the devil? Can’t believe Satan does his work better you. You should know why there is no new angel for a thousand years. Because everyone have a faith in Satan who always comes to their side. Not your god.”

A lot of black shoes are in front of my face. I don’t care if they feel offended. My teeth keep clenching. My nails dig in the carpet. The sweats are dripping from my forehand.

“Alright, we will give it back. Only with his body.”

His body?

“Goodbye, Riley. You stepped on the death road twice. Next time you won’t have a chance to go back anymore.”

They hold me out of the lounge. Throw me in the black ocean. The pain vanishes as soon as my skin touches cold water. Last thing I see is the shiny star cluster. A grand ship full of spirit is far away from my sight. I sink in deeper and deeper until I can’t see anything. Only darkness. Everything seems like a dream.

The water turns warm. It’s dripping on my hand. I slowly open my eyes. There is my adorable human-cat who is holding my hand and crying with swollen eyes.

“Why don’t you try a kiss and wake me up, silly?”

---------------------------------------------------------------------------------

ใครบางคนกล่าวว่า เมื่อเราตาย เราจะได้นั่งเรือข้ามแม่น้ำ บางคนกล่าวว่าเราจะข้ามสะพาน แม่น้ำเป็นเหมือนเส้นแบ่งระหว่างมนุษย์และวิญญาณ แต่ไม่มีใครเคยบอกว่าเราจะขึ้นเรือลำใหญ่มโหฬาร มันไม่ใช่แม่น้ำ แต่เป็นมหาสมุทรยามค่ำคืนที่หาจุดสิ้นสุดไม่ได้

ผมใช้เวลาครู่หนึ่งจึงตระหนักได้ว่ามันเพิ่งเกิดอะไรขึ้น ผมถูกรถชน และมันเจ็บเจียนตาย ลีออนโกหก เขาบอกว่าเขาไม่เจ็บ

"ลีออน! โทมัส! " ผมตะโกน มองไปรอบเรือที่หรูหราเพื่อหาพวกเขา

นี่เป็นเหมือนการล่องเรือ มีคนมากมายบนนี้ มีนักดนตรีและนักร้องบนเวทีไม้ ค็อกเทล อาหาร และของหวานถูกเสิร์ฟลงบนโต๊ะกลม พวกเขาจัดปาร์ตี้เพราะว่าตายแล้วอย่างนั้นเหรอ จากนั้นผมถึงเข้าใจ ว่านี่ไม่ใช่การปาร์ตี้ พวกเขาเกือบทั้งหมดกำลังร้องไห้หรือไม่ก็มีสีหน้าที่เศร้าหมอง นี่เป็นงานเลี้ยงปลอบใจ

มีคนในชุดสูทสีดำไร้หน้า ผมหมายความตามนั้น ไม่มีตา จมูก ปาก หรือองค์ประกอบอื่นใด แค่ผิวหนังเท่านั้น มันน่าสยดสยอง แต่พวกเขาน่ารังเกียจน้อยกว่าซาตาน

"ขอโทษครับ คุณอธิบายเรื่องพวกนี้ได้ไหม" ผมโบกมือไปมาเหนือหัวตัวเอง

"โอ้ ขอโทษที นายไม่ได้อยู่ในรายชื่อวันนี้ ดังนั้นเราไม่แน่ใจว่าใครจะดูแลเคสของนาย ไรลีย์ใช่ไหม มันคงยากสำหรับนาย แต่นายตายแล้ว อันที่จริงนายต้องขึ้นเรือนี้ตั้งแต่ต้นเดือนตุลาคม เรือลำนี้จะส่งนายไปยังโลกวิญญาณ นายจะถูกตัดสินว่าจะได้ไปเกิดใหม่หรือไปนรก ไม่มีใครไปสวรรค์มาตั้งแต่พันปีที่แล้ว" เสียงของเขามาจากที่ไหนก็ไม่อาจทราบได้ มันไร้ซึ่งอารมณ์และความรู้สึก

"ขาดแคลนเทวดาสินะ นั่นเป็นเหตุผลที่คุณพาวิญญาณไปผิดคนรึเปล่า คุณคือยมทูตใช่ไหม"

"ใช่ พวกเราคือยมทูต นี่แปลกจัง นายเป็นคนแรกที่ไม่สติแตกหรือว่าร้องไห้"

"ผมเจอมาหนักกว่านี้ และไม่มีเวลาให้สติแตก ดีเลย ตอนนี้ผมเจอคุณ อย่างที่คุณบอก ผมควรต้องตายนานแล้ว แต่เพราะอะไรสักอย่างพวกคุณทำพลาด คุณเอาชีวิตคนรักของผมไป พวกคุณจะรับผิดชอบกับเรื่องนี้ยังไง"

"..."

"ไม่เหรอ?"

