คลั่ง

โคตรคลั่ง

ไม่ว่าจะวนดูกี่รอบ ก็เห็นแต่ความบ้าคลั่ง ทั้งท่าเต้นที่ใส่สุดเหวี่ยงแบบที่ไม่ค่อยได้เห็นในเพิร์ฟไอดอล สีหน้าท่าทาง แม้กระทั่งการยกยิ้มมุมปากเล็ก ๆ ก็ยังดูคลั่งไปด้วย ถ้าจะหาอะไรมาอธิบายเอ็มวีตัวนี้ ก็คงไม่มีคำไหนเหมาะไปมากกว่าคำนี้อีกแล้ว

Insane 

ด้วยความบ้าคลั่งของมัน เจ้าลูกหลงดูจะเป็นงานที่เข้าใจยากเสียกระไร มีแต่เต้นๆๆๆ ท่าอะไรก็พิลึก หน้าเมมเบอร์ก็ไม่ค่อยจะเห็น แถมโผล่มาทีก็ทำหน้าหลอนๆ ฉากตัดสลับไปสลับมา อะไรก็ไม่รู้ ดูจบก็น่าจะมีงงสักคนละทีสองที 

แต่กลับกัน ถ้าดูจบแล้วรู้สึกว่าสิ่งเหล่านี้มันช่างคุ้นเคยเหลือเกิน ชวนให้นึกถึงอะไรที่เคยพบพานเมื่อนานมาแล้ว

ยินดีที่ได้พบกันนะเพื่อนรัก

นายก็ไม่ยอมไปผุดไปเกิดเหมือนกันสินะ

ถ้าเราต่างเป็นวิญญาณที่หลงเหลือจากซากอารยะธรรมที่ล่มสลายไปแล้วอันมีชื่อว่า -เคยากิซากะ46- ที่ก็ไม่รู้ว่าปัจจุบันเป็นยังไงกันบ้าง บางคนอาจยังอยู่แต่ย้ายถิ่นฐาน บางคนอาจเลือกลาจาก บางคนอาจเลือกพเนจรท่องไปเรื่อย แต่ก็ยังคอยเฝ้าดูห่างๆจากที่แสนไกล เช่น บ้านหนิงกวงที่หลี่เยว่ (ติดเกมแล้วหนึ่ง) ดู ๆ ไปก็คงจะได้มีโมเม้นย้อนอดีตซึ้ง ๆ กันบ้างไม่มากก็น้อย

เต้นยับแบบนี้ คอนเซ็ปหลุดโลกแบบนี้ นึกถึงเคยากิเล้ย เอ็กเซนทริค ฟุเคียว แอมบิแอมใจ บลาๆๆ

 

(เต้นยับ = สะบัดหัวหลุดไหล่หลุด หอมกลิ่นแผ่นแปะแก้ปวด การนั่งลุ้นเวลาขึ้นไลฟ์ว่าจะมีใครเจ็บตัวมั้ย ใครจะโดนหามลงเวทีอีก)

แต่เอาจริงๆเลยนะ 

นึกถึงเคยากิได้อยู่สามวินี่แหละ

เพราะหลังจากนั้นก็ถูกซากุระกระชากลงมาจากหอคอยแบบหน้าไถจุ่มดิน

ซากุระซากะในซิงเกิ้ลนี้ นำโดยโฮโนะ (ทามุระ โฮโนะ) เป็นการเปลี่ยนเซ็นเตอร์ครั้งแรกของวงหลังจากออกเพลงมาสองซิงเกิ้ล 

การเปลี่ยนเซ็นเตอร์หมายถึงความเปลี่ยนแปลง 

เราเองก็เฝ้ารอว่าเขาจะเปลี่ยนอะไร เฝ้ารอว่าซากุระซากะที่มีโฮโนะเป็นเซ็นเตอร์จะเป็นแบบไหน 

ในช่วงแรกๆของเพลง คลอรีโอกราฟที่ฉุดกระชากลากถูเซ็นเตอร์ไปนู่นไปนี่ บอกเลยว่านึกถึงเคยากิเต็ม ๆ (ตัดกระโปรง แกะดำใดๆ) มันคือเพิร์ฟแบบที่เคยากิชอบทำชนิดที่เรียกได้ว่าเห็นจนชิน คือการให้เซ็นเตอร์เป็นตัวหลัก เป็นจุดศูนย์กลางซึ่งจะเป็นคนดำเนินทุกสิ่ง เรื่องราวอยู่ที่เค้า ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ที่เค้า

