แต่ถ้าหากคุณได้ใช้เวลาอยู่กับมันไปสักระยะหนึ่ง คุณจะเริ่มอุทานว่า “เมื่อไหร่มึงจะไปโมร็อกโก” “ไหนโมร็อกโกวะ” หรือไม่ก็ “กูอ่าน***อะไรอยู่วะเนี้ย” เพราะอะไรนั้น ลองไปหาซื้อแล้วหาคำตอบเอาเอง...

      อีกทั้งเนื้อหาที่อัดแน่นไปด้วย 40 บท สำหรับนักเขียนหน้าใหม่  คงไม่ใช่แค่นักเขียนหน้าใหม่ธรรมดา ต้องเรียกว่าเป็นนักเขียนหน้าใหม่ที่เอาแต่ใจสัดๆ อยากเขียนอะไรก็เขียน หลุดเนื้อหา (จริงๆ ไม่อยากเรียกมันว่าเนื้อหาเลยด้วยซ้ำ)บ้างแต่ไม่เกินไป แล้วดึงกลับมาได้อยู่ อีกทั้งยังบางบทสั้น บางบทยาว เขียนแบบไร้ซึ่งความพอดี เขียนแบบแล้วไง ใครแคร์ เรื่องของกู แต่มึงซื้อไปแล้ว ว๊ายยยย — พี่เขาต้องคิดอย่างนี้แน่ๆ