หลักฐานสำคัญประการหนึ่งที่ทำให้เราทราบว่าชาวไวกิ้ง ออกไปอาละวาด ณ ส่วนใดของยุโรปบ้างนั้น ปรากฎในรูปแบบของศิลาจารึกอักษรรูน (Runestone) ที่มีมาตั้งแต่คริสตศตวรรษที่ 4 ถึง 12 โดยประเพณีมักจะวางไว้ใกล้หลุมฝังศพของบุคคล เพื่อเป็นการจารึกว่าเจ้าของหลุมศพนั้นได้เดินทางไปที่ไหน เท่าไหร่บ้าง ส่วนใหญปรากฎในสวีเดน ตามด้วยนอร์เวย์ และ เดนมาร์กตามลำดับ การจารึกศิลาจะปรากฎมากในช่วงที่มีการเคลื่อนย้ายประชากรของชาวไวกิ้ง เพ่นพ่านไปทั่วทุกมุมของยุโรป
นอกจากศิลาที่ปรากฎในแถบสแกนดิเนเวียแล้ว ก็ยังปรากฎประปรายในหลายพื้นที่ ที่ชาวไวกิ้งไปสร้างไว้ เช่น ในอังกฤษ เยอรมัน อิตาลี ยูเครน เป็นอีกหนี่งหลักฐานที่ประจักษ์ว่าชาวไวกิ้งเดินทางกระจัดกระจายไปไกลมาก
ศิลาจารึกรูน ยังสามารถแยกได้ตามดินแดนที่มีการจารึก ซึ่งอังกฤษเป็นหนึ่งในดินแดนที่มีการจารึกลงศิลาจำนวนมาก จนถูกแยกประเภทออกเป็น England runestones ที่มีกว่า 30 ชิ้นเป็นอย่างน้อย แสดงให้เห็นว่าอังกฤษเป็นดินแดนฮอตฮิตที่ชาวไวกิ้งมักออกเรือไปปล้น หรือขยายดินแดน
ขณะเดียวกัน นอกจากชาวไวกิ้งที่ออกไปปล้นทรัพย์หรือขยายดินแดนแล้ว ก็มีชาวไวกิ้งที่ไปเป็นทหารรับจ้างองค์รักษ์ให้กษัตริย์ดินแดนยุโรปตะวันออก หรือพวกวารานเจียน พวกเขาก็นิยมทำศิลาจารึกที่บันทึกเรื่องราวของพวกเขาด้วย โดยศิลาจารึกประเภทนี้จะเรียกว่า ศิลาจารึกวารานเจียน (Varangian runestones)
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in