"ฟังเหมือนนายกำลังข่มขู่ข้ารับใช้ของพระเจ้า"

"อาจจะ ผมหงุดหงิดมาก คุณบอกว่าตัวเองเป็นข้ารับใช้พระเจ้า แต่ไม่ทำงานให้เหมาะสม? ความตายเป็นเรื่องจริงจังสำหรับพวกเรา ถึงอย่างนั้นพวกคุณก็เล่นกับมัน"

"ไม่ พวกเราไม่ได้เล่น ต้องขออภัยเป็นอย่างมาก ได้โปรดรอที่นี่ เราจะพูดคุยปัญหานี้กันที่สภายมทูต การลงโทษจะต้องเกิดขึ้น"

เหล่าคนไร้หน้าหายตัวไปในเวลาเดียวกัน พวกเขามีสภา? ระยะหลังมานี้ชีวิตผมแฟนตาซีดีจริง ทีแรกก็มนุษย์แมว ต่อมาซาตาน ตอนนี้ยมทูต พระเจ้าเป็นเพียงอย่างเดียวที่ผมยังไม่ได้เจอรึเปล่า ผมมองไปรอบๆ อีกครั้ง อย่างน้อยลีออนและโทมัสก็ไม่ได้อยู่ที่นี่ นั่นหมายความว่าพวกเขาปลอดภัย

"โอ๊ย! อะไร" ทันใดนั้น หน้าอกของผมเจ็บ เหมือนมีใครบางคนช็อตไฟฟ้าผม

ผมล้มลงบนพื้นพรม รู้สึกราวกับผิวหนังไหม้ มันเกิดอะไรขึ้น กระแสไฟฟ้าแล่นผ่านกระแสเลือด ร่างกายของผมกระตุกอย่างควบคุมไม่ได้

"ไร้หน้า! ยมทูต! ใครก็ได้! " ผมพยายามขอความช่วยเหลือ นี่มันเจ็บกว่าการโดนรถชนอย่างแรง ผมเริ่มเห็นลีออน รอยยิ้มของเขา เสียงหัวเราะของเขา เสียงพูดของเขา ทุกอย่างเกี่ยวกับเขา

"ไรลีย์! ชะตาของนายเปลี่ยนตั้งแต่ความผิดพลาดครั้งนั้น นายยังไม่ตาย กลับไปที่โลกมนุษย์"

"ชีวิตคนรักของผมล่ะ? ผมจะไม่ไปไหนทั้งนั้นเว้นเสียแต่คุณจะบอกผมว่า คุณจะคืนมันให้!"

เจ็บเหมือนตกนรก แต่ผมจะสู้ ใครจะรู้ว่านี่จะเป็นโอกาสเดียวที่ผมสามารถได้ลีออนกลับคืนมารึเปล่า มันเหมือนมีมือที่มองไม่เห็นกระชากวิญญาณผมเข้าและออกจากร่าง ผมแทบไม่มีสติหลงเหลืออยู่ ภาพตรงหน้าพร่ามัว ผมไม่อาจกลับไปมือเปล่า

"มันผิดกฎ เราฟื้นคืนชีพให้คนตายไม่ได้"

"และการเอาชีวิตคนอื่นไปอย่างผิดพลาดนั่นไม่ผิดกฎงั้นเหรอ ถ้างั้นพวกคุณต่างอะไรจากปีศาจ ไม่อยากเชื่อเลยว่าซาตานทำงานได้ดีกว่าคุณอีก ควรรู้เอาไว้นะ ว่าทำไมไม่มีเทวดาใหม่ๆ มาพันปี ก็เพราะทุกคนเชื่อในซาตานที่มักอยู่ข้างพวกเขาเสมอ ไม่ใช่พระเจ้าของคุณ"

รองเท้าสีดำมากมายอยู่ตรงหน้าผม ผมไม่สนหรอกว่าพวกเขาจะโกรธไหม ฟันของผมกระทบกัน เล็บผมจิกลงบนพรม เหงื่อไหลลงจากหน้าผาก

"ก็ได้ เราจะคืนให้ กับร่างกายของเขาเท่านั้น"

ร่างกายของเขา?

"ลาก่อนไรลีย์ นายเหยียบเข้ามาในถนนแห่งความตายสองครั้ง ครั้งหน้านายจะไม่มีโอกาสได้กลับไปอีก"

พวกเขาอุ้มผมออกมาจากเลาจน์ โยนผมลงไปในมหาสมุทรสีดำสนิท ความเจ็บปวดหายไปทันทีที่ผิวของผมสัมผัสน้ำที่เย็นเยียบ สิ่งสุดท้ายที่ผมเห็นคือกลุ่มดาวระยิบระยับ เรือลำใหญ่เต็มไปด้วยวิญญาณค่อยๆ หายไปจากสายตา ผมจมลึกลงลึกลงจนกระทั่งมองไม่เห็นอะไร มีเพียงความมืด ราวกับทุกอย่างเป็นแค่ฝัน

น้ำเริ่มอุ่น มันหยดลงบนมือผม ผมเปิดเปลือกตาขึ้นอย่างช้าๆ มนุษย์แมวแสนน่ารักของผมอยู่ตรงนี้ กำลังจับมือผมและร้องไห้ด้วยตาที่บวมเปล่ง

"ทำไมนายไม่ลองจูบและปลุกฉันล่ะ เด็กโง่"

---------------------------------------------------------------------------------

.

.

.

หัวข้อที่ยี่สิบห้าของ Fictober 2017

Ship เรือ - หัวข้อเอื้อให้ไปเจอยมทูตพอดี พาพี่แกขึ้นเรือไปเลย

ไรลีย์ผู้ด่าทุกคนตั้งแต่ซาตานไปจนถึงยมทูต หัวร้อนมากค่ะ ฮา แหยมกับใครก็ได้ แต่อย่าแหยมกับพี่

เหลืออีกหกตอนแล้วเหรอเนี่ย วันที่กับเลขตอนแทบวนมาชนกัน แง 

หวังว่าจบทันพร้อมคนอื่นลง novelber เนอะ อิอิ