เพิร์ฟแบบนี้ เมสเสจต่าง ๆ ที่ต้องการสื่อจะโดดเด่นและชัดเจนมากเพราะมาจากเซ็นเตอร์แค่คนเดียว  

แต่ก็แลกกับการที่คนอื่นนอกเหนือจากเซ็นเตอร์กลายเป็นฉากขาว ไม่ถูกจดจำ 


แล้วอะไรที่ถูกจดจำล่ะ ก็เคยากิไง

เคยากิที่ไม่ได้หมายถึงวงเคยากิ แต่กลายเป็นเซ็นเตอร์ & เฟรนด์น่ะ


ในเพลงนี้โฮโนะเด่น เด่นสุดๆ เด่นโคตรๆ เด่นไม่บันยะบันยัง เด่นระเบิดระเบ้อ 

เด่นจนเกือบจะคิดว่าจะเป็นเหมือนเคยากิอยู่แล้วเชียว

จนกระทั่งดู ๆ ไปแล้วพบว่ายังเห็นเพิร์ฟโดยรวม ยังเห็นการเต้นที่ดูเป็นกลุ่มเป็นก้อน ทั้งที่มีโฮโนะอยู่ข้างหน้าสุดแถมยังมีบ้างท่าเต้นไม่เหมือนเพื่อนด้วยเพราะเป็นเซ็นเตอร์ 

ยังมองเห็นเมมเบอร์คนอื่นอยู่ด้วยกันกับโฮโนะ

เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน

รู้สึกเหมือนโดนตบดังปั้ง จนต้องวกกลับมาตั้งคำถามกับตัวเองอีกที

ว่ากับเคยากิ เราเคยเห็นคนอื่นนอกจากน้องเทะบ้างมั้ยนะ

คำตอบก็คือ ไม่เคยเห็นน่ะสิ 

เราเคยบูชาความสุดยอดของเคยากิมาก ๆ  ทั้งเพลงหัวขบถอย่างฟุเคียว ความหลุดโลกของเอ็กเซ็นทริค บีทเท่ ๆ แบบแอมบิ ทุกวันนี้ก็ยังร่ำร้องทวงเจเร้ก (Japan record award) ให้แกะดำตลอดเวลาที่หายใจ ถึงขนาดตั้งมาตรฐานในใจว่าถ้ามีวงไหนที่จะเรียกว่าสุดยอดได้ละก็ ต้องเจ๋งให้ได้แบบเคยากิ  

อือ

เคยากิที่มีน้องเทะเป็นศูนย์กลางนั่นแหละ

แล้ววันนี้ เราโดนตบพร้อมกระชากลงมาจากหอคอยเคยากิด้วยกระสุนลูกหนึ่ง

กระสุนที่บอกว่าเราก็คือซากุระซากะ

และเราก็เจ๋งเหมือนกัน 

เซ็นเตอร์

ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่มีคำว่าเซ็นเตอร์ แต่รู้ตัวอีกทีมันก็กลายเป็นตำแหน่งที่สำคัญ และทุกคนก็ให้ความสำคัญ โดยเฉพาะกับวงที่มีลักษณะเป็นกรุ๊ป 

ก็แหงแหละ 

เซ็นเตอร์มาพร้อมกับความโดดเด่น ยืนอยู่นำหน้าทุกคน พูดว่านี่คือจุดสูงสุดเลยก็ย่อมได้ มีความ one & only เพราะไม่ว่าในหนึ่งวงจะมีกี่คนก็ตาม เซ็นเตอร์จะมีเพียงแค่คนเดียวเท่านั้น (สองก็ได้อะ ดับเบิ้ลเซ็น) 

ยิ่งใหญ่ใช่มั้ยล่ะ คำว่าเซ็นเตอร์น่ะ

นิยามของคำว่าเซ็นเตอร์ก็ไม่ตายตัว ถ้าแปลตามพจนานุกรมก็แปลว่าศูนย์กลาง ถ้าลองไปเสิร์ชพันทิปพวกกระทู้เคป็อป เค้าก็จะบอกว่าเซ็นเตอร์มีไว้เป็นจุดรวมสายตา เพื่อภาพรวมของวง หรือถ้าวกมาแถวๆนี้ บางคนก็จะบอกว่าเซ็นเตอร์คือคนที่เหมาะกับเพลงที่สุด แต่ในจักรวาลเดียวกัน ก็มีคนที่บอกว่าเซ็นเตอร์ก็เป็นคนที่เด่นที่สุดหรือดังที่สุด หรือเป็นคนที่เค้าว่ากันว่ากระแสกำลังมา ณ เวลานั้นๆ 

