ฉันไม่คิดว่าจะมีแค่ชองคนเดียวที่น้ำตาไหลหรอกนะ 

นัยน์ตาของจุนแจก็ไม่ต่างกัน เพียงแค่หยดนั้นมันไหลลงอยู่ข้างในหัวใจของเขา

 

           ฮอจุนแจพาชองไปดูแจกันที่คิมทัมรยองได้วาดรูปของพวกเขาลงไป เขาบอกกับชองว่าทัมรยองก็เห็นพวกเขาจากในฝันเช่นเดียวกัน และได้วาดรูปนี้ขึ้นมา ชองจึงถามจุนแจว่า หากเป็นเช่นนั้นจะเรียกว่าฝันร้ายได้อย่างไร เขาบอกว่าเขากลัว ในฝันมีอะไรที่เขากลัวหรือ 

         จุนแจพยายามหาเหตุผลมาปิดบังความจริง เขานิ่งคิดอยู่ชั่วครู่ และตัดสินใจบอกกับเธอว่า 'ผู้ชายคนนั้นไม่ใช่ฉัน' 

ระหว่างฮอจุนแจและซิมชอง แตกต่างกับ คิมทัมรยองและเซฮวา

ต่างกันตรงที่ เขาไม่สามารถคาดเดาหรือมั่นใจในหัวใจของเขาได้เลย

.

ในเมื่อเธอเป็นคนบอกเขาเองว่าชีวิตของเธอขึ้นอยู่กับหัวใจของเขา

ดังนั้นแล้ว... ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่หัวใจของเขาจะเปลี่ยนไป

.

เพราะว่าสิ่งที่ง่ายที่สุดในการเปลี่ยนโลกทั้งใบได้ ก็คือหัวใจของคนเรา

คู่รักที่รักกันมาก ๆ ก็มักจะเลิกรากันได้ง่าย

เหมือนกับการแต่งงาน ที่เหมือนจะเป็นสิ่งสุดท้ายในชีวิตนิรันดร

สุดท้ายก็ต้องเลิกรากันไป

.

          ชองหรี่ตาลงมองเขาเล็กน้อย เธอเอ่ยว่าเขาได้ยินเสียงความคิดของเธอ แต่ทำไมเธอถึงไม่ได้ยินความคิดของเขาบ้าง ไม่ยุติธรรมกับเธอเอาเสียเลย ฮอจุนแจบอกว่าเธอจะอยากได้ยินไปทำไม ในเมื่อเขาเป็นคนที่พูดความจริงเสมอ 

          ฉันคิดว่าชองรู้ดีแก่ใจว่าเรื่องที่ฮอจุนแจบอกกับเธอไม่เป็นความจริงทั้งหมด แต่เธอก็ไม่ได้ซักอะไรต่อ เพราะฮอจุนแจเดินหนีเธอไปเสียก่อน ในขณะที่แม่ของฮอจุนแจพยายามโทร.ติดต่อภรรยาของหัวหน้านัม ลุงผู้จัดการของพ่อฮอจุนแจ

             

           ผ่านมาอีกหนึ่งวัน ชองได้บอกกับจุนแจว่าเธอคิดไอเดียดี ๆ ออกแล้วล่ะ เธอจะขอลบความทรงจำของเขาเมื่อวานออกไป เขาจะได้ไม่ต้องเจ็บปวดที่ฮอจุนแจได้รู้ว่าเธอจะตายหากไม่มีเขา ชองพยายามจะจับเขาจุมพิต และขอให้เขาหลับตาลง เพราะขณะที่เธอลบความทรงจำนั้น มันอาจจะทำให้เขาเจ็บสักเล็กน้อย

            เธอบอกกับเขาว่าตอนนี้พลังของเธอกลับมาอีกครั้ง โปรดเชื่อใจเธอ ปรกติแล้วนางเงือกจะมีพลังในการทำทุกสิ่งก็ต่อเมื่ออยู่ในน้ำเท่านั้นตามสัญชาตญาณของพวกเธอ แม้ว่าตอนนี้เธอจะลบตอนขึ้นบกมาก็ตาม มันต่างกับตอนที่ลบความจำของโจนัมดู เพราะตอนนั้นเธอทะเลาะและหมางเมินกับเขา พลังอาจหืดหายไปบ้าง แต่ตอนนี้เธอกลับมาแข็งแรงแล้ว

