"เมื่อกี้เผลอวางไว้ที่ไหน หรือเปล่า ค่อยๆนึก" หญิงสาวแฟนของเขา ซักถามกลับ

ชายหนุ่มครุ่นคิดชั่วขณะแล้วพูดว่า"ที่สถานีซับโปโรแน่เลย แต่นี่ก็นั่งรถออกมาแล้ว อืม... กลับไปอีกทีก็ตอนเย็น มันจะยังอยู่ไหม" 

"จะนั่งกลับตอนนี้ไหมล่ะ?" แฟนสาวของเขาเสนอแนวทาง แต่ชายหนุ่มปฏิเสธทันที "อย่าเลย หายก็ช่างมัน ไว้ค่อยซื้อใหม่ ราคาไม่เท่าไหร่ เสียดายนะ แต่เรื่องเที่ยวต้องมาก่อน" 

"โอเค ยังไงก็ตามที่สถานีมี Lost and foundนะ ไว้ตอนเย็นไปถามกัน" แฟนสาวกล่าวส่งท้าย ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินทางท่องเที่ยวต่อไปด้วยจิตใจที่ยังพะวง

จนกระทั่งตอนเย็น เมื่อสองคนกลับจากการท่องเที่ยวทั้งวัน พวกเขารีบเดินตรงมายัง Lost and found เป็นอย่างแรก สายตาเขามองไปที่ชายญี่ปุ่นวัย 50 ปี จากการคาดเดา ซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่ Lost and found จองสถานีซัปโปโร

ชายหนุ่มพยายามสื่อสารด้วยภาษาอังกฤษที่งูๆปลาๆ เพื่อถามหาหมวกไหมพรมของเขา ชายชาวญี่ปุ่นรับฟังเสร็จ เขาก็เดินไปด้านหลังเคาน์เตอร์ พร้อมหยิบของบางอย่างออกมาวาง

สายตาชายหนุ่มแสดงออกซึ่งความแปลกใจและดีใจ

กับสิ่งของที่เจ้าหน้าที่คนนั้นหยิบออกมา นั่นคือ หมวกไหมที่เขาทำหายไว้ ก่อนหน้านี้เขาทำใจว่ามันหายแล้วแน่ๆ เพราะถ้าเหตุการณ์นี้เกิดในบ้านเกิดของเขา มันคงยากที่จะได้คืน

เขารีบกล่าวขอบคุณเจ้าหน้าที่คนนั้น ด้วยภาษาอังกฤษ ภาษาญี่ปุ่น และทุกวิถีทางที่สามารถสื่อสารให้เจ้าหน้าที่คนนั้นรับรู้ได้ถึงความปิติยินดี พร้อมกับเดินจากออกมา แต่ในใจเขาก็คงคิดตลอดระหว่างที่เดินว่า "นี่หรอ ประเทศญี่ปุ่นที่เขาว่ากันว่า ของหายได้คืน ขอบคุณจริงๆ"