---

 
'เจซี' นั่งห่อไหล่ สายตาเหม่อมองท้องฟ้าข้างนอกหน้าต่าง อิริยาบถแบบผู้นำของแกหายวูบไปทันที

“จามรเล่าเรื่องพวกคุณให้ผมฟัง พร เป็ด เจม มาร์ก ม่อน จ้อน แอนน์ มิว พวกคุณเป็นศิษย์คนโปรดของเขา หลายเดือนมานี้ผมพอจะรู้อยู่ว่าพวกคุณเป็นคนที่มีศักยภาพสูง และมีความทุ่มเทให้กับการรับใช้เกินร้อย แต่คุณเป็ด ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าคุณได้รับมันสมองเป็นพระพรจากพระเจ้า”

“คุณเข้าใจถูกต้องแล้ว ผมคือเจษฎาจริงๆ และในฐานะน้องชายของจามร ชีวกฤต ถ้าคุณจะเรียกผมว่าเจซีต่อไปก็ไม่ผิดหรอก” ผมแค่นหัวเราะกับมุขฝืดๆ ของนายเจษฎา

"อย่าเอ่ยพระนามเล่นๆ ถ้าคุณไม่ได้รับเชื่อจริงๆ" เรื่องแบบนี้ผมยอมไม่ได้

“ไปดูในทะเบียนบ้านได้ ผมเป็นคริสเตียนจริงๆ ตั้งแต่เด็กแล้ว เราโตมาด้วยกัน ผมกับจามร” ชายแปลกหน้าสวมหน้ากากนักบุญสารภาพต่อ สายตาของเขาเหม่อมองผ่านหน้าต่างใสไปยังเมฆสีขาวข้างนอก “ขณะที่เขาเปล่งประกายเจิดจ้ามาตั้งแต่เล็ก ผมก็ยิ่งกลายเป็นเงามืด เป็นแกะดำของครอบครัวคริสเตียนตัวอย่าง”

“ในฐานะคริสเตียนที่ดี จามรพยายามช่วยผมมาตลอด แต่ทุกครั้ง เขามักจะพร่ำสอนว่าสิ่งที่ผมทำมันเป็นบาป ผมไม่รู้สึกว่าความช่วยเหลือของเขาเกิดจากความรักระหว่างพี่น้อง แต่มันเปี่ยมไปด้วยความสมเพช ความพยายามแบบคริสเตียนผู้สูงส่งที่จะเผื่อแผ่ให้ผู้ที่ต่ำต้อย จนครั้งสุดท้าย ผมเลยปฏิเสธตอนที่จามรจะจ้างทนายมาว่าความให้ผมหลุดคดี

“จามรคิดว่าที่ผมทำแบบนั้นเพราะผมเติบโต รู้สึกผิดและอยากรับผิด แต่ไม่เลย ผมแค่ทนไม่ได้ที่จะรับคำเทศนาของเขาต่อไป เขาหลอกตัวเองด้วยความชื่นชมยินดีในจินตนาการของตัวเอง ว่าพระวิญญาณบริสุทธิ์อาจจะมาเคลื่อนไหวในใจของผม แต่ไม่เลย สิ่งที่ผมเห็นคือการทอดทิ้ง ตลอดห้าปี จามรไม่ติดต่อผมแม้แต่ครั้งเดียว ตลอดห้าปี ผมคิดแผนการที่จะตอบแทนให้สาสมกับความต่ำต้อยด้อยค่าที่เขาทำให้ผมรู้สึก”

“คุณฆ่าเจซีไปแล้ว?” ระหว่างที่เขาสารภาพ ความมั่นใจในความเป็นไปได้ที่เลวร้ายที่สุดค่อยๆ ก่อตัวขึ้น แต่พอถามออกไปยังอดขนลุกไม่ได้

เจษฎาหัวเราะลั่น “สงสัยผมคงประเมิณคุณสูงเกินไป ถ้าผมฆ่าจามรจริงๆ คิดหรือว่าผมจะสารภาพกับคุณ? ไม่หรอก ผมไม่ได้ฆ่าเขา

“จามรยื่นโอกาสให้ผมอีกครั้ง ระหว่างที่เรานั่งกินอาหารค่ำมื้อแรกในเกาหลี เขาถามว่าผมต้องการอะไรในชีวิตกันแน่ ถ้าทำได้ เขาจะให้ผมได้ทุกอย่าง

“ผมสารภาพกับเขาถึงความขุ่นเคืองในใจตลอดสี่สิบกว่าปี ผมบอกเขาว่า ถ้ามีโอกาส ผมก็เป็นจามรที่ดีกว่าเขาได้

“กลายเป็นผมที่แปลกใจ ตอนจามรตอบยินดีให้ผมไปใช้ชีวิตเป็นเจซีแทนเขา เขาเหนื่อยกับความสำเร็จที่นี่ เขาเจอหมู่บ้านที่สวยงามแห่งหนึ่งในชนบทของเกาหลี ที่นั่นมีโบสถ์หลังเล็กๆ ที่ถูกทิ้งร้างไม่มีคริสตจักร ไม่มีคนดูแล จามรอยากลิ้มลองชีวิตแบบมิชชั่นนารีสมัยหลายร้อยปีก่อนที่เขาอ่านเจอ เขาพบว่านั่นเป็นความท้าทายใหม่สำหรับเขา ผู้คนใหม่ ภาษาใหม่ เขาได้ยินเสียงของพระเจ้า ที่สั่งให้เขานำข่าวประเสริฐของพระเจ้าไปประกาศให้คนที่นั่น"

"หมู่บ้านนั้นชื่ออะไร อยู่ที่ไหน?"