           ฉันมีความสงสัยอยู่อย่างว่าทำไมซิมชองถึงไม่ลบโดยการจับมือเขาแทน ในเมื่อตอนนี้เธอตรึงแขนทั้งสองข้างของฮอจุนแจให้ติดกับผนังห้อง เธอพยายามจะจูบ นั่นอาจเป็นไปได้ว่า ถ้าจะลบความจำของคนรักจะต้องลบด้วยการจูบเท่านั้นหรือ แต่จุนแจก็ไม่ยอมให้เธอลบง่าย ๆ เขาวิ่งหนีเธอออกไปยังห้องรับแขกข้างนอกที่มีฮยองและแทโอนั่งอยู่

            แทโอผ่อนลมหายใจออกที่ได้เห็นภาพของชองนูน่าและจุนแจฮยองวิ่งเล่นไล่จับ กอดรัดฟันเหวี่ยงกันอย่างสนุกสนาน นัมดูเอ่ยบ่นขึ้นมาว่า เมื่อวานยังทะเลาะกันจะเป็นจะตายแทบแตกหัก แต่มาวันนี้หัวเราะกิ๊กกันสนุกสนานไปใหญ่ เมื่อไหร่จุนแจคนเดิมของพวกเขาจะกลับมา แทโอปลีกตัวเดินออกไปจากห้องนั้นทันที

          ชองถามจุนแจว่าไม่ให้เธอลบความจริง ๆ หรือ เขาบอกว่าไม่มีทาง เดี๋ยวเขาเปลี่ยนใจไม่รักเลยนี่ ชองตอบกลับมาว่า 'คุณคิดว่าฉันดูคนผิดหรือไง ฉันข้ามน้ำข้ามทะเลตามคุณมาถึงที่นี่ คิดว่าฉันชอบผู้ชายใจโลเลหรือยังไง'

           จุนแจบอกว่าเขาได้ยินที่เธอนินทาเขาในใจทั้งหมดนั่นแหละ เธอพูดว่าเขาเป็นคนยังไงบ้าง เธอบอกว่าเธอไร้เดียงสา คิดว่าฮอจุนแจดีที่สุดในโลกแล้ว แต่สงสัยเธอจะคิดผิด ชองเลยเสนอความคิดว่างั้นลบตอนนี้ด้วยแล้วกัน หรือว่าทั้งอาทิตย์เลยยิ่งดี ได้ยินคนอื่นนินทาก็คงไม่สบายใจ แต่จุนแจตะบบผ้าห่มคลุมทั้งตัว ไม่ยอมให้เธอแตะต้องตัวได้ง่าย ๆ 

         ชองต่อรองโดยการบอกว่าขอนอนจับมือเขาอย่างเดียวได้ไหม เธอไม่ทำอะไรเขาหรอกนะ แต่จุนแจมีหรือจะเชื่อ เขาได้ยินความคิดเธอ รู้ทุกอย่างที่เธอคิด แล้วยังบอกอีกว่าให้ไปหาอ่านตำนานของนางเงือกบ้าง จะได้รู้ว่าไม่มีนางเงือกตนไหนร้ายกาจเท่าเธอมาก่อนเลย แต่ก่อนที่ชองจะกลับขึ้นไปนอนห้องบน จุนแจก็ใช้มือตบที่นอนข้าง ๆ ตัวเบา ๆ แล้วบอกให้เธอมานอนลงตรงนั้น

เขาคว้าตัวเธอเข้ามากอดแล้ว 

แก้มของเขาถูไถเบา ๆ ที่หน้าผากเขาเธอเหมือนเช่นทุกครั้ง

.

