คนที่ผมต้องชะงักก่อนเดินไปรับออเดอร์ทุกที

.... ก็ใครจะเชื่อว่าพี่เขาเป็นคนจริงๆละ

งามออกขนาดนั้น

เนี้ยบออกขนาดนี้

พี่เค้าเหมือนนางฟ้า....

เหมือนเทพบุตรกรีกที่หลงมาจากหน้าหนังสือปกแข็ง

เหมือนบุคคลในประวัติศาสตร์บนภาพวาดสีน้ำมันจากพิพิธภัณฑ์

เหมือนพระเอกละครย้อนยุคในซีรี่ย์​บนทีวี

“พี่แน่ใจนะ ว่าผมไม่เคยเห็นพี่ที่ไหนมาก่อน”

ผมส่งยิ้มให้หนุ่มที่โต๊ะ ขณะยื่นใบเมนูให้

พี่ชายในชุดสูทลายทางเสยผมหยิกเขินๆ ก่อนจะรับใบเมนูจากมือผม

เจ้าตัวสะดุ้งนิดนึง เพราะผมแอบจับมือนุ่มระหว่างใบเมนูเปลี่ยนมือ--

—ได้นิดหน่อยผมก็ชื่นใจแล้ว

(อย่าว่าผมเลย

ใครจะอดใจไหวกัน)

“เรา—เอ่อ...”

“แบร์รี่ครับ”  ผมรีบยืดอก ชี้ที่ป้ายชื่อตรงอกซ้าย

“เรียกผมแบร์ก็ได้นะฮะ” 

ผมขยิบตาให้หนุ่มนักธุรกิจ 

“พี่—“

พี่ชายยิ้มตอบ ไล่นิ้วตามใบเมนู “เรามีอะไรแนะนำบ้างละ”

(อ่า ไม่ได้ชื่อวันนี้ก็ต้องสักวันนั่นแหละ--

—ผมไม่ใช่พวกยอมแพ้ง่ายๆอยู่แล้ว

….ยิ่งจะอยากรู้จักนางฟ้าสักคนละก็--)

พี่ชายสั่งสเต็กอกไก่ทุกครั้ง

ทานคู่กับอเมริกาโน่เย็น

เพียงเพราะผมแนะนำคู่นี้ตั้งแต่ครั้งแรกที่รับออเดอร์

“หน้าเครียดเชียว” ผมทักหนุ่มชุดสูทดำสนิท ที่เพิ่งหุบร่ม ขณะเดินเข้ามาในร้าน 

“งานหนักหรอฮะ”

พี่ชายยิ้มที่มุมปาก พยักหน้าน้อยๆ

“แบบเดิมนะ”

เสียงลุงมาร์คดังมาจากในครัว

“สุดหล่อของเจ้าแบร์มาอีกแล้วละสิ”

ชิท.

ผมหลับตา สบถรัวๆใต้ลมหายใจ

ยกใบเมนูขึ้นปิดหน้าก่อนจะพูด

“พี่— เอ้อ-- พี่ไปนั่งก่อนเถอะฮะ”

ร้อน แก้มร้อนไปหมด ดีที่ไปตัดผมมาใหม่วันก่อน

(ตอนนี้หน้าจะเป็นไงแล้วบ้างนะไอ้แบร์)

ใบเมนูกลับถูกดึงลง

พร้อมๆกับสายตาอ่อนโยนที่ทำผมใจละลายแต่วันแรก

กำลังจ้องผมตรงๆต่อหน้า

“พี่ชื่ออนายริน.”

(tbc.)

//

side story ของเรื่องสายลับ DNK ของ @hatoribaka บนทวิตค่ะ

(แบร์เป็น server ที่ร้านอาหาร/คาเฟ่ Moonstone ... ส่วนพี่นายเป็นสายลับ)

Happy birthday นะฟ้า <3

หวังว่าคงชอบน้าา

มาคุย / ทักทายกันได้ที่ทวิต

@_XDolan

นะคะ <3

ติชม #kpfic ได้เลย

ขอบคุณค่า

x

ข้าวเอง.