1) ลูกนกที่เพิ่งฟักในคืนเดือนมืด ยังไม่ออกจากรัง

-อายุเพิ่งสี่ขวบ คุณพ่อก็พาอิทาจิไปดูสนามรบซะแล้ว บอกว่า นี่แหละคือโลกนินจาที่เจ้าจะพบเมื่อโตขึ้นไป ดูไว้ซะนะ ฟุกาคุ นี่มันเป็นพ่อมาดาระหรือพ่อของฮาชิรามะกลับชาติมาเกิดรึเปล่าเนี่ย นินจามันรบกันในสนามรบด้วยเหรอ มันน่าจะเป็นซามูไรมากกว่าเปล่า นั่นทำร้ายจิตใจอันบอบบางของเขามากเพราะมันมาทั้งภาพซากศพกองพะเนินเทินทึก เสียง กลิ่น จนเกือบจะร้องไห้แต่ก็ต้องกลั้นน้ำตาไว้ และทำให้เขาตั้งปณิธานว่า เขาจะเป็นนินจาที่เก่งที่สุดและขจัดสงครามไปให้หมด นี่ถ้าพ่อแกไม่เกิดอินดี้ขนาดนี้ อิทาจิอาจจะไม่จำฝังใจติดไปจนโตก็ได้

-ห้าขวบ น้องชายอย่างซาสึเกะก็เกิดมา เขารู้สึกรักและเอ็นดูน้องมากแต่หลังจากวันที่พ่อพาไปสนามรบเขาก็เริ่มฝึกตัวเองอย่างสม่ำเสมอ ในป่าที่ฝึกนั่นเอง เขาได้พบเพื่อนรุ่นพี่อย่างชิซุยที่แก่กว่าเต็มที่ไม่
เกินห้าปี ที่เข้ามาฝึกด้วยกัน จากนั้นไม่นานจิ้งจอกเก้าหางก็บุกหมู่บ้าน ที่อยู่เดิมพังเละเทะ ตระกูลอุจิฮะที่แต่เดิมก็แยกกันอยู่ตามปกติ ถูกโยกย้ายไปปักหลักกองรวมกันอยู่นอกเขตหมู่บ้าน อิทาจิออกจะพอใจที่ได้ที่ฝึกใหม่ที่กว้างขวางเงียบสงบ ใกล้ชิดธรรมชาติ แต่พวกผู้ใหญ่เริ่มเกิดความไม่พอใจ

-หกขวบ เริ่มเข้าโรงเรียนประถม ทำให้เขาได้เจอกับอิซุมิ พ่อเธอตายต่อหน้าตอนที่เก้าหางบุก ในงานศพด้วยความเสียใจอิซุมิก็เบิกเนตรวงแหวนได้ นั่นทำให้อิทาจิอึ้งมาก แม่เธอตัดสินใจกลับมาอยู่
กับครอบครัวเดิมและให้เธอใช้นามสกุลฝั่งแม่คืออุจิฮะ 

-เจ็ดขวบ ผลจากการฝึกตัวเองมาตลอด เขาเข้าเรียนเพียงปีเดียวก็จบโรงเรียนนินจา แต่นั่นก็ยังแพ้คาคาชิที่ในช่วงสงครามนั้นเขาเรียนจบตอนอายุหกขวบเท่านั้น!!!อัจฉริยะกันเข้าไป เด็กส่วนใหญ่จบ
ตอน 10-12 แล้วแต่คน นั่นทำให้ดันโซหมายตาเขา จิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์มาถามเด็กน้อยด้วยว่า ถ้าคนสิบคนลงเรือ มีคนป่วยหนึ่งคน ถ้าทิ้งไว้อีกเก้าคนจะติดโรคตายไปด้วย ถ้าเป็นกัปตันเรือจะทำยังไง
อิทาจิเลือกจะฆ่าคนๆนั้นเพื่อรักษาชีวิตคนที่เหลือ ทำให้ดันโซพอใจมากที่เด็กน้อยคนนี้เลือกตอบอย่างไม่ก้ำกึ่ง