วงแขนอบอุ่นวาดโอบตัวเธอกระชับขึ้นกว่าเดิม "หัวใจของฉันยังเต้นดี เพราะฉันอยู่กับคุณ"

            สายสืบของคังจียอนรายงานข่าวว่ายูรันทำงานอยู่ที่บ้านของอาจินจู เธอจึงเดินทางมาให้เห็นกับตาว่าชีวิตของเพื่อนสมัยมัธยมตกต่ำมากขนาดไหน จินจูได้บอกกับจียอนว่าแม่บ้านคนนี้เก่งมาก แต่น่าเสียดายที่เธอจะลาออก พร้อมกับเรียกให้นำกาแฟมาเสิร์ฟ 

           เมื่อทั้งสองคนได้เผชิญหน้ากันอีกครั้ง จียอนเอ่ยถามปากให้ยูรันไปทำงานที่บ้านเธอ ยูรันตอบกลับอย่างไม่เกรงกลัวหรือว่าเกรงใจใด ๆ อีกแล้ว ความอดทนของเธอมันหมดลงไปตั้งแต่ได้รู้ว่าลูกชายสุดที่รักได้ออกจากบ้านไป แล้วคนเป็นพ่อไม่คิดจะออกตามหาเลยด้วยซ้ำ

           คังจียอนเอ่ยปากขอเวลาคุยกับแม่บ้านสองคน แต่ก่อนที่อาจินจูจะเดินจากไป ยูรันพูดขึ้นมาก่อนว่า ตอนนั้นอาจินจูบอกกับเธอว่าคนที่สามารถแย่งสามี แย่งตำแหน่ง แย่งทุกอย่างจากเพื่อนไปได้ ก็เป็นเพียงผู้หญิงสารเลวแพศยาเท่านั้นแหละ

           อาจินจูได้ยินเช่นนั้นก็ตกใจมาก เธอรีบวิ่งกลับเข้าห้องนอนของเธอไป ไม่รอช้าโทรศัพท์ไปเล่า Juicy Gossip ให้กับแก๊งของเธอฟังทันที

            มีมี่กับผู้ช่วยของเขาเดินทางมาพบกับจุนแจที่บ้านพัก นัมดูได้พูดถึงข้อมูลที่ทางมีมี่ขอให้สืบสวนให้ ประวัติของคังจียอนเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อและน่าขนลุกไปพร้อม ๆ กัน 

           เธอเคยแต่งงานมาแล้วถึงสองครั้ง สามีเก่าของเธอทั้งสองคนตาบอดและตายด้วยกันทั้งคู่ และเธอได้รับเงินประกันเต็มเม็ดเต็มหน่วย พื้นเพของเธอมาจากเจชอน เธอเป็นเด็กกำพร้าที่ถูกครอบครัวหนึ่งอุปการะเลี้ยงดู 

 

           แต่ที่น่าแปลกใจก็คือทุกคนในครอบครัวหายสาบสูญ และที่สำคัญคือเรียนจบจาก โรงเรียนสตรีดันอิน ฮงยองชิก ซึ่งเป็นโรงเรียนเดียวกันกับมารดาของฮอจุนแจ ซึ่งฮอจุนแจเหมือนกับคิดอะไรบ้างอย่างได้ขึ้นมา

         ฝ่ายคังจียอนได้ไปรับประธานฮออิลจุงออกจากโรงพยาบาล และมาแดยองมารับหน้าที่เป็นผู้ช่วยแทนผู้จัดการนัมชั่วคราว

         ประวัติของคังจียอนทำให้ฉันนึกถึงภาพยนตร์เรื่อง Orphan ที่เด็กกำพร้าคนหนึ่งฆ่าเกือบทุกคนในบ้านที่อุปการะเธอมา และเปลี่ยนครอบครัวใหม่ไปเรื่อย ๆ 

          

          ยูรันบอกกับจินจูว่าหลังจากเตรียมอาหารมื้อค่ำเสร็จแล้ว เธอจะขอลาออกจริง ๆ แล้ว แต่จินจูเปลี่ยนจากที่เรียกเธอว่า 'อาจุมม่า' มาเป็น 'ออนนี่' แทน เพราะนับจากอายุแล้วยูรันเป็นพี่เธอ เธอเอ่ยปากบอกให้ยูรันอยู่ที่นี่ต่อ เพราะว่าไม่มีที่ไปอยู่แล้วนี่ 

            เธอพูดด้วยความสนุกสนานว่าเหมือนกับว่าเธอกำลังละครซากึกอยู่ เรื่อง 'จางอ๊กจอง' ที่ออนนี่ของเธอเล่นเป็น 'พระมเหสีอินฮยอน' ส่วนคังซอฮีเล่นเป็น 'พระสนมเอกจางฮีบิน' ที่สุดท้ายแล้วพระมเหสีอินฮยอนที่เคยถูกเนรเทศ ได้กลับไปยังพระราชวังคืนสู่ตำแหน่ง ส่วนจางฮีบินมีจุดจบด้วยการตาย ซึ่งเธอบอกว่า "ฉัน...อาจินจู จะช่วยพี่เองค่ะ ไม่ต้องรีบออกไปอยู่ที่ไหนทั้งนั้น" 

