day 14 - fierce

"มึงว่ากูดูดุป่ะ" เธอถามฉัน หน้าตาบูดบึ้ง ในมือถือลูกชิ้นปิ้งที่ซื้อจากหน้ามหาลัย ก่อนจะงับลูกชิ้นเข้าปากเคี้ยวจนเต็มแก้ม

"ไม่อ่ะ ดูปัญญาอ่อน" ฉันตอบ ลอบยิ้มให้ท่าทางแบบนั้นของเธอ

"แล้วไหงจู่ๆสงสัยขึ้นมา ปกติก็เห็นทำตัวไม่สนห่าสนเหวอะไร" เอ่ยถามอย่างที่สงสัย เธอกะพริบตาทำหน้ายุ่ง ก่อนจะเคี้ยวลูกชิ้นในปากจนหมด

"เพื่อนแฟนกูไม่มีใครกล้าคุยกับกูซักคน" เธอว่า

"อ๋อ"

ใจฉันไม่ได้อยากรู้ชีวิตรักของเธอซักหน่อย เลิกคุยเรื่องนี้ซักทีได้มั้ย

ได้แค่คิด ไม่กล้าเอ่ย เธอเริ่มบ่นต่อ

"แบบเขาก็พากูไปแนะนำให้เพื่อนรู้จักตามประสาอ่ะนะ แล้วแบบ ทุกคนก็ยิ้มๆแล้วเงียบกันไปหมด ทำไมอ่ะ กูดูแรด? หรือดูแรงไม่เหมาะกับแฟนกูหรือไง"

"เออ ก็อาจจะใช่" ภายนอกเธอดูเป็นแบบนั้นจริงๆนี่นา ท่าทางหยิ่งยะโส ไม่สนใจใคร แถมยังย้อมสีผมแรง ใส่กระโปรงสั้น ในสายตาคนอื่นก็คงเป็นผู้หญิงแบบที่ไม่น่ายุ่ง

"แต่มึงไม่ได้เป็นแบบนั้นนี่ แคร์อะไร" เธอยังคงทำหน้ากังวล

"ก็พูดยาก พอเขาไม่อยากยุ่งกะกู กูก็ไม่รู้จะคุยอะไรด้วย"

"เรียนก็คนละสาย พอเขาคุยเรื่องเรียนกันกูก็โง่แดก"

"จริงจังละใช่ป่ะ? กับคนนี้?" ฉันถาม ว่าไปก็เหมือนขยี้แผลเก่าตัวเอง

"ก็จริงจังกับทุกคนที่คบนั่นแหละ" เธอตอบกลับมา ฉันพยักหน้ารับ รู้ดีว่าเธอจริงจังกับทุกคนที่เข้ามา

"แต่ก็แบบ....เออ ถ้าเพื่อนเขาไม่ชอบกู กูก็เกร็งอ่ะ" ลูกชิ้นที่เสียบกับไม้ตอนนี้เหลือเพียงหนึ่งลูก

ฉันยิ้มให้เธอ

"ใครได้รู้จักมึงจริงๆก็ชอบมึงกันทั้งนั้นแหละ"

เพราะนั่นรวมถึงฉันด้วยไงล่ะ