จินดาเป็นสาวที่มีความฝันและแรงบันดาลใจที่ชัดเจนหลังจากเรียนจบจากคณะนิเทศศาสตร์ เอกโฆษณาเธอได้รับประสบการณ์ที่มีค่าในการทำงานกับทีมโปรดักชั่นและการตลาดทำให้เธอเห็นความสำคัญของการสร้างแบรนด์และการนำเสนอที่น่าสนใจ หลังจากเรียนจบจินดาตัดสินใจที่จะเปิดร้านหมึกย่างเล็กๆ ใกล้กับมหาวิทยาลัยเพราะเธอชอบบรรยากาศและการพบปะผู้คน

ในช่วงเริ่มต้นเธอได้มีร้านเล็กๆซึ่งบริเวณนั้นเป็นแหล่งที่นักเรียนนักศึกษา คนทำงานจะแวะมาซื้อกินอยู่ตลอด

วันแต่ละวันเธอมักจะเจอคนมาจีบหลายประเภท

ไม่ว่าจะนักเรียนนักศึกษาหรือคนทำงาน

การจีบแต่ละคนก็ต่างกันออกไป

การจีบของนักเรียนก็จะเป็นแบบว่า

“พี่ครับถึงผมจะเรียนไม่เก่ง จำอะไรไม่ค่อยได้เรื่องเรียนแต่ผมก็รู้นะครับว่าความรักคือพี่”

นี้คือการจีบของนักศึกษา

“พี่ครับมหาลัยผมก็ได้เข้าแล้วแล้วเมื่อไหร่จะได้เข้าไปอยู่ในใจพี่ครับ”

นี้คือการจีบของคนวัยทำงานซึ้งคนประเภทนี้จะชอบมาจีบเธอเป็นพิเศษ และมีไม่กี่คนที่มา

“ย่างหมึกอย่างเดียวไม่พอทำไมต้องเข้ามาย่างกรายในหัวใจด้วยละ”

ถึงแม้จินดาจะไม่ได้รู้สึกอะไรกับพวกเขาแต่จินดาก็มีความสุขที่พวกเขาได้เข้ามาเติมเต็มรอยยิ้มในแต่ละวันให้กับจินดา

ในช่วงที่จินดากำลังเตรียมตัวสำหรับงานแต่งงานเธอมีความกังวลเกี่ยวกับการบอกข่าวนี้ให้โจศักดิ์รู้เพราะเธอไม่ต้องการให้เขารู้สึกเสียใจ ทุกครั้งที่โจศักดิ์มาที่ร้านจินดาพยายามที่จะหาทางบอกเขา แต่เวลาก็ไม่เคยเป็นใจสักที เมื่อใกล้ถึงวันแต่งงานจินดารู้สึกดีใจและตื่นเต้น แต่ในใจก็ยังหวังว่าโจศักดิ์จะเข้าใจและยอมรับความจริง

และวันนั้นก็มาถึง จินดากำลังย่างหมึกและโจศักดิ์มาที่ร้านเธอรู้สึกว่าถึงเวลาที่ต้องพูดคุยอย่างเปิดอก

จินดา:"โจศักดิ์ วันนี้ดูคุณเศร้าจัง มีอะไรอยากพูดหรือเปล่าคะ?"

โจศักดิ์:"ผมแค่รู้สึกว่างเปล่าน่ะครับแต่ทุกครั้งที่ได้มาซื้อหมึกย่างจากคุณ ผมก็รู้สึกดีขึ้น"

จินดา:"ฉันดีใจที่คุณรู้สึกดีขึ้นแต่มีบางอย่างที่ฉันอยากให้คุณรู้..."

โจศักดิ์:"อะไรเหรอครับ?"

จินดา:"โจศักดิ์ ฉันมีคู่หมั้นแล้ว และเรากำลังจะแต่งงานในเร็วๆ นี้ความสัมพันธ์ของเรามันอาจจะไม่สามารถเป็นไปในทางที่คุณหวังได้"

โจศักดิ์นิ่งเงียบไปสักพัก ก่อนจะพยักหน้า

โจศักดิ์:"ผมเข้าใจครับ ขอบคุณที่บอกผม ผมขอให้คุณมีความสุขมากๆนะ"

จินดายิ้มและพูดด้วยความอ่อนโยน

จินดา: "ขอบคุณค่ะ ฉันหวังว่าคุณจะพบความสุขเช่นกันและฉันยังอยากให้คุณเป็นลูกค้าที่น่ารักของฉันต่อไปนะ"

โจศักดิ์พยักหน้าและยิ้มกลับ แม้ในใจจะรู้สึกเศร้า

จินดารู้สึกโล่งใจที่ได้พูดความจริงออกไปแม้ว่าเธอจะรู้ว่าโจศักดิ์อาจจะเสียใจแต่เธอก็หวังว่าเขาจะสามารถก้าวผ่านและพบความสุขในชีวิตของเขาเองได้
ในวันแต่งงานของจินดา เมื่อเธอกำลังเข้าสู่พิธีวิวาห์เสียงดนตรีบรรเลงอย่างครึกครื้นในช่วงที่พิธีกรกล่าวคำแสดงความยินดีและเชิญคู่บ่าวสาวเดินมายังประตูวิวาห์พิธีกรพูดเชิงหยอกเล่นว่า

"ขอเชิญคู่บ่าวสาวเชิญย่างกรายเข้ามาในประตูวิวาห์ด้วยครับ"

จินดาจอยแสวงได้ยินแบบนั้นด้วยความรู้สึกดีใจในงานแต่งงานหรืออะไรไม่รู้ ทำให้เธอหลุดหัวเราะออกมาทำให้เจ้าบ่าวถึงกับงงและถามกับจินดาว่า"คุณมีความสุขมากที่สุดเลยใช่ไหมครับจินดา?"

จินดายิ้มอย่างสุดหัวใจ "ใช่ค่ะ ฉันมีความสุขที่สุดเลย"

ณ บทสนทนาของโจศักดิ์

“พี่โจ !!!” เอออว่า...

“คือผมมม”  เอออะไรพูดมาสิ

“ผมมมม” เออ !!

“ผมมีผีตามมาอยู่ด้วยยย!!!”   ห๊ะ !!!