ฉันไม่ค่อยคิดถึงคุณหรอก แค่คิดถึงคุณสองเวลาเอง...ไม่เยอะเลย แค่ก่อนนอนและตอนตื่นขึ้นมา เท่านั้นเอง เท่านี้จริงๆ


ไม่รู้ว่าคุณน่าสนใจ หรือเพราะเราสนใจคุณ คุณเลยยังคงฝังลึกอยู่ในความทรงจำของฉัน



บางทีที่ฉันเงียบไปในระหว่างเจอกันเพราะก็อยากพิจารณารายละเอียดบนหน้าของคุณนานๆ นะ เจอหน้าคุณ แค่เห็นหน้าคุณแปบเดียว แล้วอยากจะพรมจูบไปทุกส่วน ไล่ตั้งแต่หน้าผาก เปลือกตา ถึงปลายคางของคุณ


แต่มันไม่มีเหตุผลพอที่จะทำแบบนั้นเลย


เพราะทุกส่วนของใบหน้าของคุณล้วนแล้วแต่มีความหมาย แบบตาเป็นแบบนี้ แบบที่ยิ้มทีก็ดูยิ้มทั้งปากและตา ทรงจมูกที่แตกต่างจากฉัน ปากเล็กบางตรงนี้ ขี้แมลงวันตรงนั้น


ยังคงจำเสียงคุณตอนงัวเงียในเวลาหลังเที่ยงคืนได้ เสียงงึมงำในลำคอแบบที่ฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง คุณไล่ฉันไปนอน แต่เสียงคุณตอนนั้นหน่ะ คุณกำลังเอาหน้าแนบหมอนอยู่ใช่ไหม? ไม่ต้องไล่ใครหรอก คุณนั่นแหละต้องไปนอน


ไม่มีอะไรหรอก แค่ส่วนเสี้ยวความทรงจำที่มีคุณมีน่าหลงใหลไปหน่อย ฉันกำลังถอนคุณออกจากความหอมหวานเหล่านั้น แม้จะยาก แต่ก็จะลองนะ