ดูรอบสอง: Trailer - ดูรอบสอง

ผมมีความฝันครับ ฝันที่จะเขียนรีวิวหนังแบบที่คนเขาชอบทำกัน ดูหนังเสร็จ ก็เขียนความรู้สึกที่มีต่อหนัง ออกมาผ่านสเตตัสในเฟสบุ๊ค ทวิตเตอร์ สตอรี่ไอจี เล่าให้เพื่อนฟังผ่านไลน์ พูดคุยในวงสนทนา หรือเขียนเป็นบทความลงในเว็บอย่าง Storylog, Medium หรือ Minimore

แต่เมื่อได้เห็นนักวิจารณ์ที่มีชื่อเสียงท่านหนึ่ง บอกเล่าถึงเวลาที่เขาเขียนถึงหนังสักเรื่อง เขาต้องดูแล้วดูเล่า มันทำให้ผมตระหนักว่า การเขียนวิจารณ์ที่ดี ไม่ใช่งานวิจารณ์แสดงถึงอารมณ์ขณะนั้นได้มากที่สุด แต่เป็นการให้เกียรติหนัง ดูหนังในหลายๆ มิติ เพราะบางครั้ง หนังที่เราเพิ่งดูไปมันอาจจะดีมาก แต่ด้วยปัจจัยส่วนตัว เช่น เราง่วงเกินไป, เราดูแล้วหยุดพักไป หรือหงุดหงิดกับปัญหาส่วนตัว อาจทำให้เราเทคะแนนไปทางติดลบกับหนัง สำหรับผม การดูหลายรอบเป็นการลดปัจจัยส่วนตัวพวกนั้น แล้วทำให้เราได้ดื่มด่ำกับภาพยนตร์มากขึ้น

มีหนังเรื่องหนึ่ง ที่ทำให้ผมรู้สึกทึ่งมาก และเห็นความสำคัญของการดูหนังซ้ำ ก็คือเรื่อง ลัดดาแลนด์ (2011) หลายคนคงคุ้นตากับหนังเรื่องนี้ว่ามันเป็นหนังผี ผมก็เช่นกัน เมื่อตอนดูรอบแรก ผมเข้าไปดูในโรง ได้แต่ลุ้นตัวเกร็งว่าผีจะออกเมื่อไหร่บ้าง ขวัญผวากับจังหวะตุ้งแช่ แต่เมื่อผมได้ดูซ้ำ รู้จังหวะขนหัวลุกทั้งหมดแล้ว มุมมองเราก็เปลี่ยนไป จากที่ระแวงแต่กับผี ผมโฟกัสที่เนื้อเรื่องมากขึ้น เห็นมิติของตัวละครมากขึ้น โดยเฉพาะพ่อ ที่รับบทโดยก้อง-สหรัถ แล้วกลับมาถามตัวเองอีกครั้ง ว่านี่มันหนังผีแน่เหรอ? ผมได้คำตอบมาว่า นี่ไม่ใช่หนังผีที่ขายแต่ผี นี่มันหนังครอบครัวชัดๆ จากเหตุการณ์นี้ ทำให้ผมได้เห็นประโยชน์อีกข้อหนึ่งของการดูหนังรอบสอง คือ ได้ปรับมุมมองที่มีต่อหนัง และเก็บรายละเอียดมากขึ้น

อีกทั้ง ถ้าผมจะรีวิวหนังตั้งแต่ครั้งแรกที่ดู ผมคงจะต้องมีความคิดวนอยู่ในหัวตลอดเวลา ว่าจะเขียนติชมประเด็นไหนดีนะ ฉากนี้ทำได้ดี อย่างไรบ้าง ฉากตรงนี้ควรเพิ่มอะไรบ้าง จะทำให้ไม่ได้ดำดิ่งไปในหนังอย่างแท้จริง และเสียอรรถรส

ผมจึงมีความตั้งใจที่จะเขียนวิจารณ์หนัง (อาจจะไม่ถึงขั้นวิจารณ์ แต่จะรีวิว เขียนความรู้สึกที่มีต่อหนัง) หลังจากดูครั้งที่สอง ยิ่งไปกว่านั้น หนังที่ผมหยิบมาดูเป็นครั้งที่สอง ผมต้องตรองมาขั้นหนึ่งแล้วแหละ ว่ามันควรนำมาดูซ้ำ และนำมาเขียนถึงจริงๆ

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น