พอหลายปีผ่านไป มันก็เริ่มเหนื่อยที่ต้องต่อสู้กับคำคนพวกนี้ บางครั้งเราก็สงสัย นอกจากวิจารณ์คนอื่น พวกเขามีอะไรอย่างอื่นที่มันเป็นประโยชน์กว่านี้ทำไหม แต่ถ้าถามว่าเราแปลกจริงไหม 

เราก็ว่าเราเป็นของเราแบบนี้แหละ แต่ถ้าจะบอกแบบนี้เลยมันก็ดูจะเห็นแก่ตัวเกินไปจริงไหม

เอาง่ายๆว่า เราโตมาในสังคมที่แตกต่างกัน พบเจอ และผ่านประสบการณ์ที่แตกต่างกันมา 

เพราะฉะนั้นไม่แปลก ที่เราจะไม่เหมือนกัน เรารู้ตัวว่าเราแปลก ว่าเราต่าง

แต่เราก็ไม่ได้ยึดมั่นในเส้นทางความต่างของตัวเองตลอดไง

เราก็แมสได้เว้ย เราพัดตัวเองไปกับกระแสสังคมได้

แค่เราเลือกได้ที่จะรับรู้ไว้บ้าง ไม่ได้ตามแม่งทุกกระแส แต่มันคงเป็นเพราะเราที่เป็นแบบนี้ 

ในมุมมองของเรา มันเลยทำให้เราดูเหมือนจะเข้าใจโลกและกระแสสังคมได้ในระดับหนึ่ง

เข้าใจว่าควรใช้สมองมากกว่าอารมณ์ในการตัดสินอะไรก็ตาม

ถ้าคุณเกลียด แล้วพยายามรับฟังแต่เสียงที่เขาเกลียดเหมือนคุณ คุณก็จะจมอยู่แต่กับตรงนั้นแหละ

แต่ถ้าคุณเลือกที่จะรับฟังเสียงทุกข้าง ด้วยสมอง ไม่ใช่ด้วยอารมณ์ ผมว่าคุณน่าจะได้มุมมองไหม่ๆบ้างนะ