แต่ไม่ว่าจะด้วยนิยามแบบไหน เซ็นเตอร์ก็ต้องมากับวงเสมอ เหมือนเจนที่ต้องมากับนุ่นกับโบว์(เอ้า ฮา)

ถ้าให้พูดในมุมเราที่เป็นติ่งมาครึ่งชีวิต ตามไปทั่วทั้งเคป็อป เจป็อป ซีป็อป สิ่งที่สำคัญที่สุดไม่ใช่เซ็นเตอร์หรอก

วงต่างหากทีี่เลือกและใช้เซ็นเตอร์ยังไง

ถ้าเป็นวงที่ไม่ให้ความสำคัญกับเซ็นเตอร์เลย ไม่ได้สนใจว่าเซ็นเตอร์กับเพลงจะไปด้วยกันมั้ย ไม่ได้สนใจว่าเซ็นเตอร์ที่เลือกมาจะนำเสนอเพลงออกไปยังไง เราก็จะพบว่าบางทีเซ็นเตอร์กับเพลงก็ไม่ได้เข้ากันขนาดนั้น บางครั้งก็รู้สึกว่าต่อให้ไม่เป็นคนนี้ ก็ยังเป็นคนอื่นได้ ไม่จำเป็นต้องเป็นคนนี้ก็ได้

ถ้าเป็นวงที่ให้ความสำคัญกับเซ็นเตอร์ เวลาเลือกเซ็นเตอร์ทีก็จะจุกจิก อาจจะตั้งคอนเซ็ปมาก่อน แล้วหาว่าใครนำเสนอได้ดีที่สุดก็ได้เป็นเซ็นเตอร์ หรือไม่งั้น หยิบคนที่มีโพเทนเชียลมา แล้วก็เขียนคอนเซ็ปจากตัวคนๆนั้น แน่นอนว่ามันจะเห็นคอนเซ็ปได้ชัดที่สุดเพราะคนที่ถูกหยิบมาเขียนก็เป็นเซ็นเตอร์เอง แต่ในขณะเดียวกัน วงก็จะถูกฉาบไปด้วยภาพของคนๆนั้นแทน

กับวงไอดอลที่มีระบบแกรด เปลี่ยนคนเข้าออกตลอดเวลา แต่กลับผูกวงไว้ที่ใครคนใดคนหนึ่งด้วยคำว่าเซ็นเตอร์

นั่นแหละ

นั่นคือส่วนหนึ่งที่ทำให้ทุกวันนี้ไม่มีเพลงใหม่จากเคยากิให้ฟังอีกแล้ว

อันนึงก็หย่อนไป อันนึงก็สุดโต่งไป มีข้อเสียทั้งคู่ แต่ยอมรับว่าแบบที่สุดโต่งมันบางทีมันสร้างอิมแพ็คได้มากกว่า ตัวงานมันมาสเตอร์พีซซะจนเราฝังใจว่างานเจ๋งๆก็คงต้องทำแบบนี้ ต่อให้มันจะแลกมาด้วยอะไรมากมาย ไม่ว่าจะสภาพร่างกาย จิตใจของเมมเบอร์ แต่ถ้าอยากได้งานที่สุดยอด มันก็คงไม่มีทางอื่น

แต่พอเห็นโฮโนะที่เป็นเซ็นเตอร์ซึ่งยืนอยู่หน้าทุกคนแต่ไม่กลบใคร และตัวโฮโนะเองก็มีพาร์ทที่เด่นเพราะมีเมมเบอร์คอยสนับสนุน

เห็นเมมเบอร์ที่อยู่ข้างหลังโฮโนะเต้นในส่วนของตัวเอง คนที่เต้นบนพื้นก็มี คนที่เต้นบนโต๊ะก็มี แต่ก็ยังไปในทางเดียวกันเพราะมีโฮโนะเป็นจุดคุมภาพรวม

