Whoever comes, I’ll kill them. I’ll kill them all. 

สวัสดีทุกท่านค่ะ วันนี้กลับมาอีกแล้ว พร้อมกับรีวิวหนังสนุก ๆ คราวนี้ถึงคิวของ John Wick: Chapter 2 ที่เราถือว่าเป็น A MUST ของปี 2017 เลย ด้วยพล็อตเรื่องที่เรียบง่าย แต่โดดเด่นด้วยคาแร็กเตอร์จอห์น วิค ผู้ซึ่งเราประจักษ์แจ้งตั้งแต่ภาคแรกแล้วว่า เขาเป็นคนที่ 'ถึงลูกถึงพ่อ' จริง ๆ 

ในภาคนี้ การมาเยือนของผู้มีพระคุณในค่ำคืนอันสงบสุขพร้อมคำขอหนึ่งที่ทำให้จอห์นแน่ใจแล้วว่าการกลับมาในวังวนที่เขายอมแลกด้วยชีวิตเพื่อให้ได้เป็นอิสระนั้น มันไม่มีทางออกอีกต่อไป ราวกับลมหอบหนึ่งที่ดับแสงเทียนอันเป็นแสงสว่างสุดท้าย ก่อนจะเหลือเพียงแค่เขาท่ามกลางความมืดมิด

• ได้เห็นอะไรเก่า ๆ จากภาคแรก ไม่ว่าจะเป็นรถที่ออเรลิโอให้จอนห์นไปบู๊ (ที่อยู่ในฉากเปิดเรื่องโดยที่เราไม่ต้องเดาให้เสียเวลาเลยว่าคนขับคือใคร) หรือกระทั่งตัวออเรลิโอเอง, มุก john wick killed 3 men in a bar with a fucking pencil, โรงแรมเดอะคอนติเนลทัลในอเมริกา และชารอนผู้เป็นพนักงานต้อนรับที่สุภาพเสมอ 

• เปิดเรื่องด้วยการตามล่ารถมัสแตง (ที่ยังไม่ได้คืน) มันสอดคล้องกับภาคที่แล้วดี แถมยังย้ำให้เราเชื่อไปอีกว่าจอห์น วิค เป็นคนที่ทำอะไรแล้วต้องทำให้สำเร็จ

• หลักฐานที่พิสูจน์ว่า john wick killed 3 men in a bar with a fucking pencil  ไม่ได้ได้มาเพราะโชคช่วย

• หมาของจอห์น

• ฉากต่อสู้ที่ดุดันและ 'กระแทกกระทั้น' กว่าเดิม

• รายละเอียดของเดอะคอนติเนลทัล ในส่วนของกฎต่าง ๆ ที่สมาชิกพึงปฏิบัติ ซึ่งเราคิดว่าเป็นจุดวิกฤตของเรื่อง

• โลเคชั่นสวย

• แท้จริงแล้วคีอานู รีฟส์อาจเป็นแวมไพร์ (ทุกวันนี้ยังไม่เชื่อว่าเขาอายุเท่าพ่อเรา)  เขาเซ็กซี่ได้โดยไม่ต้องถอดเสื้อโชว์ซิกส์แพ็กอะ พูดแค่นี้ 

โดยรวมแล้วเราชอบมาก ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ยังหาจุดที่ไม่ชอบไม่ได้เลย สนุกจนเรากินป๊อบคอร์นหมดถัง ทั้ง ๆ ที่ตอนซื้อคิดว่าจะกินไม่หมด  สนุกจนให้จบแค่ 2 ภาคก็ไม่โกรธ เพราะมันลงตัวมาก แต่ก็ยังอยากดู chapter 3 (ย้อนแย้งทำไม) ใครที่เป็นคอหนังบู๊ไม่ควรพลาดเรื่องนี้ด้วยประการทั้งปวง สนุกไม่แพ้ jason bourne เลยล่ะ! ไว้เจอกันเรื่องหน้าจ้ะ ^_^