ขณะที่ฉันกำลังเขียนจดหมายฉบับนี้ มีไรเนอร์กำลังยืนเฝ้าฉันอยู่ข้าง ๆ เจ้านี่น่ะไม่ได้เรื่องเลยจริง ๆ ชาตินี้หมอนั่นคงไม่มีภรรยาแน่ ๆ มีที่ไหนล่ะมายืนมองคนที่กำลังเขียนจดหมายรักแบบนี้ แต่เอาเถอะ ฉันจะทำเป็นไม่สนใจก็แล้วกัน เรื่องแรกที่อยากบอกก็คือ ขอโทษที่ตอนนั้นฉันเลือกที่จะช่วยไรเนอร์กับเบอร์โทลต์มากกว่าการตามติดเธอไป ขอโทษที่ไม่ได้เลือกเธอ บอกตามตรงตอนที่ฉันติดสินใจหันกลับไปช่วยเจ้าพวกนั้นจากไททันฉันคิดว่าจะไม่มีชีวิตรอดมาเขียนจดหมายฉบับนี้แล้ว ฉันแค่อยากบอกว่าตอนนี้ฉันสบายดี ต่อให้ร่างกายบาดเจ็บหรือชิ้นส่วนขาดหายไปยังไงซะความสามารถของพลังไททันก็ช่วยรักษาบาดแผลหรืองอกมันขึ้นมาให้ใหม่อยู่ดี น่าทึ่งใช่ไหมล่ะ เพราะฉะนั้นเลิกเป็นห่วงฉันได้แล้ว ฉันรู้น่าว่าตอนนี้เธอคงกำลังกังวลอยู่ที่ไหนสักที่ไหนกำแพงว่าฉันอยู่ไหน ปลอดภัยดีหรือเปล่าอะไรทำนองนั้นแน่ ๆ (หวังว่าฉันคงคิดถูกนะ ไม่สิ มันต้องถูกแน่นอน ฉันมั่นใจ) แต่อีกใจนึงก็รู้สึกดีจังที่เธอคอยเป็นห่วง เพราะอย่างน้อย ๆ ก็ยังมีใครสักคนที่กำลังคิดถึงฉันล่ะนะ 

เรื่องที่สองคือ ฉันอยากขอบคุณเธอที่คอยอยู่เคียงข้างฉันตลอดตั้งแต่วันแรกที่เรารู้จักกันจนถึงตอนนี้ที่เราแยกจากกัน ฉันรู้ว่าบางครั้งฉันจะปากเสียไปบ้าง ชอบพูดอะไรแรง ๆ ให้กระทบจิตใจ หรือการบอกให้คนอื่นทำตามสิ่งที่ฉันบอก นิสัยแย่ ๆ ของฉันที่เผยออกมาให้คนอื่นเห็นดันมีเธอเป็นคนคอยเตือนฉันเสมอเลย และเธอก็ไม่เคยรังเกียจที่ฉันเป็นแบบนี้สักนิดแถมยังให้คำปรึกษาดี ๆ แก่ฉันตลอด ในทางกลับกันฉันแทบไม่ได้ให้อะไรเธอเลยสักนิดเดียว อ้อ นอกจากแอบช่วยเธอโกงการวิ่งรอบสนามตอนเก็บคะแนนสมัยเป็นทหารฝึกหัด แต่สุดท้ายเธอก็ปฏิเสธการโกงนั่นอยู่ดี 

ให้ตายเถอะ ยิ่งเขียนยิ่งคิดถึง ทั้งเธอทั้งอดีต อยากเจอหน้าเป็นบ้าแต่ก็ทำไม่ได้ ฉันไม่อยากบอกเหตุผลเลยว่าทำไม แต่นี่คงเป็นจดหมายฉบับแรกและฉบับสุดท้ายในชีวิต ฉันจะบอกมันไม่ว่ายังไงก็ตาม ฉันจำเป็นต้องคืนสิ่งที่ขโมยมาจากไรเนอร์และเบอร์โทรลต์ คงบอกให้เธอรับรู้ได้เพียงเท่านี้ฮิสทอเรียที่รักของฉัน

เรื่องสุดท้ายที่อยากบอกมากที่สุดคือ สิ่งสุดท้ายที่ฉันอยากทำมากที่สุดในชีวิตคือ ฉันหมายถึง ฉันยังไม่ได้แต่งงานกับเธอเลย ชีวิตที่ไม่มีฮิสทอเรียนี่มันเหงากว่าที่คิดไว้มากเสียอีก ขอบคุณที่เกิดมา ขอบคุณที่เป็นเสี้ยวความทรงจำที่ล้ำค่ามากที่สุดของฉัน ขอบคุณสำหรับทุกอย่างในชีวิต ขอบคุณที่เลือกใช้ชื่อที่แท้จริงของตัวเองในการใช้ชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ ฉันชอบชื่อฮิสทอเรียมากกว่าคริสต้าอีก ชอบมากกว่าเป็นไหน ๆ มากกว่าชื่อใดทั้งโลก

สุดท้ายแล้ว ฉันรู้ดีว่าฉันไม่ควรบังคับให้เธอใช้ชีวิตแบบไหนแต่ฉันอยากให้เธอใช้ชีวิตเพื่อตัวเองบ้าง เหมือนที่เธอเคยพูดไว้ว่า “จากนี้ไปเรามาใช้ชีวิตเพื่อตัวเองกันเถอะ” จงใช้ชีวิตอย่างภาคภูมิและไม่นึกเสียใจกับมัน แล้วก็อย่าลืมคิดถึงฉันเหมือนอย่างที่ฉันคิดถึงเธอเสมอด้วย

เมื่ออยู่กับเธอฉันไม่รู้สึกหวาดกลัวเลยสักนิด

จาก ยูมีร์ที่รักของฮิสทอเรีย