เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
[ติ่ง101] : วิธีติ่งให้ดีต่อใจเสมอchaopim
[ติ่ง101] Intro : ไอดอล การพนัน และน้ำตา

  • คุณๆ
    สำหรับคุณ..ไอดอลคืออะไรหรอ?


    อะโหยว แก้มเองสังคม~

    ไม่มีอะไร เมื่อกี้ไปเข้าเฟสบุค (จากที่ไม่ได้เข้าจริงจังมานานมากกอไก่ล้านตัว) แล้วไปเจอสเตตัสของพี่กัส aka ช่า ณ บันทึกของตุ๊ด พี่แกพูดถึงเรื่องการมีแฟน ว่าแฟนที่ดีสำหรับพี่แก คือแฟนที่คบแล้วมีกำลังใจ ถ้าคบกับใครแล้วเกิดความคิดที่ว่าอยู่คนเดียวดีกว่า หรือเหี่ยวเฉาไปวันๆ เราจะมีแฟนไปทำกระป๋องอะไร

    เห็นด้วยกับออนนี่กัสมากๆ ความคิดเราตรงกัน ในอนาคตอันใกล้ (สาาธุ55) หากได้รับโอกาสนั้น จะจำสิ่งนี้ไว้ใช้กับคนที่จะมีสถานะเป็น “แฟน” ของเราแน่นอน แต่ในฐานะติ่งที่นกมาโดยตลอด ผู้ชายคนแรกๆ ที่นึกถึงพอพูดถึงเรื่องแบบนี้ก็คงหนีไม่พ้นโอปป้าส์ที่รักทั้งหลายของเราแน่นอน ไม่ต้องคิดนาน มันแวบเข้ามาในหัวเลยว่า “เอ้อ.. หลักการนี้ก็ใช้กับการติ่งได้นี่หว่า..”

    คิดดูนะ ผู้ชายคนหนึ่ง (หรือหลายคนก็ตามแต่ แต่จากที่สังเกตมันจะมี ultimate bias อยู่คนนึงน่ะแหละ เสมอ) อยู่กันคนละประเทศ พูดกันคนละภาษา โตมาในคนละวัฒนธรรม เอาง่ายๆ แม่งใครก็ไม่รู้ มาทำให้เราหลงหัวปักหัวปำ ใจลอยไปหาเขาพร้อมๆ กับเงินในกระเป๋าที่หายไปเหมือนกัน ทำทุกอย่าง ซัพพอร์ต ตะบี้ตะบันโหวต ปั่นวิว ซื้ออัลบั้ม ของออฟฟิเชียล ระดมเงินทำโปรเจค ส่งของขวัญไปให้ อาหารไปให้ โห คนไม่ติ่งมาอ่านนี่คงงงอ่ะจริง บางทีเลี้ยงผู้ชายดีกว่าเลี้ยงตัวเองอีก เอาเข้าไป555

    แต่คนที่ติ่งคงรู้ดี ที่ทำไปเพราะมันมีความสุข

    แน่นอนว่าเราจะไม่โยงไปเรื่องเงินพ่อแม่หรืออะไรก็ตาม /มองบนแรงมาก555 เรามั่นใจว่ามันคือทางเลือกที่แต่ละคนเลือกต่างกันไป ไม่มีปัญหาก็ดีไป มีปัญหาก็ไม่ใช่เรื่องของเราที่จะต้องมานั่งวิพากษ์ปัญหาให้ใคร จัดการเอง บัยส์

    ลืมย่อหน้าเมื่อกี้ไปซะ ไม่เกี่ยว55 เข้าเรื่องดีกว่า..
    ที่ติ่งเพราะมันมีความสุข ใช่มั้ย

    แล้วทำไม บางทีมันยังไม่มีความสุข(วะ)?

    สำหรับเราที่เป็นติ่งเองมาเกือบ 8 ปี..นี่กล้าพูดนะ ว่าเรากำลังพาตัวเองมาอยู่ในที่ๆ เสี่ยงมากจริงๆ เสี่ยงต่อความรู้สึกนั่นแหละเอาตรงๆ เหมือนเราเอาความรักมาพนัน ถ้าผลมันอาจจะออกมาถูกใจก็ฟินไป ถ้าออกมาไม่ถูกใจ ไม่ตรงกับผลที่ใจวางไว้ ก็ผิดหวัง แล้วก็รับประทานน้ำตากันไป เห็นเป็นวัฏจักรมานานนมนัก เห็นที่ตัวเองนี่แหละ ตั้งแต่สมัยเด็กประถมห้าโง่ๆ ที่ติ่งดงบังเป็นบ้า ตัดรูปออกมาจากหนังสือพิมพ์แปะไดอารี่ ดูคลิปความคมชัดต่ำๆ ในยูทูปซ้ำวันละสามสี่รอบทุกวัน นั่งอ่านเนื้อเพลง เขียนตามจนอ่านภาษาเกาหลีออก เปิดเพลงเขาทุกครั้งบนรถแล้วก็หอนตามจนแม่ด่า แอบแม่นอนดึกถึงตีหนึ่งตีสองเพื่ออ่านฟิคที่เด็กอายุ 11 ไม่ควรอ่าน
    .
    .
    .
    แล้วเขาก็แยกวงกัน

    ใจเราแตกเป็นเสี่ยงๆ เลย ร้องไห้หนักมาก ยิ่งรู้ว่าเรื่องแบบนี้ไม่มีใครผิดยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม พอเริ่มทำใจได้ก็เลิกติ่งเกาหลีไปเลย เพราะไม่อยากเจอแบบนี้แล้วเจ็บอีก ใช้เวลาอีกสามปีกว่าเราถึงมาเจอกับวงที่ทำให้เราชอบมากๆ อีกครั้ง และกลับเข้ามาอยู่ในวงจรใหม่อย่างสมบูรณ์

    อีกครั้งกับการติ่งที่คราวนี้เราสามารถใกล้ชิดกับศิลปินได้มากกว่าเดิม รับรู้ข่าวสารได้เร็วกว่าเดิม วิดีโอชัดกว่าเดิมร้อยเท่า โอปป้าสามารถบอกกู๊ดไนท์เราได้ทุกวันผ่านแอพพลิเคชั่นต่างๆ มากมาย

    ต่างออกไปตรงที่..ครั้งนี้เราได้กลับมาถามตัวเองว่า “คราวนี้เราจะเอาความรักของเราไปพนันไว้กับอะไร”

    คำถามนี้จะทำให้อะไรๆ เปลี่ยนแปลงไปจากเดิมบ้างมั้ยนะ?

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in