        จินจูเข้ามาคุยกับซาจีอาในห้องนอน เธอถามว่าเพราะจีอารู้อยู่แล้วใช่ไหมว่าแม่บ้านเป็นภรรยาเก่าของฮออิลจุงถึงได้ประจบประแจง จีอาปฏิเสธ ยิ่งได้รับรู้พื้นเพบ้านของฮอจุนแจ จีอายิ่งรู้สึกกังวลและปวดหัวไปใหญ่ เธอจึงตัดสินใจออกไปเที่ยวผับ อีกทั้งโทร.ไปชวนแทโอออกมาดื่มด้วย 

         ตอนที่โทร. ไป แทโอกำลังเล่นเกมในโทรศัพท์มือถืออยู่ เขาจึงเผลอกดรับอย่างรวดเร็ว จีอาคิดว่าเด็กน้อยของเธอกำลังเฝ้ารอคอยให้เธอโทร. ไป  จึงรีบกดรับเร็วกว่าเสียงโทรศัพท์ดังเสียอีก แม้ว่าแทโอพยายามจะทำความเข้าใจว่าเธอเข้าใจผิด 'ผมกำลังเล่นเกมอยู่ครับนูน่า'

        

         ในขณะที่แทโอกำลังออกไปพบกับซาจีอา นัมดูถามว่าน้ำ(แอลกอฮอล์)ที่ผับดีไหม รสชาติเยี่ยมหรือไม่ ส่วนชองถามว่าน้ำ(เธอหมายถึงน้ำที่สามารถลงว่ายได้) สดชื่นมากหรือเปล่า ทั้งคู่จึงขอตามแทโอมาที่ผับ 

          เมื่อจีอาเห็นคนที่แทโอพามาด้วยแล้วก็ไม่พอใจ เพราะเธอบอกให้หนุ่มน้อยมาเพียงคนเดียว ชองเห็นจีอาดื่มเหล้า เธอบอกว่าไม่ให้จีอาดื่ม เพราะตอนที่จุนแจของเธอเมานั้นน่ารักมากแค่ไหน เธอจึงไม่อยากเห็นจีอาน่ารักเหมือนจุนแจ

  

          นัมดูออกไปแดนซ์บนฟลอร์ ในขณะจุนแจโทร. เข้ามาถามว่าพวกเขาไปไหนกันหมด กลับมาบ้านเงียบเชียว ฮยองบอกว่าพามาที่ผับ จุนแจบอกว่าไม่ควรพาชองของเขาไป เพราะเธอไม่ชอบที่แบบนั้น แต่ฮยองเถียงกลับโดยพลัน 'ไม่ชอบอะไรกันวะ เต้นยับขนาดนั้น'

ในขณะที่ชองกับจีอาพยายามจะเต้นข่มกันในผับ พร้อมกับเสียงร้องเชียร์ดังลั่น 

ฮอจุนแจก็รีบฝ่าวงล้อมเข้ามา

         ฮอจุนแจอึ้งกับภาพที่เห็นไม่น้อย จีอาเห็นเขาจึงชวนเขาเต้นด้วยกัน แต่เขาปฏิเสธเพราะว่าเขามีอย่างอื่นต้องจัดการ เขาไม่พอใจที่แฟนสาวมาเที่ยวกลางคืนท่ามกลางอันตราย อีกทั้งอาจมีคนเข้ามาลวนลามเธอเอาได้ ฮอจุนจอรีบเข้าไปคว้าตัวของชองกลับบ้าน แต่เธอไม่ยอมง่าย ๆ 

           

              แต่เขาก็สามารถลากตัวชองออกไปได้ในที่สุด ท่ามกลางสายตาไม่พอใจของจีอา และความอึ้งของฮยองกับแทโอ

