ขอข้ามมาวันที่นำเสนอความคืบหน้า 70% แล้วกันนะคะ บอกเลยว่าฉ่ำมากกกกกก หมายถึงแก้งานฉ่ำมาก5555555555555555 เพราะว่าการ์ดที่เราออกแบบไปให้คุณครูดูนั้นไม่ตรงกับธีมที่เราจะทำเลยค่ะ ธีมงานของเราเป็นการทำไร่ทำสวนในไทย แต่การ์ดที่เราออกแบบไปคือฝรั่งจ๋าเลยค่ะทุกคน หลังจากนำเสนอความคืบหน้า 70% เสร็จ เราเข้าขั้นวิกฤติเลยเจ้าค่ะ เพราะไม่รู้ว่าต้องปรับลายเส้นรูปวาดยังไงให้ได้แบบไทย ๆ เครียดจนนั่งร้องไห้ในห้อง จนเพื่อนสมัยมัธยมต้องมาช่วยออกแบบ เพื่อนเสนอว่าถ้าไม่สามารถแก้ลายเส้นของรูปวาดได้จริง ๆ ก็เอาตามที่เราถนัดเลย แต่ออกแบบตัวการ์ดให้มีความเป็นไทยหน่อย เช่น มีลายไทย ใช้สีแบบไทยโทน เราเห็นว่าอันนี้เป็นวิธีแก้ปัญหาที่ตอบโจทย์มากที่สุด เลยช่วยกันนั่งออกแบบการ์ดต่าง ๆ โดยมีเพื่อนมาช่วยอีกแรง (บางคนช่วยบางคนมาให้กำลังใจ)

        เพื่อนสองคนนี้นั่งทำการ์ดเล็ก คือ การ์ดคลังสินค้ากับการ์ดร้านขายของ ส่วนเรานั่งทำการ์ดใหญ่ คือ การ์ดภารกิจ เรานั่งทำไปสักพักก็เรียกให้เพื่อนช่วยดูการ์ดที่ออกแบบไว้ประมาณสองสามอัน สิ่งที่เพื่อนตอบกลับมา คือ นี่จะทำเกมการ์ดหรือจะทำการ์ดงานศพกันแน่ เพราะที่เราออกแบบไว้เป็นสีขาวดำ มีลายไทยประดับตกแต่งนิดหน่อย55555555555555555555555 ก็นั่นแหละค่ะอย่างที่บอกไปคือเรามีปัญหาเรื่องโทนสีจริง ๆ ทั้งสองคนถึงกับกุมขมับกันเลยทีเดียว จากนั้นเพื่อนเลยช่วยกันหาโทนสีให้ โดยเริ่มจากสีที่เราอยากได้ คือ สีเขียว สีครีม สีน้ำตาล สีน้ำเงิน จากนั้นทั้งสองคนช่วยกันหาเฉดสีมาให้เราเลือก เมื่อเลือกได้แล้วเราวาดรูปต่อให้เสร็จ แล้วจึงเริ่มนำรูปภาพประกอบลงในการ์ดต่าง ๆ ระหว่างที่ทำตัวการ์ดปัญหาใหญ่ที่เราเจอ คือ การหาร้านพิมพ์การ์ด ซึ่งเราทักหาร้านบวกบรีฟงานคร่าว ๆ ไปเกือบสิบกว่าร้าน แต่!!! ไม่มีร้านไหนรับเลยค่ะทุกคนนน ทั้งใน Twitter, Facebook, Instagram เราลองหาร้านที่รับทำพวก Giveaway ทำของแจกตามคอนเสิร์ตก็แล้ว แต่ไม่มีร้านไหนรับเลย เพราะงานของเราค่อนข้างจุกจิก บวกกับขนาดการ์ดเล็กกว่าขนาดที่ร้านรับทำด้วยแหละ จนในที่สุดพระเจ้าก็เห็นใจเด็กตาดำ ๆ คนนี้แล้วค่ะ มีร้านหนึ่งรับทำงานเราแล้วค่ะทุกคน ร้านน่ารักมาก ๆ ตอบแชทดี ไม่วีนไม่เหวี่ยงตอนที่เราอธิบายไม่เข้าใจ (มีบางร้านที่เราทักหาแล้วเขาวีนใส่ด้วย) แต่ร้านนี้คือใจเย็นที่สุด ที่สำคัญ ทำงานและจัดส่งเร็วมาก สมมุติว่า เราส่งไฟล์ให้ร้านวันจันทร์ วันอังคารร้านทำเสร็จและจัดส่งให้เลย วันพุธมาได้ของแล้ว คือเร็วมาก งงเลย ร้านทำถึงมาก 