2) นกน้อยผู้ชาญฉลาด มิทันรู้ถึงความเงียบสงัดที่จะตามมาในยามค่ำ

-แปดขวบ อิทาจิก็เริ่มชีวิตเกะนิน ในทีมสองที่มีเท็นมะ เด็กผู้ชายขี้อิจฉา ใจร้อน กับ ชินโกะเด็กหญิงคู่กัดเป็นเพื่อน และมีโจนินกลางคนธรรมดาๆชื่อมินาสึกิเป็นครู เขาทำภารกิจผ่านไปอย่างราบรื่น
ด้วยความสามารถสูงเยี่ยม แต่ไม่ค่อยสนิทกับเพื่อนทั้งสองนักเพราะนิสัยเด็กๆของทั้งคู่ เขามักเอาเวลาส่วนใหญ่ไปทุ่มกับการฝึกฝนกับชิซุยมากกว่า เมื่อเขาได้เป็นเกะนินแล้วเลยได้เข้าร่วมมีทแอนกรี้ทของตระกูลที่ศาลเจ้านางาโตะ ด้วยความเป็นเด็กเขาไม่ชอบสิ่งที่ผู้ใหญ่คุยกันเลย เมื่อมองไปทางชิซุยก็รู้สึกแบบเดียวกัน

-แต่แล้ววันหนึ่งในงานอารักขาเพื่อเป็นเกียรติกับไดเมียวแคว้นไฟ ชายในหน้ากากปริศนาก็โดดเข้ามา ทำให้ทุกคนตกอยู่ในคาถาลวงตาและขยับไม่ได้ ยกเว้นเท็นมะที่ชำนาญคาถานี้ กับอิทาจิที่ระวังไว้
ก่อน เท็นมะโดดเข้าใส่ชายผู้นั้นอย่างโง่ๆทันที การโจมตีของเขาเล็ดรอดผ่านชายผู้นั้นไป แล้วก็ถูกคว้าจับทะลวงอก เลือดพุ่งออกมาเป็นน้ำตก แล้วก็ตายไปอย่างสยดสยอง ทำเอาอิทาจิช็อค ชายในหน้ากากนั้นรู้จักอิทาจิด้วย  โอบิโตะที่อายุมากกว่าอาจจะเคยเห็นหน้าแล้วรู้จัก เพราะชิซุยเองเห็นหน้าก็ทักชื่อเลย อิทาจินี่ออกจะดังในเรื่องความอัจฉริยะ เขาลองโจมตีมั่งแต่ผลเหมือนเดิมคือลอดผ่านไป ชายในหน้ากากกำลังจะลงมือกับเขาแต่สัมผัสได้ว่าคาคาชิกำลังมา เลยล่าถอยค่อยกลืนเกลียวหายไป

- เมื่อกลับมาถึงบ้าน อิทาจิยังคงสะเทือนใจไม่หาย แต่พ่อแค่บอกว่าชีวิตนินจาก็งี้เเหละ บางทีเพื่อนก็ตาย คืนนั้นเองความที่เขาเสียใจ เนตรวงแหวนก็ตื่นขึ้น ทำให้เขายิ่งตั้งปณิธานเพื่อพัฒนาตนให้เก่งยิ่งขึ้นไปอีก จะได้ชนะชายหน้ากาก(คามุยนี่มันโกงจริง ต่อให้มาดาระ จะเข้ามิติของโอบิโตะก็ทำไม่ได้ง่ายๆ คือเหมือนมีไว้ให้บทคาคาชิโดยเฉพาะ)ปกป้องเพื่อนได้ จากเหตุการณ์นี้ชินโกะกลัวเลยขอลาออกจากการเป็นนินจาไปเป็นสาวชาวบ้าน และอิทาจิก็ได้เพื่อนร่วมทีมหนึ่งชายหนึ่งหญิงที่เขาไม่ค่อยสนใจตามเดิม

3) อีกาขนดำเงา สั่นเทาด้วยความคร่ำครวญของพี่น้อง กลิ้งเกลือกไปมาในคืนที่สว่างไปด้วยแสงจันทร์

-สิบขวบ โจนินประจำทีมไม่อนุญาติให้อิทาจิสอบจูนินทำให้เขาเซ็งไม่น้อย แต่ดันโซไปขอรุ่นสามให้อิทาจิสอบจูนินคนเดียวจนได้รอบแรกข้อเขียน เขาทำคะเเนนเป็นรองเพียงพ่อของโตะเท่านั้น(แสดงว่าพ่อโตะก็อัจฉริยะ เผลอๆอาจจะจบโรงเรียนไวด้วยเพราะเป็นยุคสงคราม)   รอบสอง ชิงคัมภีร์ อิทาจิใช้วิธีรอแถวหอคอยแล้วก็ใช้วิชาลวงตาหลอกพวกเด็กทีมอื่นจนกลัวแล้วยื่นคัมภีร์ให้จนได้ เขาชอบใช้ร่างแยกอีกาดำเพราะมันดูพิเศษกว่าธรรมดา เวลากระเจิงเป็นหลายทิศทางจำทำให้คนกลัวได้มากกว่า รอบสาม เขาสู้กับเนมุยที่สู้ในเวลาหลับ พอลืมตาขึ้นมาดูความเป็นไปครั้งนึง อิทาจิก็ถือโอกาสสะกดด้วยภาพเนมุยถูกฆ่าซ้ำแล้วซ้ำเล่าทำให้สมาธิของเขาแตกซ่าน ขอยอมแพ้ไปแต่โดยดี ผู้ชมรอบสนามไม่ค่อยเข้าใจมากนักเพราะแค่ยืนเฉยๆจ้องตา แต่นั่นก็แสดงถึงพลังอำนาจวิชาเนตรของตระกูลอุจิฮะได้เป็นอย่างดี ทำให้เขาได้เป็นจูนินในที่สุด แต่พ่อก็ไม่ได้มีท่าทีดีใจไปด้วยเลย

