4 มกราคม 2565

ฉันตื่นเจ็ดโมงเช้าเพื่อเตรียมตัวไปทำงานวันแรก เช้านี้ไม่สดใสเท่าไรนักเพราะนอนหลับไม่เต็มอิ่ม อาจเป็นเพราะตื่นเต้นที่จะได้ไปอยู่ในสถานที่ใหม่ หรือไม่ก็กังวลเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้นไปก่อนล่วงหน้า ฉันนัดกับเพื่อนอีกคนหนึ่งไว้ที่สถานีรถไฟฟ้าใต้ดินเพื่อจะได้เดินทางไปด้วยกัน พวกเราถึงออฟฟิศประมาณ 08.30 น. ตอนนั้นเพื่อนคนอื่น ๆ ที่ฝึกสหกิจฯ ก็มาถึงแล้วเช่นกัน

วันแรกเราไม่ได้ทำอะไรมาก เริ่มจากการพบพี่ปุ้ม HR ซึ่งเป็นผู้คอยประสานงาน พวกเราได้รับอีเมลพนักงานและลงทะเบียน Workplace ซึ่งเป็นแพลตฟอร์มที่ใช้ติดต่อและประชาสัมพันธ์ข่าวสารต่าง ๆ ภายในองค์กร ซึ่งฉันชอบส่วนนี้มากเพราะเราสามารถแยกพื้นที่ทำงานและพื้นที่ส่วนตัวออกจากกันได้ ทำให้การทำงานสะดวกและง่ายยิ่งขึ้น ฉันได้ฝึกงานตำแหน่ง Editor ทีม Creative LAB (CC) และรู้มาว่าพี่เลี้ยงของฉันคือพี่นัท เรายังไม่ได้เจอกันเนื่องจากนโยบายของทางบริษัทที่ให้พนักงาน WFH ในช่วงสองสัปดาห์แรกหลังจากปีใหม่ ฉันจึงได้แค่ติดต่อกับพี่เลี้ยงผ่านทาง Workchat เท่านั้น

พวกเราถ่ายรูปทำบัตรพนักงานสำหรับใช้เข้าออกอาคารส่วนสำนักงานและสแกนใบหน้าเพื่อใช้สำหรับเปิดประตูเข้าออฟฟิศ และพี่ในทีมยังช่วยสอนการจองโต๊ะทำงานอีกด้วย ที่นี่ใช้ระบบจองโต๊ะทำให้เราสามารถเปลี่ยนที่นั่งได้และทุกคนมีสิทธิ์เลือกที่นั่งที่ต้องการ ฉันคิดว่านี่ก็เป็นรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ทำให้รู้สึกว่าพนักงานทุกคนเท่าเทียมกันจริง ๆ

ฉันได้รับมอบหมายงานจากพี่นัทให้ออกแบบหน้าเปิดหลักภาษาเป็นงานแรก พี่นัทส่งบรีฟพร้อมกับตัวอย่างงานมาให้ฉันดู หลายคนอาจสงสัยว่า “หน้าเปิดหนังสือคืออะไร” ให้ทุกคนนึกถึงหนังสือเรียน ก่อนจะเข้าสู่เนื้อหาแต่ละบทจะต้องมีหน้าแรกประกอบด้วยคำอธิบายบท ตัวชี้วัด และจุดประสงค์ เป็นต้น ซึ่งในขั้นแรกฉันได้ทำส่วนของภาพพื้นหลังเท่านั้น ส่วนการจัดหน้ากระดาษและใส่ข้อมูลจะส่งต่อให้พี่อีกที สิ่งที่ฉันได้เรียนรู้ในวันนี้คือการใช้ Freepik เราสามารถโหลดภาพเวกเตอร์มาใช้จัดองค์ประกอบได้ ต่างจากงานที่ฉันเคยทำในรายวิชาของสาขาที่ต้องวาดเองทุกอย่าง ฉันไม่เคยใช้มาก่อนจึงค่อนข้างตื่นเต้นมาก ข้อดีของการใช้ Freepik คือทำให้งานออกมาสวยและที่สำคัญคือประหยัดเวลาไปได้เยอะ

