ก่อนอื่นเราอยากจะขอขอบพระคุณคุณครูทุกท่านที่ให้คำปรึกษา บางทีเราก็ปรึกษาครูคนอื่นด้วย นอกจากครูที่ปรึกษา แหะ ๆ อยากขอบคุณทุกคนในครอบครัวที่คอยใจกำลังใจ ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่คำพูดก็ตาม เราเข้าใจค่ะ คือเขาเป็นผู้ใหญ่แล้วอาจจะปลอบหรือพูดไม่เป็น ยิ่งคุณพ่อคือไม่ต้องพูดถึงเลยค่ะ ท่านแทบไม่พูดปลอบเลย แต่จะปลอบทางการกระทำมากกว่า อย่างช่วงที่เครียดมาก ๆ ท่านก็พาไปเที่ยว พาไปสูดอากาศข้างนอก พาไปหาของกินอร่อย ๆ สถานที่ที่ท่านพาไปบ่อยสุด คือ บ่อตกปลาค่ะ5555555555555555555555 อันนี้ท่านไปทุกอาทิตย์อยู่แล้ว เราก็ตามไปด้วย ที่บ่ออากาศดี ลมเย็นสบาย และบ่อตกปลาเป็นบ่อของเพื่อนคุณพ่อด้วย ตกปลาเสร็จก็ทำอาหารกินด้วยกัน พวกผู้ใหญ่ก็ดื่มตามประสาคนแก่เนอะ ส่วนเราเป็นตากล้องค่ะ ชอบถ่ายวิดีโอพวกท่านเก็บไว้ มีร้องเพลงกับพวกท่านบ้าง นี่แหละค่ะสิ่งที่ช่วยเยียวยาใจของเรา ต่อให้เราจะเหนื่อยหรือเศร้าแค่ไหนก็ตาม พอเจอพวกท่านก็จะมีเสียงหัวเราะเสมอ ไม่ว่าจะเป็นคุณพ่อ คุณแม่ พี่ชาย พี่สะใภ้ หลาน ๆ อา ลุงกับป้า เรารักพวกเขามาก ๆ ต่อมาเป็นกลุ่มคนสำคัญอีกกลุ่มหนึ่งค่ะ นั่นก็คือ เพื่อนของเรานั่นเอง ไม่ว่าจะเป็นสมัยมัธยม หรือเพื่อนในสาขาก็ตาม พวกเขาสำคัญกับเรามาก ๆ เช่นกันค่ะ ทั้งคอยให้กำลังใจ คอยสนับสนุน คอยดูแลเราอยู่ห่าง ๆ คอยให้คำปรึกษาในทุกด้านเลยด้วย เราไม่รู้จะอธิบายทุกสิ่งในใจให้หมดยังไงดี ยิ่งเพื่อนอีกสองคนที่มหาลัย ถ้าไม่ได้ทั้งสองคนเราแย่แน่ ๆ ล้มลุกคลุกคลานด้วยกันจนในที่สุดเราสามคนก็ทำสำเร็จแล้วค่ะ เราสามคนจะจบการศึกษาแล้วนะคะ (ถึงแม้ว่ายังไม่เป็นทางการก็ตาม5555555555555)
ถึงเพื่อน ๆ ในรุ่น CL 27
ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนเลยนะคะ บางคนอาจะไม่สนิทมาก แต่ก็เห็นกันมาตั้งแต่ปี 1 พวกเรามันเด็กยุคโควิดนี่เนอะ555555555555555555 วันนี้ทุกคนทำสำเร็จแล้วนะ เก่งมาก เก่งที่สุด ขอแสดงความยินดีที่ด้วยนะคะว่าที่บัณฑิตป้ายแดง ไม่รู้จะมีโอกาสได้พบกันอีกไหม แต่ว่าขอให้ทุกคนโชคดีนะคะ
Wishing you a bright future filled with all the happiness and success you deserve. Congratulations!
ปล.ชื่อตอน คือ จดหมายจากเด็กตาดำ ๆ คงต้องเปลี่ยนเป็นจดหมายจากเด็กตาบวมแทนแล้วค่ะ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in