-ดันโซเลยมาติดต่อขอให้ไปเป็นหน่วยลับ ซึ่งพ่อก็เห็นดีด้วยอยากให้ลูกไปสืบข่าวหมู่บ้าน แต่ก่อนจะเข้าต้องทำภารกิจฆ่าคนซะก่อน นั่นคือโคฮินาตะ มูไค ผู้ทรยศเป็นสายลับของหมู่บ้านอื่น ดันโซให้เลือกเพื่อนไปช่วยได้อีกคนนึง แน่นอนว่าเป็นชิซุยซึ่งเป็นจูนินที่เก่งมากอีกคนนึง ไม่ได้ทำงานในกรมตำรวจของอุจิฮะ อิทาจิคุยกับชิซุยว่า ความฝันหนึ่งของเขาก็คือการเป็นโฮคาเงะเช่นกัน แต่นั่นเป็นเพียงบันไดขั้นหนึ่งของเส้นทางที่ทำไปสู่โลกสันติภาพเท่านั้น(ไม่ได้เป็นจุดสูงสุดอย่างที่พวกโตะๆอยากเป็น ทั้งนารุโตะ โอบิโตะ มินาโตะ) ระหว่างนั้น ซาสึเกะก็โตขึ้นพอจะเล่นกับพี่ได้ น้องชายของอิทาจิเป็นเด็กธรรมดาที่ร่าเริงอย่างที่เขาเป็นไม่ได้ ทำให้อิทาจิเอ็นดูน้องมาก    ในภารกิจดูลาดเลาดันโซก็จัดการให้ชิซุยกับอิทาจิได้ไปร่วมทีมของมูไค หนุ่มใหญ่วัยสามสิบกว่าที่กินเหล้า สูบบุหรี่ไปด้วยระหว่างสู้อย่างเท่ ทำให้รู้ว่าเขาเป็นตระกูลย่อยของเนตรสีขาว มีเนตรสีขาวข้างเดียว แต่ก็มีมวยอ่อนที่เก่งมาก ล้มคนเป็นสิบได้ด้วยตัวคนเดียวทำให้ทั้งคู่ต้องกลับมาวางแผนกัน ขณะเดียวกันการประชุมที่ศาลเจ้า แผนปฏิวัติก็เริ่มเป็นรูปร่างมากขึ้น

เรื่องราวของอิทาจิ เล่ม2 กลางคืน

4) นกฟินิกซ์แห่งฟ้าคราม ไม่ลืมที่จะเริงระบำด้วยปีกที่แหว่งวิ่น

-ในวันที่ทั้งคู่จะลงมือก็ถูกมูไคจับได้ และจะฆ่าเด็กหนุ่มทั้งสองทิ้ง อิทาจิกับชิซุยวางแผนหาโอกาสใช้วิชาเนตร อิทาจิถูกมวยอ่อนเข้าไปแต่ก็ยังพยายามตะกายไปช่วยเพื่อน ทำให้ชิซุยที่ถูกบีบคอไว้สบโอกาสใช้เนตรสะกด ซึ่งไปกระตุ้นผนึกในตัวมูไคให้ฆ่าตัวตายถ้ามีคนพยายามจะสะกดล้วงข้อมูล มูไคยอมรับว่าเป็นสาย แต่ไม่ได้บอกเหตุผลว่าทำไม โตขึ้นไปจะเข้าใจเอง แล้วก็ตาย ทำให้อิทาจิวัยสิบเอ็ดปีได้เข้าร่วมหน่วยลับที่มีคาคาชิเป็นหัวหน้า