หลังจากนั้นฉันก็ได้รับมอบหมายให้ออกแบบหน้าเปิดวรรณคดีวิจักษ์ ซึ่งวิชานี้ค่อนข้างยากกว่าวิชาหลักภาษา เนื่องจากบรีฟที่ได้มาต้องมีตัวละครในวรรณคดี บางครั้งก็หาภาพเวกเตอร์ไม่ได้ ฉันจึงแก้ไขปัญหาด้วยการนำเวกเตอร์ที่ดูเข้าเค้าแล้วนำมาแก้ไขให้ตรงกับตัวละครนั้น ๆ อีกที ยิ่งไปกว่านั้นโน้ตบุ๊กก็ไม่เอื้ออำนวยนัก บางครั้งทำให้กินเวลาไปมากจนงานเสร็จช้ากว่ากำหนด ฉันประเมินแล้วว่างานอาจจะเสร็จไม่ทันจึงแจ้งพี่เลี้ยงไปพร้อมกับเหตุผล พี่ก็เข้าใจและช่วยแก้ไขตารางงานให้ โดยให้ฉันทำต่อสัปดาห์หน้า ที่นี่จะไม่ตามงานหรือส่งงานกันนอกเวลา ดังนั้นฉันจึงคลายกังวลไปได้

ฉันลืมเล่าไปว่าระบบการทำงานของบริษัทนี้ดีทีเดียว ในแต่ละสัปดาห์จะมีการลงแผนงานผ่าน Google Sheet เราจะรู้ว่าในแต่ละวันต้องทำอะไรและมีกำหนดส่งเมื่อไร ซึ่งพี่เลี้ยงจะเป็นผู้ลงงานให้ ทีมของฉันจะเข้าเช็กอินทุกวันจันทร์เพื่อบอกว่างานที่ต้องทำภายในสัปดาห์นั้นมีอะไรบ้าง และเช็กเอาต์ทุกวันศุกร์เพื่อบอกว่างานที่ได้รับมอบหมายเสร็จเรียบร้อยดีหรือไม่

อีกงานหนึ่งที่ฉันได้ทำคือออกแบบหน้าทบทวนซึ่งยากขึ้นมาอีกขั้นหนึ่ง เพราะนอกจากต้องออกแบบพื้นหลังแล้ว ยังต้องจัดวางเลย์เอาต์อีกด้วย ครั้งแรกที่ได้รับงานมาฉันรู้ตัวเลยว่างานนี้ไม่เป็นที่น่าพอใจอย่างยิ่ง สำหรับการทำกราฟิกเมื่อมี Text เพิ่มขึ้นมาก็อาจทำให้การออกแบบมีข้อจำกัดเพิ่มขึ้นด้วย ทว่าตอนนั้นฉันไม่กล้าทำอะไรเกินจากบรีฟ เพราะไม่รู้ว่าตนเองสามารถตัดสินใจได้มากน้อยขนาดไหน จึงส่งงานไปแบบที่ตัวเองก็ไม่พอใจนัก หลังจากนั้นฉันก็ได้คอมเมนต์จากพี่นัท เท่าที่จำได้คือการจัดวางยังไม่ดีเท่าไรและฉันยึดติดกับบรีฟมากเกินไป ฉันหน้าชาเล็กน้อย เพราะเห็นด้วยกับสิ่งที่พี่บอกทุกประการ พี่นัทไม่ได้ตำหนิอะไรฉัน ซ้ำยังช่วยส่งตัวอย่างงานเก่า ๆ มาให้ดู เมื่อฉันได้ดูแล้วก็เข้าใจทันทีว่าต้องทำงานให้ออกมาประมาณไหน

ฉันได้รับมอบหมายให้ออกแบบหน้าทบทวนอีกครั้ง คราวนี้ฉันวางแผนการทำงานได้ดีขึ้น เผื่อเวลาไว้สำหรับการจัดวางเลย์เอาต์ และไม่ยึดบรีฟมากเกินไป ผลงานที่ออกมาก็น่าพอใจมากทีเดียว ถึงแม้ตอนที่ส่งงานจะแอบกังวลอยู่บ้างก็ตาม ทว่าพี่นัทก็ตอบกลับมาว่าผ่าน และยังชมอีกด้วยว่า “ทำสวย” ฉันดีใจมากจริง ๆ

แค่ครึ่งเดือนแรกฉันก็ได้เรียนรู้อะไรหลายอย่างแล้ว สิ่งที่ฉันจำขึ้นใจและพยายามบอกตัวเองเสมอคือให้รู้จักยืดหยุ่นมากขึ้นเวลาทำงาน และจะดีมากถ้าฉันปากหนักน้อยลงอีกนิดแล้วกล้าถามสิ่งที่ตัวเองสงสัยออกไป อย่างไรก็ตามฉันคิดว่าตัวเองเริ่มปรับตัวได้บ้างแล้วล่ะ