               ข้างนอกผับฝนตกหนัก ชองบอกว่าสิ่งนี้เป็นสิ่งที่เธอไม่สามารถทำร่วมกันกับเขาได้ เขาน่าจะรู้ดีเพราะอะไร การเดินท่ามกลางสายฝนไม่ใช่สิ่งที่นางเงือกอย่างเธอจะสามารถทำแบบมนุษย์ได้หรอกนะ 

           วันถัดมาซิมชองได้ไปเจอกับเพื่อน ๆ ของเธอที่ร้านสะดวกซื้อที่มักไปประจำ เธอบอกว่ายูนาและหญิงเร่รอนแฟชั่นนิสตาว่า เธอรู้สึกสบายใจที่จุนแจได้รู้ความลับของเธอแล้ว 

           เธอบอกกับยูนาว่าเธอรู้สึกดีและมีความสุขที่จุนแจได้ยินความคิดของเธอ และไม่ต้องโกหกอะไรอีก ไม่ต้องมีความลับใด ๆ ต่อกัน เธอจะได้เริ่มใช้ชีวิตปรกติเหมือนกันคนอื่น ๆ เสียที 

           ยูนาที่ได้ยินเช่นนั้นก็เอื้อมมือมาแตะที่ไหล่ของชองแล้วพูดกับชองประโยคหนึ่งที่เธอก็เคยมีประสบการณ์แบบนี้มาว่า "เรื่องที่ยากที่สุด คือการที่เราพยายามเป็นเหมือนคนอื่น"

 

          ขณะที่พูดคุยกันอยู่นั้น ข้างนอกฝนเริ่มตกปรอย ๆ แฟชั่นนิสตาสาวชี้นิ้วไปยังคนข้างนอกที่รีบวิ่งหลบฝนกันจ้าระหวั่น บางคนหยิบกระเป๋าถือของตนเองขึ้นมาบังฝนแทนร่วม บางคนนำกระเป๋าซุกไว้ในโค้ชเพราะเกรงว่ากระเป๋าราคาแพงจะเปียก

.

สำหรับชองนั้น 

.

.

.

        ชองได้ชวนเพื่อน ๆ ของเธอไปงานเลี้ยงวันเกิดที่บ้านของเธอ ตั้งแต่เกิดมาเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดวันที่เท่าไหร่ ไม่เคยจัดงานเลี้ยงเลยสักครั้ง เธอจึงเลือกวันขึ้นมาหนึ่งวันเพราะอยากจัดปาร์ตี้สนุกสนาน และตอนนี้เธอเพิ่งรู้สึกว่ามีชีวิตใหม่จริง ๆ กับคนที่เธอรัก เธอจึงเลือกวันพรุ่งนี้เป็นวันเกิดของเธอ

           ฮอจีฮยอนแอบเข้ามาหาผู้จัดการนัมที่รักษาตัวอยู่ เขาบอกว่าเขาเห็นลุงนัมคุยกับฮอจุนแจ แม่ของเขาวางใจมากเกินว่าลุงพูดไม่ได้ การพูดได้หรือไม่ได้ไม่ใช่ปัญหา เพราะสิ่งที่สำคัญจนสร้างปัญหาให้พวกเขานั้นคือชีวิตของลุงต่างหาก ฮอจีฮยอนได้ดึงสายอะไรบางอย่างเพื่อปลิดชีวิตของลุงนัม แต่จู่ ๆ เขาก็รู้สึกวิตกกังวลและทำอะไรไม่ถูก เขาหันซ้ายแลขวาคล้ายกับว่าอยากจะช่วยชีวิตของลุงนัมมากกว่ากลัวความผิด  แต่มาแดยองมาคว้าตัวของเขาออกจากห้องก่อนที่ทีมแพทย์จะเข้ามา

                ทีมแพทย์เริ่มวิ่งเข้ามาช่วยเหลือกันจ้าระหวั่น และแม่ของจุนแจก็ได้รับการติดต่อจากภรรยาของผู้จัดการนัม โดยยูรันได้ขอเบอร์ติดต่อลูกชาย ซึ่งภรรยาของผู้จัดการบอกว่าจะขึ้นไปเอาให้ที่ห้องพักผู้ป่วยของสามีของเธอ

               ภาพในช่วงสมัยโชซอนฉายกลับมาอีกครั้ง เพื่อนของคิมทัมรยองได้เข้าไปในเรือนพักของใครสักคนหนึ่ง

