เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Review BooksBass
(Review) Go Go Morocco โมร็อกโกนั้นโก้จริงๆ
  • Go Go Morocco 
    โมร็อกโกนั้นโก้จริงๆ

            หนังสือท่องเที่ยวเล่มนี้ต่างจากหนังสือท่องเที่ยวทั่วไป อาจเพราะเป็นการท่องเที่ยวที่มีการทำงานในด้านสารคดีเข้ามาเกี่ยวข้อง เลยได้มุมมองแปลกใหม่มากจนคิดว่าแทบจะไม่เหมือนใคร และไม่มีใครเหมือน หรือมีเหมือนแต่กูไม่รู้ ถึงมีก็น้อยอะ หรือไม่ก็มีเยอะแต่กูไม่รู้อีกอะแหละ

            หากเพียงคุณเริ่มเปิดใจและเปิดหนังสือ ค่อยๆ บรรจงอ่านมันไปทุกตัวอักษรเรื่อยๆ คุณจะคลายเครียดและเบาสมองไปกับมุกตลกสะเปะสะปะ เลอะเทอะ เยอะแยะของเขาที่ปูเอง ชงเอง ตบเอง ห้ามเองมาเต็มไปหมด เสมือนว่านักเขียนลืมหรือเปล่าว่ามึงเขียนหนังสือท่องเที่ยว ไม่ใช่คู่มือตลกคาเฟ่
             แต่ถ้าหากคุณได้ใช้เวลาอยู่กับมันไปสักระยะหนึ่ง คุณจะเริ่มอุทานว่า “เมื่อไหร่มึงจะไปโมร็อกโก” “ไหนโมร็อกโกวะ” หรือไม่ก็ “กูอ่าน***อะไรอยู่วะเนี้ย” เพราะอะไรนั้น ลองไปหาซื้อแล้วหาคำตอบเอาเอง...

             สุดท้ายนี้ ถ้าหากคุณมองหาหนังสือสักเล่มให้คุ้มค่ากับเงินที่ต้องจ่าย ผมก็คงขอแนะนำเล่มนี้เป็นอีกหนึ่งเล่ม 
               เนื่องด้วยตัวทุกแผ่นกระดาษที่ถูกอัดแน่นไปด้วยตัวอักษรจนแทบจะไม่มีที่ว่าง เสมือนกลัวว่าถ้าที่ว่างเยอะไปสำนักพิมพ์จะเขี่ยลงถังขยะแล้วจุดไม้ขีดไฟโยนตามลงไปให้มอดไหม้
          อีกทั้งเนื้อหาที่อัดแน่นไปด้วย 40 บท สำหรับนักเขียนหน้าใหม่  คงไม่ใช่แค่นักเขียนหน้าใหม่ธรรมดา ต้องเรียกว่าเป็นนักเขียนหน้าใหม่ที่เอาแต่ใจสัดๆ อยากเขียนอะไรก็เขียน หลุดเนื้อหา (จริงๆ ไม่อยากเรียกมันว่าเนื้อหาเลยด้วยซ้ำ)บ้างแต่ไม่เกินไป แล้วดึงกลับมาได้อยู่ อีกทั้งยังบางบทสั้น บางบทยาว เขียนแบบไร้ซึ่งความพอดี เขียนแบบแล้วไง ใครแคร์ เรื่องของกู แต่มึงซื้อไปแล้ว ว๊ายยยย — พี่เขาต้องคิดอย่างนี้แน่ๆ

            เพียงคุณอ่านมันจนจบ  ผมคาดการณ์ว่าคุณอาจจะได้ความรู้สึกหลังการอ่านไปในไม่ทิศทางใดก็ทิศทางหนึ่ง คือ
               สนุกสนาน เพลิดเพลิน ตลกขบขัน แฝงสาระความรู้อันน้อยนิด คลายเครียดดีมากเลยครับ
            หรือไม่ก็อาจจะโมโหในตัวอักษรและเนื้อหาที่ว่าให้กูมาอ่านอะไร พาลมาโมโหนักเขียน จนกระทั่งพาลมาถึงกู ว่าแนะนำเหี้ยไรให้ และเลิกคบกูไปเลยก็ได้...


    ปล. เล่มนี้เป็นเล่มแรกของพี่พี่บีเบนซ์ยังสนุกขนาดนี้ ฉะนั้นผมจึงเชื่อว่าถ้าผมได้อ่านเล่มถัดไป ต้องสนุกมากแน่ๆ 

    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .

    (เนื้อหาด้านล่างนี้มีสปอยล์)

            ฉากนั่งเครื่องบินเก้าประเทศ ตอนอ่านก็นั่งนึกในใจ “หึหึ เวลาไปไหนด้วยกัน มึงหลับเป็นตายก่อนใครเลยพี่ จะทำได้หรอวะ” สุดท้ายแม่งไม่ต่างจากที่คิด

            ส่วนตอนเรื่องอูฐ อยากบอกว่า ‘เห้ยยยย! เก๋นะ แต่เพ้อเจ้อฉิบหายเลยโว้ยยยย’ — จริงๆ ก็เพ้อเจ้อหลายเรื่องแหละ
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in