นี่เป็นครั้งแรกที่เราไม่รู้สึกว่ามันคือเซ็นเตอร์ & เฟรนด์

แต่นี่คือซากุระซากะที่นำโดยทามุระ โฮโนะ

เรื่องราวไม่ได้เล่าอยู่แค่ที่โฮโนะ

แต่ทุกคนเล่าไปด้วยกัน

เขามาด้วยกัน เล่าเรื่องกระสุนลูกนี้ด้วยกัน

เจ๋งว่ะ

ซากุระซากะในซิงนี้บอกเราว่า เซ็นเตอร์ไม่ใช่คนที่เด่นอยู่คนเดียว แต่เป็นคนที่พาให้ทุกคนเด่นไปด้วยกัน 

เซ็นเตอร์ไม่ได้แบกรับทุกอย่างไว้เพียงตัวคนเดียว เขายังมีวงอยู่ด้วย ยังมีเพื่อนข้างหลังที่จะแบกรับทุกอย่างไปด้วยกัน

คนอื่นชอบพูดว่าหน้าที่เซ็นเตอร์ไม่ใช่ว่าใครจะทำแทนได้

แต่อย่าลืมว่าหน้าที่ของคนข้างหลังเซ็นเตอร์ เซ็นเตอร์ก็มาทำให้ไม่ได้เหมือนกัน

ถ้าไม่มีคนข้างหลังคอยสนับสนุน เซ็นเตอร์ก็ไม่อาจโดดเด่น ไม่มีวงก็ไม่มีเซ็นเตอร์

และถ้าไม่มีเซ็นเตอร์เป็นจุดรวม คนอื่นนอกจากเซ็นเตอร์ก็คงจะสะเปะสะปะไร้ทิศทาง

ความเจ๋งนี้ที่เกิดจากการใช้เซ็นเตอร์แบบนี้แหละ เป็นสิ่งที่ไม่มีในเคยากิซากะ ไม่มีในวงไหนๆ

มีแค่ซากุระซากะเท่านั้น

เพราะเป็นซากุระซากะ ถึงมีความเจ๋งแบบนี้เกิดขึ้นมาได้

(อะไรนะ ยังมีซากุระ8อย่างนั้นเหรอ!!)

เราเผลอมองหาเคยากิในซากุระอยู่เสมอ

เราที่คาดหวังอยากจะเห็นงานเคยากิอีกครั้ง ตามประสาสัมภเวสีที่ไม่ยอมไปผุดไปเกิด 

เวลาออกซิงใหม่ทีไรก็อดไม่ได้ที่จะไปลงกับซากุระ อดไม่ได้ที่จะหาความเป็นเคยากิที่อาจจะซุกซ่อนอยู่ในนั้น

แต่แล้วเราก็โดนตบ โดนกระชากลงมาจากหอคอยที่มองแต่เคยากิ

ให้มายืนอยู่บนความเป็นจริง ว่าเค้าคือซากุระซากะ 

วงจากซากะมิจิซีรีส์ที่ชื่อซากุระซากะ ไม่ใช่วงจากเคยากิ

จริงอยู่ที่เค้าเคยเป็นเคยากิซากะ

แต่ ณ ตอนนี้ เวลานี้ เค้าไม่ใช่เคยากิซากะอีกต่อไปแล้ว

เชื่อมั้ยว่ามันเป็นการโดนตบที่มีความสุขมาก

การได้รู้สึกว่านอกจากเคยากิ ก็ยังมีวงที่เจ๋งอยู่ขนาดนี้อีกวงหนึ่งน่ะ

เติบโตเป็นวงที่ดีแล้วนะ สลัดพ้นแล้วไม่ว่าจะเงาใครหรืออะไรก็แล้วแต่

พวกแกคือซากุระซากะที่เป็นซากุระซากะจริงๆ มีทางของตัวเองแล้วจริงๆ

เราก็คงจะยังเป็นเป็นวิญญาณไม่ยอมไปผุดไปเกิดเหมือนเดิม 
แต่หลังจากนี้ก็คงจะไปแวะแถวนั้นบ่อยขึ้น

แล้วเจอกันนะ

--------------

จะไปเกิดได้ไง เพลงยูนิตดีขนาดนี้

ถ้าซากุระวันไหนเปลี่ยนใจทำยูนิต ขอพีคๆแบบกาเมงก๊าาา วาเรตะม๊าม๋าาาา

-RAY-