"ผมก็ไม่รู้ จามรไม่เคยบอกผม" ความหวังที่จะตามไปสืบหาความจริงดับวูบลงไปอีก  

“แล้วภรรยาของเจซีรู้เรื่องนี้มั้ยครับ?”

“รู้สิ เธอตามไปอยู่กับเขาแล้วตอนนี้ คุณรู้มั้ยว่าเขาเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย หมอคาดการณ์ว่าเขาน่าจะอยู่ได้อีกไม่เกินสองปี อย่างที่บอกเธอรู้จักเขาดีที่สุด และยอมทำตามแผนบ้าๆ ของเขา เพราะเป็นคำขอสุดท้ายก่อนตายของเขา”

“ทำไมคุณไม่กลับมาเมืองไทยในนามของเจษฎา ชีวกฤต แต่กลับโกหกทุกคนว่าคุณคือจามร"

"ทำแบบนั้นใครจะให้โอกาสขี้คุกอย่างผม ตอนแรกจามรก็เสนอแบบนี้เหมือนกัน แต่เขากลัวว่าเวลาที่เขาเหลืออยู่จะไม่เพียงพอให้ผมกู้คืนชื่อเสียงและสร้างเนื้อสร้างตัวขึ้นใหม่ได้ทัน เขาเลยวางแผนสองชั้น หนึ่งให้โอกาสผม สองให้เขาทำตามความฝันครั้งสุดท้ายของเขา

“จามรให้ผมเปิดบัญชีบล็อกเชนเผื่อเขาต้องการใช้เงินสำหรับโบสถ์แห่งนั้น การเปลี่ยนตัวตนแบบนี้ทำให้เขาไม่สามารถทำธุรกรรมผ่านธนาคารได้ เงินที่หายจากบัญชีไปทุกบาท รวมทั้งเงินส่วนมากที่ได้จากธุรกิจของจามร ผมส่งให้เขาทางนั้นทั้งหมด”

"ทำไมคุณไม่ไปเอาเงินจากธุรกิจของจามรแทนที่จะเอาเงินที่คริสตจักรถวายเพื่อนำไปใช้ในกิจการของโบสถ์?"

"โอ้ย เงินบริษัทมหาชน ตรวจสอบกันโหดจะตาย ผมไม่ได้เก่งขนาดนั้น แค่เงินโบสถ์มีคนตรวจสอบไม่กี่คน พวกคุณยังจับได้นี่นา 
และถ้าเงินที่โบสถ์ไม่พอ การสั่งให้เอาเงินจากธุรกิจมาเติม มันง่ายกว่ามาก เพราะคนที่นั่นคุ้นกับธรรมเนียมปฏิบัตินี้อยู่แล้ว"

"ผมจะเชื่อคุณได้ยังไง และทำไมคุณไม่บอกพวกเราเรื่องนี้ตั้งแต่แรก?”

“เป็นคำถามที่ดี ผมก็ไม่มีคำตอบ ถ้าอยากรู้ คุณคงต้องบินไปเกาหลีแล้วตระเวณหา ทำไมผมไม่บอกพวกคุณเหรอ อืมมม คงเป็นเพราะผมกลัวมั้ง แต่จามรก็เตือนผมแล้วว่าสักวันพวกคุณก็ต้องรู้

"และตอนนี้คุณก็รู้แล้ว คุณจะทำยังไงต่อไป?"

ทางเลือกที่ผมคิดไว้ในใจแต่แรกคือ แจ้งความดำเนินดีกับ 'เจซี' คนนี้ แต่ถ้าทำแบบนั้น โบสถ์นี้ล่มแน่ๆ สมาชิกเกือบทั้งหมดหรือน่าจะทั้งหมดน่าจะสูญเสียศรัทธา ผมคิดว่า 'เจซี' ตัวจริงก็คงไม่ต้องการเช่นนั้น แต่การโกหกก็เป็นบาปที่เราไม่ควรให้อภัย

เจษฎาเอนตัวพิงเก้าอี้อย่างผ่อนคลาย  “คุณเป็ด คุณมีความรักและศรัทธาในตัวเจซีรึเปล่า?”

“แน่นอนครับ ข้อนี้เจซีรู้ดี”

“และเปโตรก็เป็นทุกข์ใจที่พระองค์ตรัสถามเขาครั้งที่สามว่า "ท่านรักเราหรือ" และเขาทูลพระองค์ว่า "พระองค์เจ้าข้า พระองค์ทรงทราบทุกสิ่ง พระองค์ทรงทราบว่า ข้าพระองค์รักพระองค์" พระเยซูตรัสกับเขาว่า "จงเลี้ยงแกะของเราเถิด"”

“ยอห์น 21:11 คุณอ้างพระคัมภีร์ข้อนี้ทำไม?”

“คิดซะว่าผมเป็นลูกแกะของเจซีสิ คุณรักเจซีมากกว่าความถูกผิดของกฎหมายในโลกนี้ไม่ใช่หรือ?

ผมไม่ตอบคำถามนี้ หรืออาจจะยังไม่มีคำตอบให้ได้ สมองของผมอ่อนล้า วันนี้การคาดคำนวนของผมถูกต้องแค่ครั้งเดียว แต่สิ่งที่เจษฎาพูด ทำให้ผมรู้สึกราวกับมันสมองของผมค่อยๆ ไหลออกจากหัว

ผมต้องการเวลาในการประมวลผลกับข้อมูลที่พิศดารจนสุดจินตนาการพวกนี้

ผมหวังพึ่งพระเจ้าให้มอบคำตอบที่ถูกต้อง

ผมก้มหน้าลง และหลับตา อธิษฐาน 

---

cr: pixabay.com