-งานหนึ่งในหน่วยลับคือดูกล้องที่จับภาพในส่วนของตระกูลอุจิฮะเขาเห็นชายสวมหน้ากาก แวบหายเข้าไปในศาลเจ้า จากการที่เขารู้จักทุกคนในอุจิฮะเเล้ว เสียงนั้นไม่ใช่ใครเลย ทำให้เขาคิดว่าไม่ใช่คนในตระกูลปลอมตัว ปกติตาของคนอุจิวะที่ตาย ญาติๆก็จะเก็บกลับมาไม่ปล่อยทิ้งไว้ อิทาจิเลยคิดว่าเป็นมาดาระคนในตำนาน

-เจอนารูโตะ รู้สึกว่าเป็นเหยื่อที่ถูกโทษในเหตุการณ์เก้าหางเหมือนกัน เลยเข้าไปในกำลังใจ

5) อีกาที่หดหู่เสียใจ ตัดสินใจที่จะเผชิญหน้ากับความตายของพวกพ้อง

-สิบเอ็ด ในภารกิจอิทาจิถูกแทงและจำต้องฆ่าคนครั้งแรก ศัตรูเป็นเด็กที่อายุน้อยกว่า เขาอดคิดไม่ได้ว่า "นี่ทำให้ฉันเข้าใกล้ความฝันขึ้นรึยัง ถ้านี่คือสิ่งที่นินจาเป็น ฉันก็แค่อยากเดินไปจากบ้าน ตระกูล หน่วยลับ และเป็นอิสระ"

-อิทาจิเริ่มทะเลาะกับพ่อเรื่องการปฏิวัติเพราะเล็งเห็นว่าแผนมันไม่ได้เรื่อง การสังเกตท่าทางของแม่ทำให้เขารู้ว่าแม่เห็นด้วยกับพ่อทางด้านฝ่ายผู้บริหารดันโซก็เสนอลดงบประมาณกรมตำรวจของอุจิ
ฮะด้วยเหตุว่าสงครามจบนานแล้ว ภายในหมู่บ้านสงบลง ควรเอางบไปพัฒนาอย่างอื่นแทน นั่นทำให้เป็นอีกชนวนทำให้อุจิฮะไม่พอใจ

-ชิซุยทำงานให้โฮคาเงะ ขณะเดียวกันคนในตระกูลก็สั่งให้ชิซุยคอยจับตาดูอิทาจิด้วย เขาตัดสินใจจะใช้เทพต่างสวรรค์คาถาลวงตาที่ทำให้เหมือนการคิดด้วยตัวเองกับฟุกาคุเพื่อเปลี่ยนใจหัวหน้าตระกูลก่อน ที่จะลองกับตัวหัวโจกคนอื่น แต่ก่อนจะทำสำเร็จดันโซก็ลวงชิซุยไปฆ่า โดยให้หน่วยรากชื่อซุการุที่เป็นผู้ใช้แมลงพิษแอบกัดถึงตาย แล้วเอาตาไปข้างนึง เขาหนีซมซานมาหาอิทาจิ เอาลูกตาอีกข้างให้ ฝากฝังเจตจำนงค์แห่งไฟและขอให้รักษาเกียรติแห่งอุจิฮะไว้ให้อิทาจิ บอกว่ายังไงเขาก็ตายอยู่แล้วจากพิษ ชิซุยสารภาพว่าในสมัยสงครามเขามีเพื่อนรักอยู่คนนึงที่เขาแอบอิจฉาความสามารถ ครั้งหนึ่งที่อันตรายจวนตัว เพื่อนวิ่งช้ากว่า เขาน่าจะยื่นมือออกไปช่วยเพื่อนได้แต่เขาก็ไม่ได้ทำ ทำให้เขารู้สึกผิดและโทษตัวเองที่ทำให้เพื่อนตาย จนทำให้เนตรของเขาตื่น เขาซึมเศร้าอยู่นานจนได้มาเป็นเพื่อนกับอิทาจิทำให้เขาหายเศร้าได้ การตายต่อหน้าเพื่อนรักจะช่วยปลุกเนตรกระจกเงาหมื่อนบุปผาให้อิทาจิได้แน่ๆ แล้ว  ชิซุยก็ร่วงลงน้ำไป ด้วยความเสียใจทำให้อิทาจิได้เนตรมา

