บางคนเมื่อเทน้ำ เห็นหยดน้ำที่เหลืออยู่ในแก้วนั้น เขาไม่คิดแม้แต่น้อยเทหยดน้ำเทลงไปบนพื้น
　　

　       这滴水落在地上之后，觉得自己很委屈，竟然轻易的被人抛弃了。正当他难过的时候，太阳用他温柔的手安慰着这滴水。

         หลังจากที่หยดน้ำตกไปบนพื้น ก็รู้สึกว่าตนเองไม่ได้รับความเป็นธรรม นึกไม่ถึงว่าจะถูกคนทิ้งได้อย่างง่ายดาย พอดีกับที่เขารู้สึกเสียใจ พระอาทิตย์ก็ใช้มือที่อบอุ่นปลอบโยนน้ำหยดนี้
　　
  
　　这滴水仰着头问太阳：“太阳公公！为什么我得不到人类的尊重，我可是他们生命的主要元素呀。”

       หยดน้ำก็เงยหน้าขึ้นถามพระอาทิตย์ว่า “ลุงพระอาทิตย์ ！ ทำไมฉันถึงไม่ได้รับการเคารพจากมนุษย์กัน แต่ฉันเป็นสารสำคัญของชีวิตพวกเขาหนิ”
　　

　　太阳微笑着说：“好孩子，别难过，我带你去个地方，你也许会有所感悟。”说着用他炙热的阳光把这滴水变成了水蒸气，升到了空中变成的云。不久云越聚越多，下起了雨。
 

       พระอาทิตย์พูดด้วยรอยยิ้ม “เด็กดี อย่าได้เสียใจไป ฉันจะพาเธอไปที่แห่งหนึ่ง เธอก็จะเข้าใจเอง” ว่าแล้วก็ใช้แสงอาทิตย์ที่ร้อนแรงเปลี่ยนหยดน้ำให้กลายเป็นไอ กลายเป็นเมฆลอยขึ้นอยู่บนท้องฟ้า ไม่นานก้อนเมฆยิ่งรวมตัวก็ยิ่งมากขึ้น เป็นฝนตกลงมา

　　一滴水也混在雨里，他低着头，看见地上涌动着兴奋的人，那些人拿着盆呀碗呀，迎着着他们这些雨滴。

        หยดน้ำก็ผสมอยู่ในฝนนั้นด้วย เขาก้มหน้าลงมา เห็นคนอยู่ด้านล่างกำลังตื่นเต้นดีใจกันมาก คนเหล่านั้นถือถังบ้าง ถ้วยบ้าง เงยหน้าขึ้นมองสายฝนเหล่านี้
　　

　　一滴水落在了一个脏兮兮小女孩碗里。一滴水以为小女孩会用他洗自己脏乎乎的小脸。可是小女孩没有，她小心的抱着碗，拼命的往回跑，边跑边喊，“奶奶，奶奶你看我接到雨水了，你快来喝呀！”

        หยดน้ำตกไปอยู่ในชามของเด็กหญิงคนหนึ่งที่เนื้อตัวมอมแมม หยดน้ำคิดว่าเด็กหญิงจะใช้เขาล้างหน้าที่เปอะเปื้อนนั้น ทว่าเด็กหญิงไม่ได้ทำแบบนั้น เธอค่อยๆประคองถ้วยเอาไว้ วิ่งกลับไปยังบ้านสุดชีวิต ขณะวิ่งก็ตะโกนไปด้วยว่า “คุณยาย ยายเห็นไหมหนูได้น้ำฝนมาแล้ว ยายรีบดื่มเร็ว”
　　

　　就在小女孩快跑到生病的奶奶身边时，她不小心被石头绊倒了。碗滚在了地上，一滴水被洒在了地上。

       ขณะที่เด็กหญิงรีบวิ่งมาหายายที่ป่วยอยู่นั้น เธอก็ไม่ระวังสะดุดเข้ากับหิน ถ้วยกลิ้งไปกับพื้น หยดน้ำก็หกอยู่บนพื้นนั้น
　　

　　小女孩看见水洒掉了，伤心地大哭起来。

      เด็กหญิงเห็นน้ำที่หกอยู่บนพื้น ก็เริ่มร้องไห้ด้วยความเสียใจ
　　

　　一滴水也很难过，他仰着头问太阳说：“太阳公公，真不知道还有人类这么珍惜我们。”
        

       หยดน้ำเองก็รู้สึกเสียใจมาก เขาเงยหน้าถามกับพระอาทิตย์ว่า “ลุงพระอาทิตย์ นึกไม่ถึงเลยว่าจะมีคนที่ยังรักทะนุถนอมพวกเรามากขนาดนี้ ”
　　

　　太阳微笑的说：“因为这里的水稀少，人们常年缺水，所以把水视为生命。当那些本来不缺水的地方，因为不珍惜水源，浪费水。而变得缺水的时候，他们就会明白，一滴水对于他们是多么重要。”

        พระอาทิตย์พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ เพราะว่าที่นี้มีน้ำน้อย ผู้คนมักขาดแคลนน้ำทุกปี ดังนั้นจึงให้ความสำคัญกับน้ำราวชีวิต ในที่นั้นเดิมทีไม่ขาดแคลนน้ำ เป็นเพราะไม่เห็นคุณค่าของน้ำ ใช้น้ำอย่างสิ้นเปลือง เมื่อขาดแคลนน้ำแล้ว พวกเขาถึงได้เข้าใจว่าน้ำเพียงหยดเดียวนั้นก็สำคัญต่อพวกเขามาก”
　　

         一滴水笑了，为自己得到重视，也为自己能够得到珍惜而高兴向往着。

         หยดน้ำยิ้มออกมาเพราะตัวเองได้รับความสำคัญ อีกทั้งตัวเองก็ได้รับความรักทะนุถนอมจึงรู้สึกมีความสุขและก้าวต่อไป







ที่มา: http://www.yuedu88.com/xiaogushi/83753.html