           เขาเข้ามาเพื่อหาอะไรบางอย่าง ฉันไม่แน่ใจว่าเป็นเหตุการณ์ก่อนหรือหลังคิมทัมรยองเสียชีวิต ฉันเดาว่าคงเป็นเหตุการณ์หลังเกิดเหตุแล้ว และน่าจะเข้ามาเอาอะไรบางอย่างที่เพื่อนฝากฝังไว้ ในขณะนั้นเองได้มีใครบางคนเข้ามาในห้องเช่นเดียวกัน เขารีบหลบไป คนคนนั้นได้สวมแหวนที่เป็นปริศนา บุคคลลึกลับที่ได้คร่าชีวิตของทัมรยองจากเซฮวาไป

            จีฮยอนเริ่มกังวลทันทีที่จำหน้ามาแดยองได้ว่าเขาเป็นผู้ร้ายที่ทางการต้องการตัว เขาถามว่ามาขับรถของพ่อเขาได้อย่างไร มาแดยองเป็นตัวอันตรายมิใช่หรือ ทำไมต้องมาใกล้ชิดเขากับแม่ด้วย

            มาแดยองสั่งให้จีฮยอนหุบปากแล้วบอกว่าให้อยู่นิ่ง ๆ เงียบ ๆ และรอรับผลประโยชน์จากคนอื่นที่คอยทำให้จะดีกว่า ฉันคิดว่าแม่ของจีฮยอนร้ายจนสามารถฆ่าสามีเก่าทุกคน แต่ไม่สามารถฆ่ามาแดยองได้ เพราะมาแดยองร้ายกว่า และหวังว่าจีฮยอนคงไม่ได้ร้ายที่สุดหรอกกระมัง

             ชองโทรศัพท์ไปหาแม่ของจุนแจเพื่อชวนให้มางานเลี้ยงวันเกิดของเธอ ตอนแรกยูรันปฎิเสธที่จะมาเพราะอยากตามเรื่องของฮอจุนแจมากกว่า แต่พอได้ยินชองพูดว่าเธอเพิ่งเคยมีงานวันเกิดครั้งแรกในชีวิต จึงอยากชวนมาร่วมงานพิเศษแห่งความทรงจำนี้ และเธอไม่มีครอบครัวเหลืออยู่แล้ว ยูรันจึงตอบตกลงว่าจะมาร่วมงาน

          

           ขณะที่ฮอจุนแจออกไปข้างนอก โจนัมดูและแทโอจึงช่วยกันจัดงานปาร์ตี้รอ นัมดูได้แต่บ่นว่าชองคงดูละครมากเกินไป อะไร ๆ ก็เหมือนในละครไปเสียหมด สักพักหนึ่งหญิงเร่รอนเพื่อนของชองก็มาถึงพร้อมกับของขวัญของโปรดของชอง

            

          เนื้อตัวที่มอมแมมทำให้นัมดูรีบปรี่เข้าไปเอาหมอนให้รองนั่ง กลัวว่าโซฟาจะเลอะเทอะ แฟชั่นนิสตาสาวยกเท้าของตนเองขึ้นมาเกาและใช้มือเดียวกันหยิบอาหารในจานเข้าปาก นัมดูมองอย่างรังเกียจสักเล็กน้อยแต่ไม่ได้พูดอะไรมาก หรือว่าคนนี้จะเป็นเนื้อคู่ของฮยอง

              ซิมชองได้เดินมารับแม่ของฮอจุนแจที่ป้ายรถเมล์ตามที่นัดกันไว้ เธออาสาถือถุงที่ยูรันหิ้วมาด้วย ยูรันบอกว่าเธอได้ทำอาหารที่เคยทำให้ลูกชายในวันเกิดเธอ ทั้งสองคนเดินคุยกันมาตามทาง ส่วนฮอจุนแจที่เพิ่งเดินออกจากร้านดอกไม้ที่ซื้อมาให้กับแฟนสาวของตนเอง

              