6) เหยี่ยวทองคำผู้ห่มกายด้วยเสื้อคลุมแห่งความมืดมิด ร้องเพลงในคืนจันทร์อำไพ

-เหตุการณ์ตอนนี้ส่วนใหญ่เป็นไปตามแอนนิเมะ การตายของชิซุยทำให้แผนการปฏิวัติของฝ่ายอุจิฮะล่าช้าไปเพราะเเผนนั้นหวังพึ่งชิซุยอยู่มาก อิทาจิโกรธจัดจะฆ่าดันโซ เอามีดไปจี้แต่เขาไม่สะดุ้งสะเทือนบอกว่าแผนของชิซุยไม่ยั่งยืน จะฆ่าเขาตอนนี้อิทาจิทำไม่ได้หรอก ถ้าฆ่าเขาไปแล้วจะเป็นไง นั่นทำให้เด็กหนุ่มต้องยอมจำนน อิทาจิวัยสิบสามได้ขึ้นเป็นหัวหน้าหน่วยลับที่ทำหน้าที่จับตาอุจิฮะโดยเฉพาะ ดันโซส่งสายลับเข้าไปในตระกูลจนได้รู้แผนการในกระดาษที่เป็นรูปเป็นร่างเช่น จับโฮคาเงะเป็นตัวประกัน ยึดสถานีวิทยุ ให้พวกโจนินอยู่ในกรมกอง555 

-รุ่นสามรู้เรื่องแต่ก็ไม่ได้ดำเนินการอะไรนอกจากขอให้อิทาจิช่วยถ่วงเวลารอแผนการ ทำให้เขาโกรธไม่น้อยเพราะการตายของชิซุยก็ซื้อเวลาได้พักใหญ่แต่ไม่มีอะไรดีขึ้นเลย

-ดันโซอธิบายว่าโทษกบฏคือประหารเจ็ดชั่วโครตหรืออะไรแนวนั้นเพราะเขามีหลักฐานความผิดครบแล้วถ้าให้หน่วยรากลงมือสังหารเอง ตระกูลอื่นในหมู่บ้านก็จะพากันกลัวว่าตัวเองจะเป็นอย่างอุจิฮะทำให้เกิดกระด้างกระเดื่อง ทางที่ดีกว่าคือการให้ลงมือจากคนใน   อิทาจิคิดไปคิดมาก็ไม่เห็นทางที่ดีกว่านั้น เพราะถ้าเขาไม่รับทำ จะไม่มีใครรอดเลยนอกจากเขา ถ้าเขาทำซาสึเกะยังรอดต่อไปได้

-อิทาจิไปขอให้มาดาระช่วย โดยบอกว่าเขาจะรับหน้าที่สังหารเด็กและผู้หญิงเองเพื่อให้มันจบโดยเร็ว เขาใช้เนตรหมื่นบุปผากับอิซูมิแฟนสาวคนแรกด้วยการเร่งเวลาให้เธออยู่กับเขาจนแก่เฒ่ามีลูกและแก่ตาย เมื่อจิตใจถูกหลอกวิญญาณก็ละจากร่าง(เป็นครั้งแรกที่เห็นภาพลวงตาฆ่าคนได้) จากนั้นก็ไปตามฆ่าพวกบ่างช่างยุลูกน้องพ่อทั้งสามให้สาสม แล้วก็มาจัดการครอบครัวกับน้องเป็นที่สุดท้าย พ่อเขาก็รู้ตัวนะว่าถ้าตัวเองสู้กับลูก เมียจะเอาตัวมาบังลูกแน่ๆเลยไม่สู้ แล้วก็ขอโทษที่ตัวเองขโมยอนาคตของเด็กมีพรสวรรค์อย่างอิทาจิไป เขายืนยันว่าที่จะปฏิวัตินี่ก็เพื่ออุจิฮะและลูกหลาน เมื่อพ่อแม่ตาย อิทาจิสะกดจิตน้อง ฝากฝังน้องกับโฮคาเงะ และขู่ดันโซไม่ให้ยุ่ง

-เพื่อนร่วมทีมเดิมของอิทาจิพากันไม่เชื่อว่าเขาจะทำแบบนั้น แต่ก็คิดไปว่าเขาต้องมีอะไรหนักใจอยู่แน่ๆเพราะเขานั้นมีความคิดที่เป็นผู้ใหญ่เกินอายุ

- ดันโซให้ลูกน้องตามอิทาจิไป แต่เขาจับได้ว่านั่นคือผู้ใช้แมลงที่ฆ่าชิซุย เขาจึงใช้เทวีสุริยาเผาไม่ให้เหลือซากแม้แต่แมลงสักตัวเดียว แล้วไปเข้ากับโทบิ ที่เขาคิดว่าเป็นมาดาระ ในองค์กรแสงอุษา อิทาจิคิดกับตัวเองว่าต่อให้ความหวังของเขาเสียไปแล้ว เขาก็ยังมีความฝันเหลืออยู่