เดินทางมาถึงปลายทางของบันทึกแล้ว พอมาถึงตอนสุดท้ายก็ได้ทบทวนความทรงจำและประสบการณ์หลาย ๆ ตลอดการฝึกงานที่มีทั้งดีและแย่ แต่ไม่ว่าจะด้านไหนก็ล้วนแล้วแต่มีค่าทั้งสิ้น

          ตลอดระยะเวลา 50 วันที่ได้ใช้เวลาคลุกคลีอยู่กับเด็ก ๆ ก็ได้พบเจอเรื่องราวต่าง ๆ มากมายราวกับพบสมบัติ ทั้งสิ่งที่กำลังเป็นที่นิยม ความสนใจ สิ่งที่ชอบ สิ่งที่ไม่ชอบ ความถนัด อารมณ์ขัน พวกเราต่างได้แลกเปลี่ยนเรื่องราวต่างช่วงวัยที่เข้าใจกันบ้างไม่เข้าใจกันบ้าง ช่วยกันพยุงไปข้างหน้าตามบทบาทหน้าที่ของตัวเองและหยิบยื่นมิตรภาพน่ารัก ๆให้แก่กันในทุก ๆ วัน เราเองก็ไม่คิดไม่ฝันเหมือนกันว่าจะสามารถสนิทกับเด็ก ๆ อนุบาลหลายคนได้ขนาดนี้ เคยคิดมาตลอดว่าคนแบบเราน่ะหรือจะเข้ากับเด็กได้ กลายเป็นว่าแค่ลาป่วย 1 วัน เด็กก็ถามหากันไม่หยุด 555 การฝึกงานครั้งนี้เลยค่อนข้างเปลี่ยนมุมมองที่เรามีต่อเด็กไปได้เยอะเลย แถมยังได้เปลี่ยนตัวเองจากคนที่ไม่ชอบทำอะไรยี้ ๆ หรือบริการใคร กลายเป็นคนที่สามารถเปลี่ยนผ้าอ้อมให้เด็กได้แบบสบาย ๆ แถมยังแอบคุณครูช่วยเหลือเด็กในบางเรื่องอีก กลายเป็นคนขี้ใจอ่อนมากกว่าเดิมซะงั้น 

          สำหรับคุณครูเองก็ได้ถ่ายทอดวิชาต่าง ๆ มาให้เรามากมายเหมือนกัน ไม่คิดเลยว่าตัวเองจะโชคดีได้เจอกับเด็ก ๆ ที่ไม่เกเรและคุณครูที่มีวิชาความรู้กับประสบการณ์อัดแน่นปึกขนาดนี้ การมี 2 สิ่งนี้ควบคู่กันไปตลอดกันฝึกงานเหมือนกับตัวเองได้อัพสกิลทุกสัปดาห์ ทั้งการใช้จิตวิทยากับเด็ก การพัฒนาพัฒนาการของเด็กที่ถูกต้อง การเข้าใจและรับมือเด็กอย่างตรงจุด รวมไปถึงการใช้ชีวิตในวัยทำงาน และอีกมากมายที่เอามาประยุกต์กับวิชาของสาขาวรรณกรรมสำหรับเด็กจนต่อยอดไปถึงอนาคตได้

          สุดท้ายนี้ ขอบคุณตัวเองที่สามารถอดทนรับทุกความกดดัน ความเครียด ความแปลกใหม่ อุปสรรคต่าง ๆ ที่ประเดประดังเข้ามา และทำงานทุกวันอย่างเต็มที่ เพราะการทำงานอย่างเต็มที่ของเราในวันนั้นทำให้วันนี้เราไม่รู้สึกเสียดายอะไรเลย แถมยังภูมิใจที่ตัวเองสามารถก้าวข้ามขีดจำกัดของตัวเองไปได้เรื่อย ๆ จนจบการฝึกงาน 

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

ขอบคุณเด็ก ๆ ที่เติมเต็มพลังความสดใสให้คุณครูคนนี้ด้วยนะ คิดถึงพวกตัวจิ๋วจังเลย ป่านนี้จะจับดินสอเก่งขึ้นรึยังนะ🤔