       ต่อมาเป็นวันที่เราต้องนำเสนอความคืบหน้า 90% ค่ะทุกคนนนนนนน บอกเลยว่าเราตื่นเต้นมาก เพราะเป็นช่วงที่ใกล้จะส่งผลงานกันแล้ว เราได้คิวนำเสนอประมาณสิิบกว่า ๆ (จำไม่ได้แล้ว) แต่พอนำเสนอเสร็จเราซึมเลยค่ะ เพราะโดนปรับแก้เยอะมาก (เยอะมั้ง เยอะแหละ) หลัก ๆ คือ ขนาดของการ์ดค่ะ ขออธิบายก่อนว่า ขนาดการ์ดเล็กของเราตอนแรกอยู่ที่ 4x4 ซม. การ์ดใหญ่ขนาด 5.5x8.5 ซม. ซึ่งได้คำแนะนำมาว่าขนาดการ์ดเล็กเกินไป ทำให้มองไม่ค่อยเห็นตัวหนังสือ ต้องปรับขนาดการ์ดให้ใหญ่ขึ้นกว่านี้ ที่สำคัญเราสั่งพิมพ์ไปเรียบร้อยแล้วและของมาส่งแล้วด้วย ซึ่งเรายอมรับค่ะว่าเราก็ผิด เพราะช่วงนั้นเราไม่ค่อยได้ปรึกษาครูที่ปรึกษาเลย นี่แหละค่ะผลของการทำงานแล้วไม่ปรึกษาครูก่อน T_T แต่เรื่องที่ทำให้ซึมจริง ๆ น่าจะเป็นเรื่องไปคอนเสิร์ตค่ะ พอเราต้องพิมพ์งานใหม่ เราเกรงใจคุณพ่อไม่กล้าขอเงินท่านเพิ่มอีกแล้ว เลยเอาเงินที่เก็บไว้จะไปคอนเสิร์ตมาใช้แทน เราเลยต้องล้มเลิกการไปคอนเสิร์ตค่ะ ถึงแม้ว่าเราจะตั้งหน้าตั้งตารอก็ตาม (เพราะตอนนี้งานจบสำคัญที่สุด) เราเข้าใจแต่ก็มีแอบ ๆ เศร้าบ้าง เพราะเราคิดว่าการไปคอนเสิร์ตครั้งนี้เป็นเหมือนการให้รางวัลตัวเองและเป็นการเยียวยาตัวเองหลังจากที่ทำงานหนัก พอไม่ได้ไปแล้วน้ำตาคลอเบ้าอยู่ค่ะ55555555555555555555555555 แต่ก็ปลอบตัวเองว่าเดี๋ยวก็มีอีกค่อยไปตอนที่เราพร้อมจริง ๆ ดีกว่า พอกลับบ้านหลังจากที่นำเสนองานเสร็จแล้วเพื่อน ๆ เลยนัดเจอกันเพื่อให้กำลังใจ เราดีใจมากที่มีพวกเขาคอยให้กำลังใจ คอยปลอบ พอนัดเจอเพื่อนเสร็จก็กลับบ้าน วันนั้นลุงกับป้ามาบ้านด้วย ทุกคนในบ้านถามว่านำเสนองานเป็นไงบ้าง พอได้ยินคำถามนี้เท่านั้นแหละ บ่อน้ำตาแตกเลยค่ะ ทุกคนในบ้านก็ตกใจเพราะเราไม่เคยร้อวงไห้ให้เห็นสักเท่าไหร่ ภาพจำเราของพวกผู้ใหญ่ คือ คนที่ร่าเริง หัวเราะง่าย กวนประสาทพวกลุง ๆ แต่พอมาเจอเราร้องไห้ พวกท่านก็ทำตัวไม่ถูกค่ะ ช่วงนั้นน่าจะไม่สบายค่ะเลยอ่อนไหวง่าย แต่หลังจากวันนั้นเราก็ค่อย ๆ ทำงานไป เหนื่อยก็พัก ไม่กล้าหักโหมเหมือนช่วงแรกเพราะกลัวจะป่วยช่วงที่ใกล้จะส่งงานอีก ไม่งั้นงานเข้าแน่ๆ