             เขาเดินอยู่คนละฝั่งริมถนนกับชอง จุนแจหันมาเจอ 'มองชองงี่' ของเขา (멍청이แปลว่า ยัยบื้อ ยัยบ๊อง ใช้เรียกแฟนสาวแบบน่ารัก ๆ มุ้งมิ้ง) กำลังคุยไปยิ้มไปกับเพื่อนรุ่นป้าอีกฟากฝั่ง เขาพยายามโบกมือเรียกเธอ ทว่าชองกลับมองไม่เห็นเขา จนเดินเลยมาถึงสี่แยกไฟแดง 

             ชองหันมาเจอกับจุนแจพอดี เธอจึงโบกมือให้เขาพร้อมกับตะโกนเรียกชื่อเขาดังลั่น จุนแจได้แต่อมยิ้มให้กับเธอ แม้ปากจะบอกว่าทำไม มองชองงี่ของเขามาตะโกนเรียกชื่อจริงของเขาในที่สาธารณะแบบนี้ก็ตามที

            ยูรันได้ยินชื่อที่ชองเรียกแฟนหนุ่มของเธอ ก็อึ้งไปเล็กน้อย ตอนแรกนึกว่าจะเพียงแค่ชื่อซ้ำกันเสียอีก แต่พอชองพูดถึงเหตุการณ์ที่หอตะเกียงเฮราคลิส  (Heracles) จึงได้รู้ว่าแฟนหนุ่มของชองคือจุนแจของเธอ ชองได้แต่พูดผ่านความคิดให้เขาที่อยู่อีกฟากฝั่งได้ยินว่าเธอดีใจมากแค่ไหนที่เขาจะได้เจอแม่แล้ว

 ตำนานแห่งหอตะเกียงเฮราคลิสเป็นจริงแล้วนะ

           มือที่กุมดอกไม้สั่นไหว สายตานิ่งอึ้งที่ได้เห็นหน้าผู้หญิงสูงวัยที่เขาโหยหาความอบอุ่นมานานแสนนานยืนอยู่ข้าง ๆ แฟนสาว ไฟแดงหยุดรถ แต่ไฟเขียวเปิดให้เดิน เขาก้าวเดินอย่างช้า ๆ เพื่อข้ามถนนไปหาคนทั้งสอง เพื่อจะได้พบกันจริง ๆ เสียที

            เป็นตอนที่ฉันเดาไม่ออกเลยว่าต่อไปเรื่องจะดำเนินต่อไปอย่างไรต่อ ฉันรู้สึกชอบและสบายใจที่ชองได้รู้เสียทีว่าจุนแจรู้ความลับของเธอ และเขาก็รับเรื่องราวและตัวตนของเธอได้ ส่วนเรื่องที่ว่านัมดูจะร้ายหรือไม่ คงต้องรอดูต่อไปเรื่อย ๆ เพราะความโลภของเขาสามารถทำให้เขาเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังเท้าได้เช่นกัน

 

            ฉันเดาว่า คงไม่มีเหตุการณ์ร้ายเกิดขึ้นบนท้องถนน และได้กลับมาฉลองปาร์ตี้ที่บ้านอย่างสนุกสนาน แม่ของจุนแจจะเป็นคนที่เปิดเผยความลับของคังจียอนทั้งหมดเท่าที่เธอทราบ รอดูกันต่อไปว่ามีเรื่องอะไรให้ขนลุกกว่านี้อีกไหม

          

           เจ้าของแหวนผู้เป็นปริศนา เหตุใดถึงไม่ยอมเปิดเผยหน้า หากเป็นฮอจีฮยอนจริง ฉันก็เบาใจ แต่ก็ไม่มีอะไรให้ลุ้นอยู่แล้วนี่ ในเมื่อได้เห็นมุมด้านมืดของเขาในชาติปัจจุบันแล้ว มีเหตุผลอันใดถึงไม่ยอมเปิดเผยใบหน้า เว้นเสียแต่ว่าหลอกให้คนดูเข้าใจผิด แล้วคนผู้นั้นอาจเป็นใครสักคนที่เราคาดไม่ถึงก็ได้

การเขียนบทความนี้ไม่ได้ลอกหรือแปลมาจากบทความภาษาอื่นของผู้อื่น 

ผู้เขียนเขียนและเรียบเรียงทั้งหมดขึ้นมาเองจากการดูละครในเว็บไซต์

เป็นการคาดเดาในความคิดและการวิเคราะห์จากตัวผู้เขียนเอง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

ขอบคุณมากค่ะ