สุดท้ายก็กลายเป็นคนที่ใส่ใจในเส้นจำนวน
ทั้งที่ไม่อยากจะสนเท่าไร
ในบางที ที่เราไปบอกคนอื่น
มันคงดูจู้จี้ จุกจิก
เข้าใจความรู้สึกครูเลยทีเดียว
แต่ทำไงได้เห็นแล้วมันขัดตาจริงๆนะ
นอกจากใช้ในเรื่องคณิตแล้ว
เรามองเห็นมันในแง่ของความพอดี
ความเท่ากันของทั้งสองด้าน
คงเหมือนสีขาวสีดำ
ด้านหนึ่งบวกอีกด้านลบ
เลยทำให้นึกย้อนกลับมาที่ความรู้สึกของเรา
สมมติมีเรื่องดีๆเกิดขึ้น
เเทนค่ามันด้วยค่าบวก
ความรู้สึกนั้นก็จะเอนไปทางขาว
และกับเรื่องเศร้า
ถ้าเป็นความเสียใจก็จะเอนไปทางซ้าย
หลายๆครั้งที่ความรู้สึกดีๆ
ต้องกลายเป็นความเสียใจ
คิดง่ายๆ เราถูกหวย
แต่ดันเป็นของงวดที่แล้วลืมไปเบิกเงินมา
ความดีใจก็จะเปลี่ยนเป็นเสียใจแทบจะทันที
ดีใจเท่าไรก็เสียใจเท่านั้น
เเละตรงนี้แหละ
จุดเริ่มกลไลของเส้นจำนวน
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in